Φαίνεται πως τελικά την κυβέρνηση τη βολεύει η όλη συζήτηση για το σκάνδαλο της Φλώρινας, να κινείται αυστηρά μόνο γύρω από το υπερβολικό τίμημα που πρόσφεραν οι "εκσυγχρονιστές" στον μεγαλοεπιχειρηματία Κοπελούζο. Πενήντα δισεκατομμύρια πάνω ή κάτω - σου λέει - σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου. Αλλωστε, ως προς το τίμημα υποτίθεται πως είναι καλυμμένοι, με τις διάφορες εκθέσεις που εξασφάλισαν από τους πληρωμένους "αντικειμενικούς εκτιμητές", ενώ σε τελευταία ανάλυση οι ίδιοι δεν είναι δα και ειδικοί τεχνοκράτες... Η ιστορία της Φλώρινας, για να ξεμπερδεύουμε, είναι ένα καραμπινάτο σκάνδαλο, με απροσδιόριστες συνέπειες και αδιευκρίνιστες μέχρι στιγμής λεπτομέρειες. Σκάνδαλο όμως δεν είναι απλά και μόνο - ούτε κύρια - το "δώρο" κάποιων δεκάδων δισεκατομμυρίων δραχμών στον Κοπελούζο, με τη μορφή της υπερτίμησης της μονάδας που πρόκειται να κατασκευάσει. Σκάνδαλο είναι το ανείπωτο αλισβερίσι που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη για το μοίρασμα της υπό "απελευθέρωση" ενεργειακής αγοράς. Το μεγάλο "δώρο", δηλαδή, προς τον Κοπελούζο και τους άλλους, που διαγκωνίζονται για μια καλύτερη θέση στο παιχνίδι σε βάρος του ενεργειακού συστήματος της χώρας, και το οποίο ισοδυναμεί με μια αγορά εκατοντάδων τρισεκατομμυρίων δραχμών! Καρδιά του σκανδάλου είναι η ίδια η "απελευθέρωση".

Πλανώνται εκείνοι που φαντάζονται πως "το μήλον της έριδος", για όσους όψιμα καταγγέλλουν τις κυβερνητικές συναλλαγές με τον όμιλο Κοπελούζου - Ρώσων, είναι η μονάδα της ΔΕΗ στη Φλώρινα. Ο συγκεκριμένος σταθμός αποτελεί, ουσιαστικά, ένα απλό επεισόδιο στο πολυσχιδές σχέδιο της άρχουσας τάξης και της κυβέρνησης υπό τον γενικό τίτλο "ΔΕΗ, φυσικό αέριο και απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας"! Για να φτάσουμε στη σημερινή συζήτηση για το τίμημα της μονάδας, που απευθείας ανατέθηκε στον Κοπελούζο, είχε προηγηθεί η επαχθής για τη χώρα μας αναδιαπραγμάτευση της επένδυσης του φυσικού αερίου, τα πρώτα χρόνια μετά την ανατροπή της ΕΣΣΔ. Ιδιαίτερο ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση είχε παίξει ο τωρινός πρωθυπουργός προσωπικά, όταν με την ιδιότητα του υπουργού Βιομηχανίας είχε υπογράψει το λεγόμενο "Πρωτόκολλο Σημίτη", το οποίο παρέδιδε στο συγκεκριμένο όμιλο συμφερόντων επιπλέον έργα από εκείνα που είχαν παραχωρηθεί το 1993 με το "Προσάρτημα Μητσοτάκη". Με δυο λόγια, εκτός από τη μονάδα της ΔΕΗ στη Φλώρινα και πέρα από το γεγονός ότι ο μεγαλοεπιχειρηματίας Κοπελούζος έχει την αποκλειστικότητα του φυσικού αερίου, ταυτόχρονα έχει εξασφαλίσει ακόμα πέντε μεγάλα έργα που είναι: α) Οι κλάδοι Καβάλας, β) οι κλάδοι Χαλκίδας, γ) οι κλάδοι Κερατσινίου, δ) ο μηχανολογικός εξοπλισμός υδροηλεκτρικού Συκιάς - Πευκόφυτου (έργα Αχελώου) και ε) οι σταθμοί συμπίεσης του κεντρικού αγωγού, που θα θα γίνουν μέχρι το 2010. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και ο πρώην υπουργός Βιομηχανίας και Ενέργειας Αν. Πεπονής έχει δημόσια παραδεχτεί ότι με τις νέες συμφωνίες για το φυσικό αέριο "αλλοιώθηκε ουσιαστικά η εθνικά συμφέρουσα συμφωνία για το φυσικό αέριο του 1987 και το έργο μπήκε σε καθεστώς ομηρίας με την παράδοση σε ιδιωτικά συμφέροντα μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας".

Το ΚΚΕ από το Νοέμβρη του 1996, όταν αμέσως μετά τις εκλογές είχαν διαφανεί τα σχέδια των "εκσυγχρονιστών", είχε επισημάνει με έμφαση τους κινδύνους που εγκυμονεί η κυβερνητική πολιτική "απελευθέρωσης" του ενεργειακού τομέα. Με δεδομένο μάλιστα ότι πρόκειται για έναν τομέα που είναι στρατηγικός και για την οικονομία και για την άμυνα της χώρας και ο οποίος ταυτόχρονα έχει ιδιαίτερα κοινωφελή χαρακτήρα, οι κομμουνιστές με Ειδική Επερώτηση στη Βουλή είχαν προβάλει την απαίτηση του λαϊκού κινήματος να σταματήσει κάθε διαδικασία ιδιωτικοποίησης. Η κατάσταση που διαγράφεται σήμερα είναι ακόμα χειρότερη: Στην προοπτική της "απελευθέρωσης" πέφτει πλήρως στο κενό κάθε ιδέα και σκέψη για την ύπαρξη εθνικού ενεργειακού συστήματος και προγραμματισμού. Το κεφάλαιο παραγωγή ενέργειας από ιδιώτες είναι για την κυβέρνηση ήδη δεδομένο. "Ενα το κρατούμενο" θεωρείται επίσης η υποχρέωση της ΔΕΗ να "προσφέρει" τα δίκτυά της - δηλαδή το συσσωρευμένο πλούτο δεκαετιών - σε όσους μεγαλοεπιχειρηματίες εκδηλώσουν την επιθυμία να εμπλακούν στον ενεργειακό τομέα. Παράλληλα, η καθιέρωση των λεγόμενων "ελεύθερων" και "δεσμευμένων" καταναλωτών, θα σημάνει τη νέα τιμολογιακή επίθεση ενάντια στο σύνολο των νοικοκυριών της χώρας, προκειμένου να εξασφαλιστεί φτηνή ενέργεια για τους μεγαλοβιομήχανους, ενώ ο πολυτεμαχισμός της ΔΕΗ θα οδηγεί σε συνεχή υποβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών.

Σε όλες τις μεθοδεύσεις που έχουν σχέση με την "απελευθέρωση" του ενεργειακού τομέα, ο όμιλος Κοπελούζου έχει καταφέρει να είναι προνομιακός συνομιλητής των κυβερνώντων. Για όποιο θέμα κι αν γίνεται λόγος (φυσικό αέριο, παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, κατασκευή μονάδων, εκμετάλλευση δικτύων, σταθμοί παραγωγής αμμωνίας, επενδύσεις της ΔΕΗ στο εξωτερικό κτλ.), από πίσω βρίσκονται συμφέροντα του συγκεκριμένου ομίλου. Χαρακτηριστικό του μεγέθους της κυβερνητικής πρόκλησης και του εθνικού εγκλήματος που συντελείται σε βάρος της ΔΕΗ, της ελληνικής οικονομίας και ολόκληρου του λαού, είναι και το υποχρεωτικό προξενιό που έκαναν οι κυβερνώντες στη ΔΕΗ με τον Κοπελούζο και άλλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Ενα προξενιό στα πλαίσια του οποίου οι Κοπελούζοι, οι αυριανοί δηλαδή ανταγωνιστές της ΔΕΗ, καθορίζουν σήμερα τον τρόπο λειτουργίας και τις επιλογές της. Αυτοί που μοναδικό τους στόχο έχουν να καταβροχθίσουν τη ΔΕΗ, ανέλαβαν να την... προετοιμάζουν για το 2001, όταν η πλήρης απελευθέρωση του κλάδου, προς δόξα των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, θα είναι γεγονός.