Τι συμβαίνει στις γειτονιές; Ξαφνικά, ο κόσμος άρχισε να αλλάζει κλειδαριές κάθε τόσο στις πόρτες του, να βάζει κάγκελα στα παράθυρά του, να παραγγέλνει συναγερμούς, να πηγαίνει σε "έκτακτες συνελεύσεις" ενοίκων των πολυκατοικιών για να συζητηθούν - παρθούν "μέτρα ασφαλείας"... Επιγραφές στις πόρτες των πολυκατοικιών που διώχνουν τον κόσμο..., ωράρια που οι πόρτες κλειδώνουν κ.ά. Σε άλλες περιοχές, τα φώτα από τα αυτοκίνητα των "σεκιουριτάδων" που "περιπολούν" δεν είναι πια παράξενη εικόνα... Στα πάρκα, ή αργά τις νύχτες, ανακαλύπτεις ότι όλο και πιο πολλοί, ηλικιωμένοι κύρια, συνοδεύονται πλέον από τα μέχρι χτες άγνωστα σκυλιά τύπου "πιτ - μπουλ", "ροντ - βάιλερ"... κ.ά. Ποτέ δεν είχαμε τόσους πολλούς "φιλόζωους" σ' αυτήν τη χώρα...

Τα ΜΜΕ, για άλλη μια φορά, έχουν βρει τους ενόχους, που, τάχα, ήρθαν ξαφνικά και αναστάτωσαν την κοινωνία μας. Αλλοι διακριτικά και άλλοι χωρίς κανένα δισταγμό, με το που ακούγεται κάποια ληστεία, κάποια διάρρηξη, κάποιος φόνος..., σου φυτεύουν με τον τρόπο τους τη "σιγουριά" ότι πρόκειται πάντα για τους Αλβανούς, που μας "προέκυψαν" τα τελευταία χρόνια. Τι και αν στα ίδια κανάλια και εφημερίδες, πριν μόλις από λίγες μέρες, ανακοινώθηκαν οι στατιστικές που δείχνουν πως οι αλλοδαποί, αν και ζουν στις ιδιαίτερες σκληρές συνθήκες του μετανάστη, δε "συνεισφέρουν" ιδιαίτερα στην ανάπτυξη της εγκληματικότητας; Τι και αν σε τούτη τη χώρα ξέρουμε καλά τι σημαίνει μετανάστης και πόσο εύκολα σού φορτώνουν πράγματα που ποτέ δεν έκανες; Τι και αν γνωρίζουμε ότι "λέγε, λέγε το κοπέλι κάνει την κυρά και θέλει..." και όταν επαναλαμβάνουμε τη λέξη "Αλβανός", ταυτόχρονα με τις πιο ειδεχθείς - θεαματικές εικόνες ή περιγραφές εγκλημάτων, αυτόματα και στην πιο αντιρατσιστική συνείδηση, γίνεται ο συνειρμός στο επίπεδο της κοινωνικής ψυχολογίας; Πραγματικά, ποιος πολίτης αυτής της χώρας πλέον, μετά από τόσο βομβαρδισμό και κατάχρηση του μηχανισμού ταύτισης, είναι σίγουρος ότι ακούσια δεν έχει αλλοιωθεί η κρίση του σε σχέση με τους Αλβανούς και την εγκληματικότητα; Σε συνθήκες πανικού ή πιο απλά σε συνθήκες ομαδικής ψυχολογίας, που κάποιος αναλαμβάνει συνήθως να χειριστεί κατάλληλα, είναι πολύ σπάνια η παρέμβαση της συνείδησης ή της ιδεολογίας στις αποφάσεις μας... Να, γιατί εγκληματούν όλοι αυτοί, που χωρίς δισταγμό φορτώνουν τους Αλβανούς με "ληστείες" και εμάς με ασύνειδο φόβο ενάντιά τους.

Υπάρχει αύξηση της εγκληματικότητας και αυτό δε χρειάζεται το καθημερινό αστυνομικό δελτίο για να διασταυρωθεί. Μια "ματιά" γύρω στον κόσμο που σχεδίασε το κεφάλαιο και εφαρμόζεται σε κάθε τομέα της ζωής, με τη βοήθεια των κυβερνήσεων, αρκεί για να πιάσεις τις "αλλαγές" που γεννούν και τρέφουν τα εγκλήματα, που μέχρι χτες μάς ήταν άγνωστα. Για πρώτη φορά, για παράδειγμα, με τόση ένταση ο νέος άνθρωπος έχει το αίσθημα ότι όποιες και να είναι οι σπουδές του, για ό,τι και να προετοιμαστεί, δεν πρόκειται να εργαστεί, αν εκείνος που θα τον προσλάβει δε βγάζει το μέγιστο κέρδος από την απασχόλησή του, που ποτέ πλέον δεν είναι έστω μεσοπρόθεσμα σίγουρη, όχι μόνο σε συνθήκες και όρους, αλλά ούτε η ίδια η ύπαρξή της. Ποια όνειρα επιτρέπονται σ' αυτόν το νέο; Το "τρελοκομείο" του κυνηγητού των δεξιοτήτων για να προλάβουν τα τερτίπια της καπιταλιστικής αγοράς; Οι Αλβανοί μάς μάραναν ή το γεγονός ότι τα παιδιά στις φτωχογειτονιές ψαλιδίζουν τις φιλοδοξίες τους μόνο σε τίποτα δουλιές του ποδαριού, για να πάρουν "αναβολή" από την εξαθλίωση; Οι έφηβοι καιροφυλακτούν να συμπληρώσουν το όριο ηλικίας για να πάρουν δίπλωμα για "πενηντάρι" μηχανάκι, για να μπορούν να μοιράζουν πίτσες και άλλα γεύματα "κατ' οίκον"... Οι κάπως μεγαλύτεροι προσδοκούν να δικτυωθούν για να τους πάρει κανένα μπαρ να σερβίρουν ποτά τις νύχτες, ή να φουσκώσουν με χάπια στο γυμναστήριο της γειτονιάς για να "μονιμοποιηθούν" σαν "σεκιουριτάδες"... Αυτές και άλλες ανάλογες "φιλοδοξίες" χωρίς αύριο δημιουργούν την προδιάθεση του "άλλου κόσμου" που έρχεται και έχει αρχίσει να παίρνει μορφή σιγά - σιγά.

Το γεγονός ότι η Αστυνομία "αιφνιδιάζεται" και τρέχει χωρίς να προλαβαίνει δείχνει ακριβώς ότι ήταν σχεδιασμένη - προετοιμασμένη για ...άλλη κοινωνία και τώρα θα επιχειρήσει τις "αναπροσαρμογές". Σε άλλες χώρες, τέτοιοι "εκσυγχρονισμοί" γέννησαν τέρατα, όπως το Sucpicion act (Νόμος περί υποψίας), όπου συλλαμβάνεται κάποιος, κατά προτίμηση στις φτωχογειτονιές, ...επειδή περπατά ύποπτα, ή μιλάει σε άγνωστη γλώσσα και μπορεί έτσι να κρατηθεί για τρεις μέρες χωρίς κανένα λόγο...