Η κυβέρνηση επιδιώκει να αλλάξει το "τοπίο" στις εργασιακές σχέσεις και γενικότερα, με τα μέτρα που υλοποιεί ή έχει εξαγγείλει ότι θα επισπεύσει με αφορμή την υποτίμηση της δραχμής. Αρχή της είναι η άμεση προώθηση των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με βάση την παλιότερη "Λευκή Βίβλο" και τις πρόσφατες επιταγές της συνθήκης του Λουξεμβούργου. Κατάληξη των αντεργατικών σχεδίων της θα είναι η "αποψίλωση" των εργαζομένων και των συνταξιούχων από δικαιώματα που σήμερα φαντάζουν στοιχειώδη και - για να μη ξεχνιόμαστε - έχουν κερδηθεί κυριολεκτικά με αίμα.

Ενας από τους πιο σημαντικούς στόχους είναι το εισόδημα των εργαζομένων και οι κατακτήσεις τους που πηγάζουν από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Η σύμβαση είναι σε εκκρεμότητα, μετά τη διακοπή των διαπραγματεύσεων, όταν κατά την τρίτη συνάντηση με τις εργοδοτικές οργανώσεις η ΓΣΕΕ αποχώρησε διαμαρτυρόμενη για τις προκλητικές προτάσεις των εργοδοτών.

Οι εργοδότες έθεσαν θέμα ελαστικοποίησης του χρόνου εργασίας και "αυξήσεις" 2,5%+1%,δηλαδή τον "προβλεπόμενο" πληθωρισμό και μέρος της αύξησης της παραγωγικότητας. Η ΓΣΕΕ αντιπρότεινε αύξηση όσο ο μέσος πληθωρισμός (3,7%) + 2% από την αύξηση του ΑΕΠ και μέρος από την παραγωγικότητα. Τώρα οι διαπραγματεύσεις για την ΕΓΣΣΕ πρόκειται να συνεχιστούν κάτω από το βάρος της δημόσιας πιεστικής προτροπής του υπουργού Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου προς τους "κοινωνικούς εταίρους", για αυξήσεις στα πλαίσια της εισοδηματικής πολιτικής του 2,5%!Οπως και να έχει, η υπογραφή της σύμβασης έχει καθυστερήσει σημαντικά και έχει οδηγήσει στο τέλμα τις διαπραγματεύσεις για τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας που δεν μπορεί να δίνουν αυξήσεις μικρότερες από της ΕΓΣΣΕ. Από την άλλη, ένας αρκετά μεγάλος αριθμός εργαζομένων αμείβεται μονάχα με βάση την ΕΓΣΣΕ και ενώ η δραχμή υποτιμήθηκε, δεν έχει πάρει ούτε την ελάχιστη αύξηση!

Η κυβέρνηση δε στάθηκε φυσικά μόνο στο θέμα της ΕΓΣΣΕ, αφού με τις παρεμβάσεις των τελευταίων ημερών δίνει αποφασιστικά χτυπήματα στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στην ΟΑ και οι άλλες ΔΕΚΟ παίρνουν σειρά. Οι ανατροπές που επιχειρεί είναι σαρωτικές, ξεπερνούν τους χειρότερους εφιάλτες των εργαζομένων και δεν μπορεί παρά να είναι σε απόλυτο συγχρονισμό με τις ευρύτερες αλλαγές που θα επιχειρήσει στις αρχές του Μάη στις εργασιακές σχέσεις.

Οπως έχει ανακοινωθεί, εκείνη την περίοδο θα προωθηθούν δυο νομοσχέδια. Το ένα βασίζεται στο αντεργατικό "σύμφωνο εμπιστοσύνης προς το 2000" και σκοπός του είναι να κάνει πράξη τον "εργασιακό μεσαίωνα". Βασικά χαρακτηριστικά του είναι η συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας, δηλαδή η κατάργηση του 8ώρου και η πλήρης απορύθμιση του ωραρίου εργασίας, ενίσχυση της μερικής απασχόλησης,η προώθηση των τοπικών συμφώνων απασχόλησης,ο περιορισμός της εργασίας των συνταξιούχων κ. ά.

Το δεύτερο νομοσχέδιο έχει να κάνει με το "μικρομέγαλο" - κατά τον χαρακτηρισμό του Μ. Παπαϊωάννου - ασφαλιστικό, που αφορά στον τρόπο διαχείρισης της κινητής και ακίνητης περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων, τις συγχωνεύσεις τους, ζητήματα σχετικά με την εισφοροδιαφυγή κ. ά. Πολύ σύντομα, μέσα σε λίγους μήνες θα ακολουθήσει η επιχείρηση συνολικής ανατροπής του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης,μετά από αυτή την προετοιμασία του "εδάφους", η οποία προετοιμάζεται καιρό τώρα και από τον "κοινωνικό διάλογο" για το ασφαλιστικό.

Η κυβερνητική επίθεση συνεχίζεται με τα άλλα μέτρα που επιταχύνονται λόγω της υποτίμησης, αλλά είχαν αποφασιστεί πολύ νωρίτερα, καθώς είναι αναγκαία για την καλύτερη προσαρμογή της χώρας στην περιβόητη ΟΝΕ και επιπροσθέτως επιβάλλονται και εντάσσονται στον ευρωπαϊκό, αντεργατικό συγχρονισμό. Οιιδιωτικοποιήσεις κρατικών τραπεζών και η ανάλογη τύχη των ΔΕΚΟ, που"επαναμετοχοποιούνται", αντανακλούν την πρόθεση της κυβέρνησης να ξεπουλήσει την περιουσία του ελληνικού λαού, να διαλύσει τον δημόσιο τομέα της οικονομίας και να παραδώσει στο κεφάλαιο τα πιο κερδοφόρα τμήματά του, το συντομότερο δυνατό.

Τα παραπάνω, είναι λίγο - πολύ αυτά που καλείται να αντιμετωπίσει η ΓΣΕΕ και το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα συνολικά, σε μια μάχη από την οποία εξαρτώνται θεμελιώδεις κατακτήσεις και δικαιώματα. Επίσης, αποτελούν τους βασικούς άξονες του μετώπου που η ΔΑΣ προτάσσει για το διεκδικητικό πλαίσιο της πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας στις 9 Απρίλη.