Λίγα εικοσιτετράωρα μετά τη γνωμοδότηση της Κομισιόν σχετικά με την πορεία της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης και την επιλογή των 11 χωρών για το επόμενο στάδιο του ΕΥΡΩ, έκαναν την εμφάνισή τους γκρίνιες και αλληλοσυγκρουόμενες εκτιμήσεις για το μέλλον του εγχειρήματος. Στο επίκεντρο των συζητήσεων βρέθηκε η περίπτωση της Ιταλίας, που περιλήφθηκε μεν στις χώρες του ΕΥΡΩ, αλλά υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για το κατά πόσο εκπλήρωνε τα απαραίτητα κριτήρια, ειδικότερα το κριτήριο του δημοσίου ελλείμματος. Οπως είναι γνωστό, η ιταλική κυβέρνηση χρησιμοποίησε τα αποθέματα χρυσού για να παρουσιάσει πλασματική εικόνα του ελλείμματος. Κάτι τέτοιο φαίνεται ότι έκανε και το Βέλγιο. Οι ισχυρότερες αντιρρήσεις προέρχονται από τους Γερμανούς τραπεζίτες, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η αλλοίωση των κριτηρίων θα έχει επιπτώσεις στην πορεία του ΕΥΡΩ, αφού κάποιοι από τους συνεταίρους δεν έχουν τις δυνάμεις να ακολουθήσουν τους ρυθμούς που επιβάλλει η Μπούντεσμπανκ.

Πριν ακόμα ξεκινήσει το επόμενο στάδιο της ΟΝΕ, λοιπόν, παρουσιάζεται το πρόβλημα που αναμένεται να αποτελέσει και το μεγάλο πονοκέφαλο των αρχιτεκτόνων του ΕΥΡΩ και θα κρίνει την ανθεκτικότητα του συνολικού οικοδομήματος. Είναι το θέμα των επιτοκίων αφού για άλλες χώρες (με τη μικρότερη ανάπτυξη) θα χρειάζονται τα μεγάλα επιτόκια, ενώ οι ισχυρές θα απαιτούν τη μείωση. Σε μια τέτοια περίπτωση μια χώρα που μπήκε στο ΕΥΡΩ μπορεί να αντιμετωπίσει καταστροφική κρίση. Υποψήφιες για τέτοια κρίση είναι λοιπόν η Ιταλία και το Βέλγιο.

Πάντως, ακόμα και για την αισιόδοξη πρόβλεψη ότι το ΕΥΡΩ θα βοηθήσει στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, υπάρχει σοβαρός αντίλογος. Προέρχεται μάλιστα από το πρώην αφεντικό της Μπούντεσμπανκ, Καρλ Οτο Πολ, ο οποίος προέβλεψε ότι τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα το ΕΥΡΩ θα έχει αρνητικές επιπτώσεις και θα παρουσιαστεί αύξηση της ανεργίας.