Η ΦΤΩΧΟΤΕΡΗ χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης συνεχίζει να είναι η Ελλάδα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της Κομισιόν, βρίσκεται στη 15η θέση. Για την κατάρτιση αυτού του πίνακα λαμβάνεται υπόψη το μέσο κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) στις χώρες - μέλη. Για να είναι όμως συγκρίσιμα τα στοιχεία γίνεται μια αναγωγή στο μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτός λοιπόν για το 1997 υπολογίστηκε στις 19.287 μονάδες. Σε σχέση μ' αυτό το δείκτη πλουσιότερη χώρα είναι το Λουξεμβούργο με 32.885 μονάδες και φτωχότερη η Ελλάδα με 13.187 μονάδες.

***

ΟΙ ΠΕΝΤΕ πλουσιότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι κατά σειρά το Λουξεμβούργο, η Δανία, το Βέλγιο, η Αυστρία και η Γερμανία. Στον αντίποδα, οι φτωχότερες χώρες είναι η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Σουηδία και η Βρετανία. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα μένει στην τελευταία θέση εδώ και τέσσερα τουλάχιστον χρόνια, ενώ η απόστασή της από την προτελευταία Πορτογαλία αυξάνεται. Αυτό και μόνο αρκεί για να καταδείξει ότι τα όσα ισχυρίζονται η κυβέρνηση και οι άλλοι θιασώτες του Μάαστριχτ, πως δηλαδή η χώρα βρίσκεται σε τροχιά σύγκλισης, είναι λόγια του αέρα.

***

Ο ΠΙΝΑΚΑΣ της Eurostat δείχνει όμως ότι συνολικά η εφαρμογή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, όχι μόνο δεν έφερε τη σύγκλιση των οικονομιών των χωρών, αλλά αντιθέτως διεύρυνε το χάσμα μεταξύ των "πλούσιων" και των "φτωχών". Αυτό που καθένας διαπιστώνει σε εθνικό επίπεδο, ισχύει και στο γενικό κοινοτικό επίπεδο, δηλαδή οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.

***

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ σ' όλο το μεγαλείο της. Αφού με τη "Λευκή Βίβλο" η Κομισιόν πρωτοστάτησε στην κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, όπως το ωράριο εργασίας, η ανάπαυση κλπ., θέλει τώρα να "προστατεύσει" όσους εργαζόμενους έριξε στον "Καιάδα" των νέων εργασιακών σχέσεων. Αποφάσισε λοιπόν να ξεκινήσει διαβουλεύσεις με τους Ευρωπαίους κοινωνικούς εταίρους (Εργοδοσία - Συνδικάτα - Δημόσια Διοίκηση), σχετικά με το περιεχόμενο μιας νομοθεσίας για την ασφάλεια και τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων, που δεν καλύπτονται από την υπάρχουσα οδηγία για το χρόνο εργασίας.

***

Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ θα αφορά στους εργαζόμενους στις αερομεταφορές, στο σιδηρόδρομο, στους οδηγούς φορτηγών, στους ναυτικούς, καθώς και στους εργαζόμενους στον τομέα της αλιείας και τους ειδικευόμενους ιατρούς. Η πρόταση της Επιτροπής, που έχει τη μορφή εγγράφου προς διαβούλευση και θα σταλεί σε όλους τους Ευρωπαίους κοινωνικούς εταίρους, αποτελεί συνέχεια μιας διαδικασίας που άρχισε τον περασμένο Ιούλη με την υιοθέτηση της "Λευκής Βίβλου για τους τομείς και τις δραστηριότητες που δεν καλύπτονται από την οδηγία για το χρόνο εργασίας".

***

"Ο ΣΟΠΕΝ ήταν Πολωνός, ο Μπάρτοκ Ούγγρος και ο Ντβόρζακ Τσέχος". Μ' αυτές τις λέξεις ο Βρετανός προεδρεύων του Συμβουλίου Υπουργών, Ρόμπιν Κουκ, χαιρέτισε τη Δευτέρα την έναρξη της Διάσκεψης για τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θέλοντας να επισημάνει τη συμβολή των προς ένταξη χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης στη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Μόνο που τόσο ο κύριος Κουκ, όπως και οι άλλοι ισχυροί "εταίροι" δεν έχουν στο μυαλό τους τα αριστουργήματα του Ντβόρζακ όταν ετοιμάζουν την άλωση της Τσεχίας. Εκτός και αν σκέφτονται να κάνουν τις "δουλιές" υπό τους ήχους του πένθιμου εμβατηρίου του Σοπέν.

***

Η ΕΥΡΩΠΗ πάει σινεμά. Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι τα τελευταία χρόνια είχαμε ανάπτυξη τόσο της παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών από τις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όσο και του αριθμού των εισιτηρίων στους κινηματογράφους. Το 1996 γυρίστηκαν 669 ταινίες απ' τις οποίες 412 έγιναν με κρατική ενίσχυση. Το 1990 σε κάθε κάτοικο της Ευρωπαϊκής Ενωσης αντιστοιχούσε 1,6 εισιτήριο κινηματογράφου το χρόνο, το 1996 έγινε 1,9. Συνολικά το 1996 κόπηκαν σ' όλες τις χώρες - μέλη 702 εκατομμύρια εισιτήρια στους κινηματογράφους.

***

ΟΙ ΙΡΛΑΝΔΟΙ είναι οι πιο κινηματογραφόφιλοι. Κάθε Ιρλανδός πηγαίνει πάνω από τρεις φορές το χρόνο στον κινηματογράφο. Στην αμέσως επόμενη θέση έρχονται οι Ισπανοί που πηγαίνουν 2,7 φορές και ακολουθούν οι Γάλλοι με 2,3 φορές. Στην προτελευταία θέση οι Ελληνες. Δεν αναλογεί ούτε ένα εισιτήριο στον καθένα μας το χρόνο. Συγκεκριμένα, σε κάθε Ελληνα αναλογεί 0,7 εισιτηρίου. Τελευταίοι είναι οι Πορτογάλοι με 0,8. Ενώ γενικά στις άλλες χώρες υπάρχει αύξηση των εισιτηρίων ανά κάτοικο, στο διάστημα 1990 - 1996, στην Ελλάδα είχαμε μείωση.