Τις καλύτερες αποδείξεις για τη συμμόρφωση της κυβέρνησής του στις απαιτήσεις του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών θέλει να έχει στις αποσκευές του ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, ενόψει της Συνόδου Κορυφής την 1η Μάη στην οποία θα οριστικοποιηθεί η απόφαση για την πορεία της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ). Αυτές τις "αποσκευές" προετοίμασε και χθες ο πρωθυπουργός σε συνεργασία με τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας.

Οταν εντάχθηκε η δραχμή στο Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών (ΜΣΙ) η κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση να προωθήσει τα λεγόμενα "διαρθρωτικά" μέτρα, δηλαδή τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, την εκ βάθρων αλλαγή του εργασιακού καθεστώτος και την κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος. Εξάλλου, η Νομισματική Επιτροπή, η οποία αποφάσισε την ένταξη της δραχμής στο ΜΣΙ, προσδιορίζει στην απόφασή της ότι κριτήριο αξιολόγησης των επιδόσεων της ελληνικής οικονομίας θα είναι η πορεία αυτών ακριβώς των μέτρων.

Ο πρωθυπουργός, λοιπόν, θέλει να έχει την 1η Μάη στις Βρυξέλλες τις αποδείξεις ότι όλα "βαίνουν καλώς". Το πρώτο και ίσως ισχυρότερο "χαρτί" του θα είναι ο νόμος για την ιδιωτικοποίηση της "Ολυμπιακής Αεροπορίας", το δεύτερο θα είναι το νομοσχέδιο για την "αγορά εργασίας", που θα συζητηθεί στις 10 Απριλίου στο Υπουργικό Συμβούλιο και θα γνωστοποιηθεί στους "εταίρους" μας στις 15 του μηνός, το τρίτο "χαρτί" θα είναι το λεγόμενο "μικρό πακέτο" αλλαγών στο ασφαλιστικό σύστημα που προωθείται ήδη στα πλαίσια του ψευδεπίγραφου "κοινωνικού διαλόγου".

Αυτό όμως που ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση οι ισχυροί "εταίροι" δεν είναι οι απλές διακηρύξεις πολιτικής και προθέσεων, είναι η έμπρακτη διαβεβαίωση ότι η κυβέρνηση θα συγκρουστεί με τον υπ' αριθμόν ένα εχθρό αυτών των πολιτικών, τους εργαζόμενους. Ζητούν απ' την κυβέρνηση να αποδείξει ότι δεν υπολογίζει ούτε το πολιτικό κόστος, ούτε τις κοινωνικές συνέπειες απ' την εφαρμογή αυτών των μέτρων, ούτε, τέλος, τις αντιδράσεις που θα συναντήσει. Την καλούν με λίγα λόγια να αποδείξει την "πυγμή" της.

Και στον τομέα αυτό ο πρωθυπουργός θέλει να έχει πειστικές απαντήσεις. Η όλη μεθόδευση της ιδιωτικοποίησης της "Ολυμπιακής Αεροπορίας" είναι αρκετή. Πέρα από το περιεχόμενο του συγκεκριμένου νομοσχεδίου που θυμίζει διάταγμα στρατευμάτων κατοχής, το μήνυμα της κυβέρνησης προς τους εργαζόμενους ήταν σαφές: Δε μας ενδιαφέρουν οι όποιες αντιδράσεις σας. Είτε το θέλετε, είτε όχι αυτή η πολιτική θα εφαρμοστεί. Ισως, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου το εξέφρασε πιο παραστατικά στην προ δυο μηνών συνέντευξή του στους "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς". Ρωτήθηκε τότε πώς θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση τις αντιδράσεις των εργαζομένων της "Ολυμπιακής Αεροπορίας" και δήλωσε: Οπως αντιμετώπισε η κυρία Θάτσερ τους Βρετανούς ανθρακωρύχους το 1985!

Δεν αρκεί να ακολουθείς μια πολιτική θατσερικής έμπνευσης και περιεχομένου αν δε χρησιμοποιείς και τις ανάλογες μεθόδους.

Τι προσδοκά όμως η κυβέρνηση από τη Σύνοδο Κορυφής της 1ης Μάη, όταν μάλιστα το αποτέλεσμα είναι ήδη γνωστό;

Το πρώτο είναι μια δήλωση με την οποία οι "εταίροι" θα εκφράζουν την εκτίμησή τους για την πολιτική της κυβέρνησης και τις προσπάθειές της να συμμορφωθεί στις απαιτήσεις τους. Το δεύτερο είναι μια υπόσχεση ότι η ελληνική οικονομία θα κριθεί, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, με τα ίδια κριτήρια μ' αυτά που κρίθηκαν οι 11 χώρες που θα πάρουν μέρος στο επόμενο στάδιο της ΟΝΕ. Αν όμως το πρώτο φαίνεται εύκολο, το δεύτερο φαίνεται πρακτικά αδύνατο. Αν οι 11 χώρες που από την 1η Ιανουαρίου 1999 περάσουν στο επόμενο στάδιο της ΟΝΕ διαμορφώσουν στα επόμενα χρόνια χαμηλότερους δείκτες πληθωρισμού, δημόσιου χρέους, ή επιτοκίων, είναι αδύνατον να δεχτούν στους κόλπους τους μια οικονομία με υψηλότερους δείκτες. Ετσι θεωρείται βέβαιο ότι ο "πήχης" για τη δοκιμασία όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και όποιας άλλης χώρας θελήσει να ενταχθεί θα ανέβει ακόμη πιο ψηλά.

Το βέβαιο είναι ότι από τη Σύνοδο της 1ης Μάη ο πρωθυπουργός θα αναλάβει την υποχρέωση για τη σύνταξη ενός νέου "προγράμματος σύγκλισης" ακόμη πιο σκληρού απ' το σημερινό, το οποίο πρέπει να υποβάλλει σύντομα προς έγκριση στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ η Ελλάδα θα είναι η μόνη από τις 15 χώρες - μέλη που θα συνεχίζει υπό το ζυγό της "διαδικασίας του υπερβολικού ελλείμματος". Δηλαδή γι' αυτήν και μόνο γι' αυτήν θα ισχύει το καθεστώς της εποπτείας του δημοσίου ελλείμματος και θα δέχεται τις ποινές που προβλέπονται για την υπέρβασή του.