Εάν κάτι είναι βέβαιο, στο ζοφερό δημοτικό τοπίο του Πειραιά, αυτό συνδέεται με το τέλος της δημαρχίας του κ. Σ. Λογοθέτη.Μιας δημαρχίας που συνοδεύτηκε από τηνπληθώρα ενστάσεων - από το σύνολο των πολιτικών και δημοτικών παρατάξεων - για αποφάσεις, αν μη τι άλλο αμφιλεγόμενες, πολλές από τις οποίες βρίσκονται σήμερα στο γραφείο του εισαγγελέα. Και φυσικά οι ευθύνες δε βαρύνουν μόνο το δήμαρχο, αλλά και τις δημοτικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ που τον στήριξαν και τον στηρίζουν μέχρι σήμερα.

Αν για λόγους ταχτικής, ή αλλαγής του συσχετισμού των δυνάμεων, το ΠΑΣΟΚ επιλέγει σήμερα να "κάψει" το αγαπημένο (και εκ μεταγραφής) παιδί του και ένα τμήμα του ΣΥΝ ασκεί κριτική στον κ. δήμαρχο το τελευταίο διάστημα, σίγουρα δεν τους δίνει άλλοθι για την επιλογή τους, ούτε τους απαλλάσσει από τις ευθύνες τους (πολιτικές ή και ποινικές αν προκύψουν) μια και μαζί πήραν τις αποφάσεις. Ο Πειραιάς τα τελευταία χρόνια γνώρισε (και γνωρίζει) μια κατάσταση που λίγο απέχει από τις εποχές του "αποφασίζομεν και διατάσσομεν". Μια πλειοψηφία (οριακή τους τελευταίους μήνες) αρνείται να συζητήσει - επί της ουσίας - και ν' ακούσει τις απόψεις πολιτών, κινήσεων και τις αντιπολιτευόμενες δημοτικές ομάδες. Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω περίπτωση που αφορά την ανέγερση εφταώροφου κτιριακού συγκροτήματος ύψους τριάντα οχτώ (38) μέτρων στην οδό Β. Παύλου και Μ. Κουμουνδούρου από την εταιρία Κάβο Ντόρο.

Η ιστορία είναι πολύ παλιά και ξεκινά από την περίοδο της χούντας, όταν χτίστηκε το υπάρχον εκτρωματικό κτίριο, αλλοιώνοντας ανεπανόρθωτα τη φυσιογνωμία της Καστέλλας.Οι ιδιοκτήτες της επιχείρησης αγοράζοντας το διπλανό οικόπεδο πραγματοποίησαν εκσκαφές σε βάθος είκοσι δυο μέτρων κατασκευάζοντας υπόγειο γκαράζ και δυο υπέργειους ορόφους, προσδοκώντας ουσιαστικά τη λήψη άδειας για την ανέγερση - επέκταση ξενοδοχειακού συγκροτήματος. Τον Οκτώβριο του 1980 επί Γ. Πλυτά στην ηγεσία του υπουργείουΧωροταξίας κατορθώνουν να πάρουν την πολυπόθητη άδεια (σ. σ αριθ.1075/4711/24-10-1980), η οποία όμως ανακλήθηκε από τον Α. Τρίτση ενάμιση χρόνο μετά (13/5/82) με την απόφαση 18655/5575, επειδή η κατ' εξαίρεση άδεια που παραχωρήθηκε σκόνταφτε σε μια σειρά διατάξεις. Οι ιδιοκτήτες του Κάβο Ντόρο προσβάλλουν στο Συμβούλιο Επικρατείας την απόφαση Τρίτση, όμως εισπράττουν την απόρριψη των αιτήσεών τους (απόφαση 1606/1983), επειδή κρίθηκαν μη νόμιμες.

Ομως δεν το βάζουν κάτω και αποδέκτης των αιτήσεών τους για την ανέγερση του οικοδομικού τους συγκροτήματος αυτή τη φορά είναι ο δήμος Πειραιά. Στις 25/2/98 η πλειοψηφία του ΔΣ, στηριζόμενη στην απόφαση του Γ. Πλυτά, αγνοώντας τη μετέπειτα απόφαση του Α. Τρίτση και κυρίως τις αποφάσεις του ΣτΕ χορηγεί την πολυπόθητη άδεια, σε μια συνεδρίαση που απουσίαζαν αρκετοί σύμβουλοι (με δηλωμένη την αντίθεσή τους) και αρκετούς που αποχώρησαν, καταγγέλλοντας τη μεθόδευση. Η υπόθεση είναι πολύ σοβαρή για να περάσει. Ηδη οι κάτοικοι της περιοχής αντιδρούν. Μήπως όμως θα πρέπει να ελεγχθεί η απόφαση από την Πολεοδομία και τα υπουργεία ΠΕΧΩΔΕ και Πολιτισμού; Η Καστέλλα δεν αντέχει άλλες επεμβάσεις αυτής της κλίμακας. Εκτός κι αν δεν τους ενδιαφέρει η φυσιογνωμία της περιοχής. Ολους όσους όμως ενδιαφέρει, κι είναι πολλοί (πολίτες,, φορείς, κινήσεις, κόμματα) θα τους βρουν μπροστά τους. Δε θα τους επιτρέψουν να διαπραχτεί άλλο ένα έγκλημα στο Πειραιά.