Φτωχότερη είναι από την περασμένη Κυριακή 5 Απρίλη, η Οργάνωση Περάματος του ΚΚΕ, με τον απρόσμενο θάνατο του Γιάννη Πετρόπουλου,του μπαρμπα-Γιάννη όπως τον αποκαλούσαν οι σύντροφοί του. Οι αγώνες του Γιάννη Πετρόπουλου μέσα από τις γραμμές της Εθνικής Αντίστασης και του ΚΚΕ, το Κόμμα που αγάπησε και για το οποίο πάλευε μέχρι και την τελευταία του πνοή, το ήθος του, αποτελούν πλούσια παρακαταθήκη και παράδειγμα για τους νέους. Ο Γιάννης Πετρόπουλος γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1916. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα, από όπου απολύθηκε το 1945, επειδή εναντιώθηκε στη χρησιμοποίηση του Σώματος για την καταστολή των αγωνιστικών κινητοποιήσεων του λαού. Ακολούθησαν συνεχείς συλλήψεις του Γιάννη Πετρόπουλου και το 1947 το μετεμφυλιακό κράτος τον εξόρισε στην Ικαρία, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1949. Το 1952 εγκαταστάθηκε στην πόλη του Περάματος και αργότερα δραστηριοποιήθηκε στην ΕΔΑ.Το 1961 παντρεύτηκε με την Ειρήνη Πετροπούλου.

Τα "πέτρινα χρόνια" της ωμής κυριαρχίας της Δεξιάς του αίματος δεν έσκυψε το κεφάλι. Ηταν "παρών" σε όλους τους αγώνες του λαού μας. "Εμείς όλοι που τον γνωρίσαμε και βαδίσαμε δίπλα του στους μεγάλους δρόμους του αγώνα της δικαιοσύνης, της εθνικής τιμής, της λευτεριάς, δεν τον αντέχουμε αυτό το χωρισμό", τόνισε ο Γιάννης Παπαοικονόμου,αποχαιρετώντας τον μπαρμπα-Γιάννη, στο νεκροταφείο του Περάματος, εκ μέρους της Οργάνωσής του.

"Στους δύσκολους καιρούς - πρόσθεσε ο Γ. Παπαοικονόμου - της σήψης, του εύκολου κέρδους, της θεοποίησης του προσκυνήματος και του βολέματος, ο Γιάννης Πετρόπουλος - γνήσιο τέκνο της ανάγκης και της οργής της γενιάς του - μας έδειχνε ότι υπάρχει άλλος δρόμος, αυτόν που ακολούθησε ο ίδιος. Ο δρόμος της αντίστασης και της λεβεντοσύνης".

Το ΚΚΕ για τον Γιάννη Πετρόπουλο ήταν η ίδια του η ζωή. Του πρόσφερε τα πάντα. Ετσι λοιπόν θεωρούσε αυτονόητο καθήκον του όταν το Κόμμα βρίσκεται σε δύσκολες στιγμές να το ενισχύει με κάθε τρόπο. Τις οικονομίες μιας ολόκληρης ζωής τις έδωσε στην Οργάνωση Περάματος για να αποκτήσει ιδιόκτητα γραφεία. Δεν ξέχασε όμως και τους συναγωνιστές του στην Εθνική Αντίσταση. Με δικά του χρήματα "στήθηκε" το άγαλμα του αντάρτη στην "είσοδο" της πόλης.

"Οι παρακαταθήκες του - συνέχισε ο Γ. Παπαοικονόμου - θα συνοδεύουν τη ζωή μας. Το Κόμμα του και τα γραφεία του, που αυτός χάρισε μαζεύοντας κόκκο - κόκκο τις φτωχικές οικονομίες του, θα μείνουν πάντα κυψέλες ζωής και αντίστασης, κληρονομιά στα παιδιά που θα ακολουθήσουν τα βήματά του. Θα τιμάμε πάντα το μήνυμα που μας άφησε ο ίδιος: Ολα για το λαό. Η πόλη θα τον κρατήσει στητό, κυπαρισσένιο, σαν τον αντάρτη του ΕΛΑΣ που έστησε στην πόρτα της πόλης από το υστέρημά του".

Ο μπαρμπα-Γιάννης δεν πέθανε, θα ζει για πάντα στη μνήμη των συντρόφων του στο Πέραμα.