- Η κυβέρνηση προχωρεί στην εφαρμογή της πολιτικής της με γρήγορους ρυθμούς. Ποιο πιστεύετε ότι θα είναι το μέγεθος των ανατροπών που επιδιώκει;

- Πράγματι η κυβέρνηση, με σφοδρότητα, επιχειρεί να δημιουργήσει μια καινούρια κοινωνική πραγματικότητα, όπου οι πολυεθνικές, θα ευημερούν κερδίζοντας ολοένα και περισσότερα σε βάρος της εργατικής τάξης. Είναι δηλωμένη η θέληση της κυβέρνησης να διαλύσει τα θεμελιακά εργατικά, δικαιώματα, παράλληλα με το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.

Τέτοια ζητήματα μπαίνουν και με το λεγόμενο "Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση", που είναι αντίγραφο της "Λευκής Βίβλου" των πολυεθνικών. Αμεσα χτυπούν το 8ωρο με τη λεγόμενη "διευθέτηση". Μέσα από τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης επιδιώκεται η κατάργηση της "εγγυημένης" κατώτερης αμοιβής. Συνακόλουθα με αυτά, η κυβέρνηση θέλει να επιβάλει την "απασχολησιμότητα".

Επίσης, η κυβέρνηση προωθεί το "μικρό πακέτο" του ασφαλιστικού, προετοιμάζοντας το έδαφος για την τελική επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση. Ολα αυτά είναι ενταγμένα σε ένα γενικό σχέδιο. Σ' αυτό το σχέδιο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει την απόλυτη στήριξη και μάλιστα κριτικές από ακόμα πιο συντηρητικές θέσεις, της ΝΔ. Στηρίζεται και από το ΣΥΝ, που στις συναντήσεις με τη ΓΣΕΕ φτάνει στο σημείο να λέει ότι είναι αναγκαία αυτά τα μέτρα, αλλά... κατηγορεί την κυβέρνηση για ανικανότητα να πετύχει αυτά μέσω συναίνεσης.

- Η κυβέρνηση χτυπά παντού με σφοδρότητα. Πώς πρέπει να αντιδράσει το συνδικαλιστικό κίνημα;

- Σ' αυτές τις συνθήκες έχουν μεγάλη ευθύνη, ιδιαίτερα οι πλειοψηφίες εκείνες των συνδικάτων, οι οποίες ακόμα και σήμερα, όχι μόνο αφήνουν στο απυρόβλητο την κεντρική πολιτική, τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης, αλλά και πλευρές της όπως είναι τα ΤΣΑ, όπως είναι η "ευελιξία".

Δεν είναι τυχαία η απάντηση που έδωσε στις 7 Απρίλη η ΓΣΕΕ για το "Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση". Είναι πολύ μεγάλη πρόκληση, για άλλη μια φορά, το κορυφαίο συνδικαλιστικό όργανο της εργατικής τάξης να στηρίζει τη μερική απασχόληση και τις λεγόμενες "ενεργητικές πολιτικές" επιδότησης ανεργίας, που είναι επιδότηση της εργοδοσίας!

Νομίζω ότι η υποχρέωση που έχει το συνδικαλιστικό κίνημα είναι να συντονίσει τους αγώνες, οι οποίοι πρέπει να είναι βαθιά ενωτικοί, να έχουν μέτωπο απέναντι στην ολιγαρχία, μέτωπο απέναντι στην κυβέρνηση, αλλά και στα κόμματα που στηρίζουν αυτή την πολιτική και βέβαια πρέπει να ανοιχτεί ένα μέτωπο με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, ο οποίος συστηματικά υπονομεύει τον ταξικό προσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος.

- Τελευταία συντελούνται ορισμένες θετικές διεργασίες. Πώς πρακτικά μπορεί και πρέπει να εκφραστεί η όποια διαφοροποίηση σε συνδικαλιστικό επίπεδο;

- Συντελούνται πραγματικά πολύ θετικές διεργασίες. Πλέον βγαίνουν ανοιχτά και συνδικαλιστικά στελέχη της ΠΑΣΚΕ να εκδηλώσουν τη διαφορετικότητά τους. Τώρα το πόσο ειλικρινείς είναι, θα το δούμε στην πράξη, γιατί έχουμε ζήσει στο παρελθόν - χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε καμία γνήσια φωνή διαμαρτυρίας μέσα στο εσωτερικό των κομμάτων του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ και του ΣΥΝ - κριτικές από τα "μέσα", που όμως σε ορισμένες περιπτώσεις λειτούργησαν ως "αναχώματα". Δε θέλω να πω μ' αυτό ότι εντάσσονται ντε και καλά αυτές οι κινήσεις σε μια τέτοια σκοπιμότητα. Αυτό που μπορεί να γίνει όμως είναι το εξής: Αυτή τη στιγμή έχουμε υπογραφές σε κάποια κείμενα. Την ίδια ώρα βλέπουμε ότι στα συντεταγμένα όργανα της ΓΣΕΕ, του ΕΚ Πειραιά, του ΕΚ Αθήνας, αλλά και διαφόρων Ομοσπονδιών, ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός "καλά κρατεί". Θα γίνουν τα αναγκαία βήματα; Εάν υπάρξουν τέτοια βήματα, εμείς, όπως πάντα, θα δώσουμε ειλικρινά το χέρι μας για να περπατήσουμε μαζί το δρόμο με συγκεκριμένους στόχους, για να υπηρετήσουμε την εργατική τάξη.

- Μέσα σε όλα αυτά, η Πρωτομαγιά πλησιάζει. Ποιος πρέπει να είναι ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της φέτος;

- Νομίζουμε ότι η εργατική τάξη πρέπει να έχει σαφέστατο μέτωπο απέναντι στην ολιγαρχία, απέναντι και στην κυβέρνηση, που είναι στυλοβάτης αυτών των συμφερόντων. Στόχος πρέπει να είναι η υπεράσπιση των κατακτήσεών της, που βάλλονται βάναυσα, και η αντεπίθεση. Ακόμα, δεν πρέπει να υπάρξει καμία ανοχή απέναντι στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Η εργατική τάξη πρέπει στη βάση της να ανοίξει μέτωπο με τις πλειοψηφίες αυτές, οι οποίες την εξαπατούν με τους "κοινωνικούς διαλόγους" με τους αλλεπάλληλους συμβιβασμούς και με τις διάφορες κινήσεις που κάνουνε και τις μεθοδεύσεις.Επίσης, η εργατική τάξη πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα να συναντηθεί στους μικρούς και μεγάλους αγώνες, αυτής και της επόμενης περιόδου, σε μέτωπα με τις άλλες κοινωνικές ομάδες, όπως είναι οι αγρότες και οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες, δηλαδή με τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού που θίγεται βάναυσα.

Γ. Φ.