Ο Αμερικανός πρέσβης... | ΔΙΕΘΝΗ

ΔΙΕΘΝΗ

Ο Αμερικανός πρέσβης...

Με την κοινοβουλευτική Επερώτηση του ΚΚΕ για την ασύδοτη συμπεριφορά του πρέσβη των ΗΠΑ Νίκολας Μπερνς συντάχθηκε και ο καθ' όλα έμπειρος πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, ο οποίος συνέστησε στην κυβέρνηση "να τον μαζέψουν". Αυτό προκάλεσε τη μήνη του υφυπουργού Εξωτερικών Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος... έκλεισε επιδεικτικά την πόρτα του Κοινοβουλίου στα μούτρα των βουλευτών. Το ζήτημα είχε συνέχεια με προεξέχουσες τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Δημήτρη Ρέππα που, ούτε λίγο ούτε πολύ, μέμφθηκε τον πρόεδρο της Βουλής. Ολα δείχνουν πως η κατρακύλα είναι μεγάλη στους κυβερνητικούς παράγοντες και η εθελοδουλία καλά κρατεί. Είναι επίσης άκρως ενδεικτικό ότι τέτοια Επερώτηση τόλμησε μόνο το ΚΚΕ. Οι μπλε (ΝΔ) και οι ροζ (ΣΥΝ) πολιτικοί χασομέρηδες κοίταξαν αλλού. Οι πρώτοι για να μην... λερώσουν το όνομα και τη γνωστή φιλο - αμερικάνικη ιστορία τους.

Οι δεύτεροι για να μην διακυβεύσουν την παρουσία τους στα ευρω - ενωσιακά κοινόβια με την εντύπωση μιας αντιδυτικής πράξης.

***

Εδώ αξίζει να επισημανθεί και η... άρτι αφιχθείσα λάβρα αντιδυτική παρουσία της δαγκωτής αντικομμουνιστικής Δεξιάς σε ορισμένες τηλεοπτικές κυρίως εκπομπές. Οι άνθρωποι αυτοί, αφού επί χρόνια υπηρέτησαν την... εθνικόφρονα Φρειδερίκη, αφού συναγελάστηκαν μεταπολεμικά με τους συνεργάτες των Γερμανών, αφού έδωσαν τον εαυτό τους για την αγγλο - αμερικανική κυριαρχία και τη μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο (ιδού στρατηγέ μου ο στρατός σου), τώρα μοιάζουν με "βιασμένες παρθένες" που στρέφονται στριγγλίζοντας κατά του νταβατζή τους. Αρκούσε η ανατροπή του σοβιετικού πόλου ισχύος που τόσο καταράστηκαν, για να αποκαλυφθεί ότι η προηγούμενη εξεζητημένη αντικομμουνιστική τους στάση εξυπηρέτησε την ανθελληνική αμερικανική κι ευρύτερα δυτικο - συμμαχική παγκόσμια κυριαρχία. Το θλιβερότερο είναι ότι, σε πείσμα των καιρών, εξακολουθούν να υπερασπίζονται την ντούρα αντικομμουνιστική εθνικοφροσύνη που εξακολουθεί να τους κατατάσσει στους εσωτερικούς θύλακες μιας εξ αντικειμένου υπεράσπισης ξένων συμφερόντων.

Κάθε ελεύθερα σκεπτόμενος πολίτης ας αναλογιστεί τη συμπεριφορά της κυβέρνησης, της ΝΔ, του ΣΥΝ, και της λάβρας αντικομμουνιστικής Δεξιάς έναντι της δυτικής συμμαχίας και του ΚΚΕ και ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Αυτά δε λέγονται κάτω από μια συναισθηματική φόρτιση ή τη φόρτιση ενός κομματικού πατριωτισμού. Αυτά, ως γνωστόν, είναι ξένα, προς τον υπογράφοντα. Στη ζωή δεν αξίζει να γελάμε, ούτε να κλαίμε.

***

Αξίζει να καταλαβαίνουμε. Η ασύδοτη συμπεριφορά του πρέσβη των ΗΠΑ Νίκολας Μπερνς ως ελέγκτορα των ελληνικών κρατικών υπηρεσιών έχει μια δική του ομολογία: "Ηρθα με εντολή του Προέδρου Μπιλ Κλίντον να γνωρίσω τις ελληνικές κρατικές υπηρεσίες και να συνεργαστώ για τη σύσφιξη των ελληνο - αμερικανικών σχέσεων". Για την πληρέστερη κατανόηση του γεγονότος ας θυμηθούμε ότι αμέσως μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1993, ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε τη φιλο - αμερικανική κυβερνητική στροφή με τις γνωστές δηλώσεις περί των "φιλελληνικών θέσεων των ΗΠΑ έναντι του "Σκοπιανού"". Ανεξαρτήτως της ποιότητας αυτών των θέσεων που συνοδεύτηκαν με τη στρατιωτική προστασία της FYROM από τις ΗΠΑ, η ελληνική στροφή σηματοδοτούσε τις προθέσεις της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας. Εάν σε αυτό συμπληρωθούν οι άτυπες για το κοινό αμερικανικές παραινέσεις προς την Ελλάδα να εγκαταλείψει τα φούμαρα των ευρω - ενωσιακών συγκλίσεων της ΟΝΕ, να ενισχύσει τον κρατικό τομέα και να ενταχθεί εντελώς και αποκλειστικά υπό την αμερικανική ομπρέλα, τότε ανοίγεται ένα επιπλέον σχέδιο μείζονος σημασίας.

Οι άτυπες για το κοινό τότε αμερικανικές παραινέσεις έμοιαζαν με επιθυμία τους να γίνει η Ελλάδα μια επιπλέον ιδιότυπη πολιτεία των ΗΠΑ. Αυτό ίσως μοιάζει με διάθεση φαντασίας. Ομως η στιγμή εκείνη του 1993 αποδείχτηκε ως ένα σχετικά κομβικό σημείο.

Οι ενδοσυμμαχικές διαπλοκές ισχυρών συμφερόντων είναι λεπτές, ποικίλες και σε διαρκή ρευστότητα. Οποιος τολμήσει να εισέλθει για να τις χαλάσει, θα καεί. Σε αυτή την ποικιλομορφία ρευστότητας εντάσσονται και οι ασύδοτες ενέργειες του πρέσβη των ΗΠΑ Νίκολας Μπερνς. Ολα δείχνουν ότι συνδέονται με εκείνο το ξεχασμένο νήμα της στροφής του 1993.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ