Οταν το κίνημα αντιδρά σχεδιασμένα και με αποφασιστικότητα πετυχαίνει στόχους του. Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγαίνει από την υπόθεση της "επίσκεψης" του αντιτορπιλικού "Λαμπούν" στο Φαληρικό Ορμο. Οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές με την επίσκεψη αυτή επιδίωκαν να συνεχίσουν την "επιχείρηση" σύσφιξης των ελληνοαμερικανικών σχέσεων και ανατροπής του αντιαμερικανικού κλίματος που υπάρχει στον ελληνικό λαό. Μια επιχείρηση που είχε ξεκινήσει με την πρόσφατη ανάλογη "επίσκεψη" πλοίου του 6ου Στόλου στη Θεσσαλονίκη, οι ναύτες του οποίου θέλησαν να βάψουν σε ένδειξη "καλής θέλησης" ένα σχολείο.

Το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα όμως είχε άλλη άποψη. Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η επικείμενη άφιξη του "Λαμπούν", έθεσε ένα συγκεκριμένο στόχο: Κανείς Αμερικάνος ναύτης στη στεριά. Ο στόχος αυτός δεν τέθηκε μόνο για προπαγανδιστικούς λόγους. Πάρθηκαν όλα εκείνα τα μέτρα για να γίνει πράξη. Την ίδια μέρα της άφιξης του πλοίου οργανώθηκε μεγάλη αγωνιστική συγκέντρωση και πορεία στον Πειραιά. Τις μέρες που ακολούθησαν, ενώ οι πατριωτικές δυνάμεις ήταν σε επιφυλακή, στο Τροκαντερό και αλλού υπήρχαν σε μόνιμη βάση ομάδες αποφασισμένες να αποτρέψουν με κάθε τρόπο οποιαδήποτε προσπάθεια αποβίβασης ναυτών στη στεριά. Προχθές εξάλλου έγινε μία ακόμα μεγάλη συγκέντρωση και πορεία. Ετσι με διάφορες προφάσεις αναγκάστηκαν να μην πραγματοποιήσουν ούτε καν την προγραμματισμένη δεξίωση στο πλοίο. Ηταν η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που Αμερικάνοι ναύτες κάτω από την πίεση του κινήματος υποχρεώθηκαν να μείνουν πάνω στο πλοίο τους.

Και ενώ χιλιάδες πατριώτες έκαναν στο ακέραιο το καθήκον τους, κρατώντας ψηλά την εθνική μας αξιοπρέπεια, κάποιοι άλλοι που προβάλλουν τον "πατριωτισμό" τους σε κάθε ευκαιρία προκειμένου να προωθήσουν τις δικές τους επιδιώξεις, σιωπούσαν. Ούτε ένας από το λεγόμενο "πατριωτικό ΠΑΣΟΚ" όλες αυτές τις μέρες δεν είπε κουβέντα για την παρουσία του πλοίου στο Φάληρο, έστω για τα μάτια του κόσμου. Οχι μόνο δεν πήρε κανείς από αυτούς μέρος στις δύο πορείες που πραγματοποιήθηκαν, αλλά ούτε καν μήνυμα συμπαράστασης δεν έστειλαν. Ανάλογη ήταν η στάση του Τύπου. Πλήρης σιωπή, τόσο για την άφιξη του πλοίου, όσο και για τις αντιδράσεις που προκάλεσε. Φυσικά αυτό δε μας προκαλεί καμιά έκπληξη. Ηταν σχεδόν αναμενόμενο. Γιατί άλλο πράγμα είναι να αφήνεις κορόνες πατριωτισμού στα σαλόνια του συστήματος και άλλο πράγμα να μάχεσαι για την αξιοπρέπεια στο δρόμο. Ετσι κι αλλιώς η πράξη είναι κριτήριο για όλους. Οι μαχητές του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος στη χώρα μας απέδειξαν τι είδους πράξεις χρειάζονται σήμερα. Και φυσικά το μήνυμα πρέπει να το έλαβαν όλοι οι αποδέχτες. Μαζί και οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές.