Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον. Και, εν τέλει, ουδέν κακόν ατιμώρητον. Μετά από μερικά χρόνια αχρήστευσης του ιστορικού σωματείου τους και αποκαθήλωσης της 80χρονης αγωνιστικής "σημαίας" του από τις συμβιβασμένες με την κυβερνητική πολιτική και τις εργοδοτικές ορέξεις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες των τελευταίων χρόνων, ο κλάδος των ηθοποιών απαίτησε την αγωνιστική συνέπεια και συνέχεια στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών.Και απαίτησε την αγωνιστική συνέπεια και συνέχεια έμπρακτα, αναδείχνοντας στις αρχαιρεσίες, που έγιναν στις 13 του Απρίλη, όχι μόνο πρώτη δύναμη τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΗΘΟΠΟΙΩΝ,αλλά και διπλασιάζοντας τις έδρες της στο ΔΣ και στα άλλα όργανα του σωματείου και αυξάνοντας σημαντικά την εκπροσώπησή της στις δευτεροβάθμιες οργανώσεις (ΕΚΑ και Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος - Ακροάματος).

Η ψήφος του κλάδου ουσιαστικά αποτελεί καταδίκη των περίεργων "παιγνίων" μιας ομάδας συνδικαλιστών στο "παρασκήνιο" και της αποστασιοποίησης έως πλήρους αδιαφορίας του ΔΣ του σωματείου από τα συνεχώς οξυνόμενα και πολλαπλασιαζόμενα προβλήματα των εργαζομένων, των υποαπασχολούμενων, πολύ περισσότερο των ανέργων ηθοποιών.Αποστασιοποίηση, που συνειδητά και συστηματικά μεθόδευσαν οι "συμμαχίες" της πλειοψηφούσας παράταξης που στήριζε ο ΣΥΝ και της ΠΑΣΚΕ, με την ανοχή της ΔΑΚΕ και των δήθεν "ανεξάρτητων", με αποτέλεσμα να απογοητευτεί και απομακρυνθεί ο κλάδος εντελώς από το ΣΕΗ. Σε τέτοιο βαθμό που να μην πατά ούτε στους ετήσιους χορούς του, καθώς ένιωθε να τον βάζουν στο περιθώριο και έβλεπε: Να χάνει κεκτημένα των μακρόχρονων αγώνων του (ωράριο, εβδομαδιαίος αριθμός παραστάσεων, ασφάλιση, δώρο, άδειες κλπ.). Να μένουν περιφρονημένα και άλυτα παλιά προβλήματά του. Να αντιμετωπίζονται από την πλειοψηφία... ως ανύπαρκτα τα νέα και πολύ πιο περίπλοκα προβλήματα που τον πνίγουν και τον γυρίζουν εργασιακά στις αρχές του αιώνα αυτού, αν όχι στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Προβλήματα - παράγωγα της κυβερνητικής πολιτικής: Μονοκρατορική ιδιωτικοποίηση των κρατικών σκηνών. Κατάφωρη πλέον καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Μη εφαρμογή, δηλαδή αχρήστευση, του νόμου για τα συγγενικά τους δικαιώματα. Προβλήματα που επέφερε η κατάργηση της άδειας άσκησης επαγγέλματος και οι ανεξέλεγκτοι από τα αρμόδια υπουργεία ως προς την τήρηση των εργοδοτικών υποχρεώσεών τους θίασοι, συχνά επιχορηγούμενοι με αρκετά εκατομμύρια. Η ασύδοτη εκμετάλλευση της δουλιάς τους - ακόμη και της ηθικής υπόστασής τους - από τα ιδιωτικά κανάλια.

Η ψήφος του κλάδου, με το διπλασιασμό της δύναμης της ΔΕΗ, ήταν μια ηχηρή απάντηση στο παρακυβερνητικό (ΠΑΣΚ) και φιλοκυβερνητικό (ΣΥΝ) "συνδικαλισμό" και στη σύμπηξή τους, με στόχο την αυτοδυναμία (όπως έλεγαν), σε κοινό ψηφοδέλτιο υπό την επωνυμία "Συνδικαλιστική Ενότητα Ηθοποιών".Επωνυμία που μόνο την ενότητα και μάλιστα την αγωνιστική ενότητα δεν επιδίωκε, όπως απέδειξαν και οι μετεκλογικές συνεργασίες τους και για τη συγκρότηση μη αντιπροσωπευτικών προεδρείων στα προηγούμενα διοικητικά συμβούλια και για δικηγορίστικο "συνδικαλισμό" στο... παρασκήνιο των υπουργών και όχι στο προσκήνιο του αγώνα. Τα νούμερα μιλούν μόνα τους: Στο προηγούμενο 17μελές ΔΣ του ΣΕΗ η παράταξη "Κίνηση Ηθοποιών" (ΣΥΝ) είχε 5 έδρες και η ΠΑΣΚ 3.Η φετινή προεκλογική συνεργασία τους, ως "Συνδικαλιστική Ενότητα Ηθοποιών", πήρε συνολικά 3 έδρες στο 17μελές ΔΣ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η σύμπηξη των δύο παρατάξεων σε ένα ψηφοδέλτιο έγινε από τους επικεφαλής, χωρίς να ρωτήσουν τη γνώμη των μελών τους και των υποψηφίων. Εξαιτίας αυτής της τακτικής και της συνεργασίας με την ΠΑΣΚΕ, όχι μόνο παραιτήθηκε από υποψήφιος, αλλά και δεν πήγε να ψηφίσει στη Θεσσαλονίκη, όπου εργάζεται, ο ηθοποιός Κώστας Γακίδης. Ας σημειωθεί ότι και από τους ηθοποιούς που εργάζονται στη Θεσσαλονίκη πρώτη δύναμη αναδείχτηκε η ΔΕΗ (23 ψήφοι). Οι ψήφοι των άλλων παρατάξεων στη Θεσσαλονίκη ήταν: "Υπερκομματικό Ψηφοδέλτιο Ηθοποιών Θεσσαλονίκης" 23, "Συνδικαλιστική Ενότητα Ηθοποιών" 14, "Ελεύθερη Εκφραση" (ΔΑΚΕ) 1, "Ενωτικό Ψηφοδέλτιο" (επικεφαλής ο Δ. Παπαγιάννης) 1 ψήφος.