"Επίσπευση" είναι η λέξη που βρίσκεται πλέον στο στόμα κάθε κυβερνητικού παράγοντα, σε ό,τι αφορά την επιβολή των σαρωτικών αντεργατικών μέτρων. Πριν λίγες βδομάδες ήταν η "ανάγκη προσαρμογής στις ευρωπαϊκές ισοτιμίες", με αφορμή την υποτίμηση της δραχμής, αυτό που επέβαλε την επίσπευση. Τώρα είναι η "ανάγκη" να προφτάσει η χώρα μας το δεύτερο τρένο για την ΟΝΕ το 2001... Οποια, όμως, λέξη και αν χρησιμοποιηθεί, όποιο "επιχείρημα" και αν επιστρατευτεί, η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση προχωρά άμεσα στο σάρωμα εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ταυτόχρονα με το ξεπούλημα τραπεζών και άλλων δημόσιων επιχειρήσεων.

Απέναντι σ' αυτή την "επίσπευση" της αντεργατικής "θύελλας" - η οποία συνοδεύεται με ένταση του αυταρχισμού, όπως είδαμε να γίνεται την περασμένη Πέμπτη με τη μετατροπή του κέντρου της Αθήνας σε πεδίο μάχης από τα "εκσυγχρονιστικά" ΜΑΤ - ορθώνεται μέρα τη μέρα ένα όλο και πιο ισχυρό, ταξικό κίνημα αντίστασης, όπως έδειξαν και οι μαχητικές εκδηλώσεις για το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς. Σε όλη τη χώρα συνδικαλιστικές οργανώσεις δραστηριοποιούνται, κινούνται στην κατεύθυνση του συντονισμού της πάλης τους, σχεδιάζουν και αποφασίζουν προγράμματα δράσης, με άξονες που αντιστρατεύονται βασικές κυβερνητικές επιλογές.

Οι παρεμβάσεις από "τα πάνω" για το σταμάτημα αυτών των θετικών διεργασιών στο συνδικαλιστικό κίνημα, με το επιχείρημα ότι δε χρειάζονται άλλα όργανα συντονισμού, αφού η ΓΣΕΕ μπορεί να αναλάβει αυτό το ρόλο, δείχνουν την αγωνία της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ μπροστά στη διογκούμενη αντίδραση της βάσης.

Η πρακτική αυτής της ηγεσίας οδηγεί σε σημαντική καθυστέρηση, σε μια περίοδο που είναι ζωτικής σημασίας η άμεση απάντηση στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας δεν έχει υπογραφτεί ακόμα, συμπαρασύροντας στο τέλμα συνολικά τις κλαδικές και επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις, ενώ προς το παρόν δεν έχει καν οριστεί νέα συνάντηση με τους εργοδότες, που την τελευταία φορά είχαν καταθέσει μια απαράδεκτη πρόταση αυξήσεων και ικανοποίησης θεσμικών αιτημάτων. Η απεργιακή κινητοποίηση, στην οποία προσανατολίζεται να προχωρήσει η ΓΣΕΕ στα τέλη Μάη, με ζητήματα που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις και τις ΔΕΚΟ, δεν εντάσσεται σε ένα γενικότερο προγραμματισμό δράσης με προοπτική, συνέχεια και κλιμάκωση.

Μόλις την περασμένη βδομάδα, η παρέμβαση για το συντονισμό των Ομοσπονδιών των ΔΕΚΟ,απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, είχε άδοξη κατάληξη, αφού ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κάλεσε τις Ομοσπονδίες να καθορίσουν το δικό τους αγωνιστικό πρόγραμμα, το οποίο θα αναλάβει η Συνομοσπονδία να... συντονίσει στη συνέχεια. Η τοποθέτηση αυτή συνοδεύτηκε από την παρατήρηση ότι υπάρχουν... διαφορές στα προβλήματα κάθε χώρου, αλλά και από την παρότρυνση να στηριχτούν "πρωτοβουλίες εξυγίανσης" των ΔΕΚΟ για περιορισμό των ελλειμμάτων, με ταυτόχρονη διαφύλαξη των... εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η μεθόδευση αυτή αντιστρατεύτηκε τις απόψεις για συνολική και καθολική αγωνιστική απάντηση στην κυβερνητική πολιτική για τις ιδιωτικοποιήσεις και για τα άλλα ζητήματα.

Τόσο στη διοίκηση της ΓΣΕΕ, όσο και σε κάθε άλλη συνδικαλιστική οργάνωση σε όλη τη χώρα, η ΕΣΑΚ έθεσε επιτακτικά και επίμονα το θέμα της ανάπτυξης των αγώνων, του συντονισμού τους, της συνεργασίας της εργατικής τάξης με άλλα στρώματα του λαού και του ταξικού περιεχομένου των διεκδικήσεων.

Είναι χαρακτηριστικό της αντίληψης που κυριαρχεί στις κορυφές της διοίκησης της ΓΣΕΕ ότι στην τελευταία Ολομέλειά της οι άλλες παρατάξεις δεν αποδέχτηκαν την πρότασή της για τη διεκδίκηση της ΕΓΣΣΕ,όχι μόνο ως προς το περιεχόμενο, αλλά και στην αγωνιστική της πλευρά.

Η πρόταση της ΕΣΑΚ ήταν: Μέσα στο Μάη πραγματοποίηση 24ωρης απεργίας,που θα συνδυάζεται με τα ζητήματα των ΔΕΚΟ και θα υπερασπίζει την αμυντική βιομηχανία. Πραγματοποίηση συλλαλητηρίου έξω από τον τόπο και την ώρα που θα γίνει η επόμενη διαπραγματευτική συνάντηση με τις εργοδοτικές οργανώσεις για την ΕΓΣΣΕ. Κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα, συλλαλητήρια, πορείες, καταλήψεις κ. ά.

Η ΕΣΑΚ υποστήριξε επίσης ότι πρέπει να δρομολογηθεί μια τακτική σύγκρουσης και ρήξης με το κεφάλαιο και την κυβέρνηση για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας,καθώς και ότι πρέπει να συγκροτηθεί πανελλαδικό αγωνιστικό μέτωπο,για απεργιακό συντονισμό όλων των ΔΕΚΟ και χάραξη γραμμής αντίστασης με όλες τις επιχειρήσεις της αμυντικής βιομηχανίας. Υπενθύμισε επίσης τη θέση της για κατώτερο μεροκάματο 8.000 δρχ. και κατώτερο μισθό 200.000 δρχ.

Σ' αυτή τη συνεδρίαση, αλλά και πριν και μετά, η ΕΣΑΚ έθετε τρεις βασικούς άξονες, γύρω από τους οποίους μπορεί να αναπτυχθεί ένα στιβαρό μέτωπο πάλης: Την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων και της πλήρους απασχόλησης. Την παραμονή των ΔΕΚΟ κατά 100% στο δημόσιο και την απόκρουση κάθε μορφής ιδιωτικοποίησης. Την αποχώρηση των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ από κάθε μορφής "κοινωνικό διάλογο".Αυτές οι θέσεις έχουν γίνει αποδεκτές από τα Εργατικά Κέντρα που συντονίζονται, αναδεικνύοντας έτσι τις διαθέσεις ενότητας στη βάση των εργαζομένων. Παράλληλα, η ΕΣΑΚ υποστήριζε και υποστηρίζει ότι πρέπει να υπάρξει συντονισμός με τη φτωχή και μεσαία αγροτιά, τους επαγγελματοβιοτέχνες, τους συνταξιούχους, τη νεολαία.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ