Κι ήταν μια μέρα, να 'βλεπες, χαρά Θεού! Ηταν η Πρωτομαγιά του 1944. Μέρα ξεχωριστή για τους εργάτες όλου του κόσμου, που έμελλε να γίνει σύμβολο πατριωτισμού κι αντρειοσύνης των Ελλήνων κομμουνιστών. Σύμβολο του τιτάνιου, άνισου αγώνα του ελληνικού λαού για τη λευτεριά του από τους κατακτητές της τότε ιμπεριαλιστικής "νέας τάξης" του χιτλερισμού, της ναζιστικής Γερμανίας. Μια μέρα ηρωική, άσβεστης μνήμης, που αναδείχνει μια ακόμα ιστορική στιγμή κορύφωσης του ηρωικού αγώνα του ελληνικού λαού για καλύτερες μέρες, για εθνική ανεξαρτησία και προκοπή του λαού και της χώρας. Τη μέρα τούτη, έμελλε οι 200 κομμουνιστές αγωνιστές, Ακροναυπλιώτες οι περισσότεροι, να οδηγηθούν στην κορύφωση του αγώνα που έδιναν για λευτεριά και κοινωνική προκοπή.

Δεν ήταν οι πρώτοι μήτε οι τελευταίοι οι 200 εκτελεσθέντες της Καισαριανής. Η εξόντωση των αγωνιστών δεν είχε τελειωμό, μα ο αγώνας συνεχιζόταν όλο και πιο αποφασιστικός και οι αγωνιστές έδιναν συνειδητά τη ζωή τους για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό μας, για τους άλλους που θα έμεναν πίσω τους!

Ομως, η Πρωτομαγιά του 1944 ήταν ξεχωριστή! Τόσοι αγωνιστές, μαζεμένοι 200 ηρωικοί κομμουνιστές, οδηγούνταν στο εκτελεστικό απόσπασμα από τους βάρβαρους κατακτητές για να εξοντωθούν. Η άγρια δολοφονία τους έγινε σε χρόνο που είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα η πολυπόθητη λευτεριά, μετά από 4 χρόνια φασιστικής κατοχής και ο λαός κορύφωνε τον αγώνα του, με το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, για το διώξιμο των κατακτητών το συντομότερο.

Είναι όλα αυτά κι άλλα πολλά που κάνουν το έγκλημα του ναζισμού πιο αποτρόπαιο. Και την υπέρτατη θυσία των κομμουνιστών αγωνιστών ακόμα πιο μεγάλη, ανυπέρβλητη προσφορά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ελληνικού λαού, παρακαταθήκη για τους παντοτινούς αγώνες του λαού μας.