Αρκετοί έσπευσαν να εκμεταλλευτούν τις ομολογίες του Κ. Γεωργουτσάκου, προέδρου της Εμπορικής Τράπεζας, στην Επιτροπή Ακροάσεων της Βουλής και να αναμασήσουν τα χιλιοειπωμένα, περί σπάταλου, αναποτελεσματικού, ζημιογόνου, κλπ., κλπ., δημόσιου τομέα της οικονομίας. Και δε θα είχαμε καμία αντίρρηση, αν εννοούσαν το σημερινό δημόσιο τομέα, όπως αυτός έχει οικοδομηθεί και σημαδευτεί από τις δεκαετίες εφαρμογής της πολιτικής εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου και τις ρουσφετολογικές "ανάγκες" των εκάστοτε κυβερνώντων.

Οι προαναφερόμενοι, όμως, εννοούσαν το δημόσιο τομέα γενικά και, βέβαια, ήταν απολύτως σίγουροι, για την εξ ορισμού ανωτερότητα της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας". Σ' αυτήν, ακριβώς, τη... λογική θα μας βρουν κατηγορηματικά αντίθετους. Οχι μόνο γιατί είναι παντελώς αντεπιστημονική και στην πραγματικότητα αποτελεί ένα λογικοφανές προπαγανδιστικό τρικ, αλλά και γιατί επιχειρούν να βγάλουν εντελώς αθώους, όσους έχουν τις πρώτες και μεγάλες ευθύνες, για το σημερινό κατάντημα του δημόσιου τομέα. Και δεν εννοούμε, βέβαια, τους δημόσιους υπάλληλους και όσους εργάζονται στο στενό ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ακόμη και αυτούς, που προσλήφθηκαν με τους γνωστούς ρουσφετολογικούς μηχανισμούς.