"Κυβερνητική λύση ευρύτατης προοδευτικής συνεργασίας στη βάση ενός προγράμματος που θα συνδυάζει ουσιαστικά την προοπτική παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας με την... πολιτική" πρότεινε, πρόσφατα από τη Θεσσαλονίκη, όπου μίλησε σε μια άχρωμη συγκέντρωση 150 - 200 "βουβών" οπαδών του στην πλατεία Αριστοτέλους ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Ν. Κωνσταντόπουλος, διαπιστώνοντας πως το "δικομματικό σύστημα δεν μπορεί πλέον να αναπαραχθεί" αφού τη φθορά του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να την εισπράξει ούτε η ΝΔ. Ετσι, ο πρόεδρος του ΣΥΝ πρόβαλε πως η "ελπίδα βρίσκεται στη ριζική αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, καθώς και στη μεταβολή της εφαρμοζόμενης κυβερνητικής πολιτικής" την οποία βαφτίζει, όχι δεξιά συντηρητική και νεοφιλελεύθερη αλλά... δεξιόστροφη και, άρα, υπονοεί ότι θα μπορούσε να διορθωθεί αν ακολουθούνταν κάποιες διαφορετικές διαδικασίες εφαρμογής της! Ωστόσο, ψαρεύοντας στα θολά νερά της δημαγωγίας, ο πρόεδρος του ΣΥΝ απέφυγε να αναφερθεί σε ποιες συγκεκριμένες δυνάμεις απευθύνεται για τη συνεργασία αυτή που, όμως, προσδιορίζει πως πρέπει να έχουν προγραμματική βάση. Αυτή η κοινή προγραμματική βάση, όμως, όπως προκύπτει και από την ομιλία του δεν μπορεί να είναι άλλη παρά η υλοποίηση του στόχου για την ένταξη της χώρας στην περιβόητη ΟΝΕ, η ίδια, δηλαδή, καταστροφική πολιτική και οι επιλογές που υλοποιεί η "δεξιόστροφη" κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στηρίζει η ΝΔ και ο ΣΥΝ. Η πολιτική της σύγκλισης - της πραγματικής όπως την ονειρεύεται ο ΣΥΝ - της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων επιχειρήσεων, της καταβαράθρωσης των εργασιακών και κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Αυτή η πολιτική που η κυβέρνηση πασχίζει να την περάσει "διά πυρός και σιδήρου" πάνω από τους εργαζόμενους. Δεν είναι τυχαίο πως στις απανωτές δηλώσεις τους με αφορμή την κυβερνητική επίθεση στους εργαζόμενους για τις ιδιωτικοποιήσεις, τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΝ περιορίζουν την κριτική τους μόνον στις αντιδημοκρατικές - αυταρχικές μεθόδους που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση...

Και για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία για το τι προβάλλει ο ΣΥΝ - στην κατεύθυνση υλοποίησης των στόχων της ΟΝΕ, μήπως και μείνουμε έξω από το χορό... - αρκούν να αναφερθούν οι τέσσερις "σαφείς" κατά τον κ. Κωνσταντόπουλο προτάσεις. Πρώτον, να αναθεωρήσει η κυβέρνηση τις απόψεις της περί μονόδρομου και να αποδεχτεί ουσιαστικά κοινωνικό και πολιτικό διάλογο για τα κρίσιμα οικονομικά και κοινωνικά αιτήματα - όχι τίποτα άλλο αλλά να μην οδηγείται σε αρνητικά αποτελέσματα και καταστάσεις τύπου "Ολυμπιακής" και Ιονικής. Προτείνει, δηλαδή, άλλο τρόπο διαχείρισης της πολιτικής της κυβέρνησης που είναι και επιλογή της ΕΕ...

Δεύτερον η κυβέρνηση να αποδεχτεί την πρόταση (του ΣΥΝ) για συγκρότηση... Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής για τη διαμόρφωση ενιαίας εθνικής στρατηγικής! Πώς θα εφαρμόζεται, δηλαδή ενιαία η πολιτική του Ευρωατλαντισμού, της διχοτόμησης του Αιγαίου και της Κύπρου, της νέας δομής του ΝΑΤΟ και της πολυεθνικής δύναμης ταχείας επέμβασης!

Τρίτο, η αλλαγή του εκλογικού νόμου και η ψήφιση της απλής αναλογικής που θα οδηγήσει σε διαφορετικές πολιτικές προγραμματικών δεσμεύσεων!

Και βέβαια, πάνω από όλα η περίφημη "κυβερνητική λύση ευρύτατης προοδευτικής συνεργασίας".

Κατά τα άλλα ο ΣΥΝ δεν πρόκειται να αποτελέσει συμπλήρωμα κανενός (του ΠΑΣΟΚ υπονοεί), για να συνεχίσει με άλλοθι και προσχήματα την επιζήμια και αδιέξοδη σημερινή πολιτική. Αλλά τι χρείαν άλλων μαρτύρων έχομεν από τα παραπάνω; Αλλωστε, η κεντροαριστερή συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, σε προγραμματική βάση σύγκλισης στην κυβερνητική πολιτική γίνεται. Εκτός κι αν νομίζει ο πρόεδρος του ΣΥΝ πως δεν είναι επιζήμια και αδιέξοδη αυτή η σημερινή πολιτική... Ομως, η δημαγωγία δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα του "κεντροαριστερού βαστάζου", που έχει μετατραπεί ο ΣΥΝ για το πέρασμα της αντιδραστικής κυβερνητικής πολιτικής και των επιλογών της ΕΕ.