Πολλά γράφονται και λέγονται τις τελευταίες μέρες, σχετικά με τα όσα συμβαίνουν στο κυβερνών κόμμα, ταυτόχρονα όμως, μένουν αναπάντητα ορισμένα βασικά ερωτήματα.

Ερώτημα δεύτερο: Ποιο το πολιτικό περιεχόμενο και η σημασία των αντιθέσεων, που βασανίζουν τις μέρες αυτές τα κυβερνητικά και βουλευτικά κλιμάκια του ΠΑΣΟΚ; Ολοφάνερο είναι στον καθένα, που διαβάζει με κάποια προσοχή τις σχετικές δηλώσεις και δε στέκεται μόνο σε κραυγαλέους τίτλους των εφημερίδων, ότι οι διαφωνίες επικεντρώνονται σε δευτερεύουσας και τριτεύουσας σημασίας ζητήματα, κυρίως σε μορφές άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής. Ολοφάνερο είναι, επίσης, ότι δε διαφωνούν για το περιεχόμενο της πολιτικής του κυβερνώντος κόμματος, την ουσία και τις βασικές της πλευρές. Κανένας δεν αμφισβητεί το μονόδρομο της ΟΝΕ, την ολόπλευρη ενίσχυση της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας", την υποταγή των πάντων στους "νόμους της αγοράς", τη μεγαλύτερη ή λίγο... μικρότερη μονόπλευρη λιτότητα, την αντιδραστική αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, κλπ., κλπ. Ισα ίσα, δε χάνουν ευκαιρία, για να τονίσουν τη συμφωνία τους, με όλους αυτούς τους κυβερνητικούς στόχους.

Ερώτημα τρίτο: Ποια είναι η σχέση των διαφωνιών αυτών, με όλα όσα βασανίζουν τους εργαζόμενους, ακόμη και τα απλά μέλη ή τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ; Ουσιαστικά, από ελάχιστη έως καμία. Οχι γιατί δεν έχουν μια κάποια αξία οι όποιες και σ' ένα βαθμό αντιαυταρχικές τοποθετήσεις ορισμένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Στις σημερινές συνθήκες του κυβερνητικού αυταρχικού κατήφορου, ακόμη κι αυτές πρέπει να αξιοποιούνται από το μαζικό λαϊκό κίνημα. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ο αντιλαϊκός αυταρχισμός και γενικότερα η τέτοιας μορφής άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής είναι αδιάρρηκτα δεμένη με το περιεχόμενό της. Αποτελεί στην πραγματικότητα την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Ο επιχειρούμενος φιλομονοπωλιακός και βαθιά αντιλαϊκός εκσυγχρονισμός του ελληνικού καπιταλισμού δε γίνεται χωρίς ΜΑΤ, όσο και αν ο κάθε κ. Παπουτσής ισχυρίζεται το αντίθετο.

Πέρα απ' αυτό είναι φανερό, ότι πίσω από αρκετές "διαφωνίες" και "αντιθέσεις" κρύβονται προσωπικές φιλοδοξίες και σχεδιασμοί πολιτικής ανάδειξης. Κρύβονται, επίσης, ή "διαπλέκονται" μαζί τους, επιδιώξεις και στόχοι διαφόρων μεγαλόσχημων, που "παίζουν" τα δικά τους παιγνίδια, προωθώντας και τα δικά τους συμφέροντα. Και ταυτόχρονα, με όλα τα παραπάνω, είναι εξόφθαλμη η προσπάθεια της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ - βοηθούντων και αρκετών ΜΜΕ - να αξιοποιήσει την ύπαρξη των προαναφερόμενων διαφωνιών και αντιθέσεων στην κατεύθυνση της εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας, της διαιώνισης των αυταπατών και των τάσεων αναμονής και - σε τελευταία ανάλυση - της διαιώνισης του εγκλωβισμού των εργαζομένων σ' ένα κόμμα, που μια ζωή θα κρατά, θα ενισχύει και θα εκσυγχρονίζει τις ιμπεριαλιστικές και καπιταλιστικές "βάσεις" στην Ελλάδα, διώχνοντάς τες...