Σε συλλογικό επίπεδο οι Ιβηρες μετρούν πάμπολλες διακρίσεις, ενώ σε επίπεδο εθνικής ομάδας πάντα στα μεγάλα ραντεβού είναι ασυνεπείς. Ακόμα και με την εν γένει θετική παρουσία υπό τον Κλεμέντε δεν τα κατάφεραν. Ούτε στην προηγούμενη διοργάνωση το 1994, ούτε στο EURO '96. Πάντως σ' αυτές τις δύο περιπτώσεις έχουν κάθε δικαίωμα να μουρμουρίζουν για τη διαιτησία.

Για φέτος οι προσδοκίες των περισσοτέρων είναι μεγάλες. Ο κορμός της ομάδας την τελευταία πενταετία είναι σχεδόν ίδιος (Θουμπιθαρέτα, Ναδάλ, Σέρζι, Αλκόρτα, Ιέρο, Λουίς Ενρίκε) και έτσι διαθέτει αξιομνημόνευτη ομοιογένεια. Εκτός της αποδοτικής επίθεσης, που παραδοσιακά διαθέτει, σε θετικά επίπεδα είναι πλέον και η άμυνα. Μάλιστα ορισμένοι υποστηρίζουν πως αν προηγηθεί, δυσκολότατα ο αντίπαλος θα "γυρίσει" το παιχνίδι. Στο κέντρο υπάρχουν παίχτες - μαχητές (Γκερέρο) αλλά και με ποδοσφαιρική ευφυία (Ραούλ). Οι Ισπανοί εκτιμούν ότι πρόκειται για μια "φουρνιά" παιχτών, από τις καλύτερες στην ιστορία.

Οι Ιβηρες θα βρεθούν σε τελική φάση για 10η φορά με τις πέντε απ' αυτές συνεχόμενες ('34, '50, '62, '66, '78, '82, '86, '90, '94). Σε 37 αγώνες έχουν 15 νίκες, 9 ισοπαλίες και 13 ήττες με 53 - 44 γκολ. Μεγαλύτερη διάκρισή της η 4η θέση το 1950, ενώ ως οικοδέσποινα το '82 απογοήτευσε αφού έμεινε στο δεύτερο γύρο. Στο Μουντιάλ '98 προκρίθηκε ως πρώτη απ' τον 6ο όμιλο μπροστά από Γιουγκοσλαβία, Τσεχία, Σλοβακία, νησιά Φερόες και Μάλτα. Στα 10 παιχνίδια μέτρησε 8 νίκες και 2 ισοπαλίες με 26 - 6 γκολ. Στην ομοσπονδία (Ρεάλ Φεντεραθιόν Εσπανιόλα ντε Φούτμπολ) είναι εγγεγραμμένοι 537.226 παίχτες. Χρώματά της: κόκκινο, κίτρινο, μπλε. Από τις 20/5 είναι 15η στη βαθμολογία της ΦΙΦΑ.