Τους στόχους των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που παρεμβαίνουν στο Κόσσοβο και τις μεθοδεύσεις τους αποκάλυψε και κατάγγειλε στη δευτερολογία του στη Συνάντηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας της Ευρωπαϊκής Αριστεράς - Πράσινης Αριστεράς Βορείων Χωρών, ο Ορέστης Κολοζώφ,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, κατά τη χθεσινή συζήτηση για την κατάσταση στα Βαλκάνια. Πιο συγκεκριμένα, ο Ορέστης Κολοζώφ σημείωσε τα παρακάτω:

"Σήμερα έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση στα Βαλκάνια. Από άποψη διεθνών συσχετισμών ποια είναι αυτή η κατάσταση; Ολα τα Βαλκάνια βρίσκονται κάτω από την πολιτική επιρροή της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ. Ολα, εκτός από μια χώρα, τη Νέα Γιουγκοσλαβία. Η όποια παρέμβαση γίνεται σήμερα δεν έχει ως αφετηρία - νομίζω ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι είναι καθαρή υποκρισία - ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε τον κακό τρόπο διοίκησης της Σερβίας από τον Μιλόσεβιτς. Γιατί, αν έτσι είχαν τα πράγματα, αν μια φορά έπρεπε να σταλθούν στρατεύματα εκεί πέρα, δέκα φορές θα 'πρεπε να σταλθούν - και θα είχαν σταλεί - στην Τουρκία, όπου τα πράγματα είναι ακόμα πιο σοβαρά.

Πολιτικά πρέπει να το δούμε το πρόβλημα. Εχει αρχίσει από καιρό μια πίεση προς τη Γιουγκοσλαβία να ενσωματωθεί, να αποδεχτεί μια τέτοια κατάσταση. Για τους δικούς της λόγους η Γιουγκοσλαβία, ο Μιλόσεβιτς αν θέλετε να το προσωποποιήσουμε, δεν το αποδέχεται. Η πίεση που ασκείται, ακριβώς για να το αποδεχτεί ή να ανατραπεί, είναι πολύμορφη. Εχουν αξιοποιηθεί και η εσωτερική αντιπολίτευση - γίνανε άλλωστε διαδηλώσεις - ενώ προχωράνε σε αποσταθεροποίηση στο Μαυροβούνιο.

Ηταν γνωστό ότι στο Κοσσυφοπέδιο υπήρχε η δυνατότητα πιο αποφασιστικής παρέμβασης, ελπίζανε ωστόσο ότι με όλα τα άλλα μέσα θα μπορούσαν να ανατρέψουν την πολιτική που ασκούσε και ασκεί το Βελιγράδι. Κάτι τέτοιο δεν έγινε όμως κατορθωτό και έτσι προχωρήσανε στο άνοιγμα της υπόθεσης "Κοσσυφοπέδιο".

Προϋποθέσεις να ανοίξει αυτή η υπόθεση υπήρχαν και προηγούμενα. Πότε όμως άνοιξε; Οχι τη στιγμή της μεγάλης κρίσης στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, όπου τότε είχανε την ευκαιρία πραγματικά, αν ανοίγανε το Κόσσοβο, να δημιουργήσουν μια ευρύτερη κατάσταση και να διεκδικήσουν την αυτονομία του. Δεν άνοιξε τότε. Εκλεισε πρώτα η Βοσνία - Ερζεγοβίνη και μετά άνοιξε η υπόθεση αυτή. Και με τη Βοσνία - Ερζεγοβίνη πρέπει να υπενθυμίσω ότι υπήρξε ένας μεγάλος συμβιβασμός του Βελιγραδίου με τις μεγάλες δυνάμεις. Εγκατέλειψε τα εδάφη που διεκδικούσε, τη Σλοβενία, και την εγκατέλειψε με μεγάλο κόστος θυμάτων. Μάλιστα, την εποχή εκείνη, όπως θυμούμαστε, υπήρξαν φωνές προδοσίας των Σέρβων που ήταν έξω από τα σύνορα της Σερβίας.

Ερχομαι στην κρίση του Κοσσυφοπεδίου, όπως την ανέπτυξα προηγουμένως. Είναι πραγματικά ένα "ντόμινο" αν ανοίξει αυτό το ζήτημα. Πώς μπορεί να προχωρήσει η λύση του; Εγινε προσπάθεια με το άνοιγμα των διαπραγματεύσεων. Υπήρχαν περιθώρια οι διαπραγματεύσεις να καταλήξουν σε αποτέλεσμα. Και νομίζω ότι το πρόβλημα των Σέρβων αυτή τη στιγμή δεν είναι αν θα δώσουν λίγο περισσότερα ή λίγο λιγότερα δικαιώματα στο Κοσσυφοπέδιο, στους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου. Το πρόβλημά τους είναι ότι η λύση που θα βρεθεί δεν μπορεί να έχει μέσα τον όρο της απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου, όχι από τη Γιουγκοσλαβία - σ' αυτό άλλωστε όλοι συμφωνούν - αλλά από τη Σερβία. Εκεί είναι το λεπτό σημείο όπου πολλές φορές γίνεται σύγχυση και στα διεθνή πρακτορεία και στις γενικότερες τοποθετήσεις. Το σημείο στο οποίο δεν υποχωρούν οι Σέρβοι αυτή τη στιγμή είναι ακριβώς αυτό: ότι θέλουν η οποιαδήποτε λύση - και ας βρεθεί με οποιονδήποτε τρόπο - να είναι μέσα στα πλαίσια της Σερβίας. Οχι να σημαίνει απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία. Και αυτό, όσο δύσκολο και αν φαίνεται, μπορεί να επιτευχθεί. Μπορεί να επιτευχτεί αν δεν υπονομεύεται - όπως υπονομεύεται αυτή τη στιγμή - μια τέτοια προοπτική.

Ο λόγος που σταμάτησαν οι διαπραγματεύσεις γνωρίζετε ποιος είναι: η έξαρση των εχθροπραξιών στο Κοσσυφοπέδιο. Το πώς δημιουργήθηκαν, πώς τροφοδοτήθηκε αυτός ο ένοπλος "απελευθερωτικός στρατός" όλοι γνωρίζουν. Ολοι ξέρουμε. Και δεν είναι αλήθεια πως οι Ευρωπαίοι δεν παρεμβαίνουν, παρά κάθονται και κοιτάνε τα ζητήματα αυτά. Μπορεί ως ΕΕ να δείχνουν αμηχανία, αλλά ως κράτος Γερμανίας, ως κράτος Γαλλίας, ως Ιταλία ακόμα και ως Βατικανό, παρεμβαίνουν και παρεμβαίνουν πάρα πολύ.

Πιστεύω ότι εάν αναζητηθεί λύση με στρατιωτικές επεμβάσεις, εάν προσπαθήσουν να επιβάλουν λύση τύπου "Ντέιτον" με στρατιωτικά μέσα, θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να ελεγχθεί η κατάσταση. Και έχω την αίσθηση ότι ορισμένοι στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ - οι Ευρωπαίοι δεν ξέρω πόσο έχουνε συνειδητοποιήσει αυτό το πράγμα - καταλαβαίνουν το πόσο δύσκολο είναι αυτό το πρόβλημα. Το καταλαβαίνουν ότι μπορεί η κατάσταση, τελικά, να πάρει ευρύτερες διαστάσεις, να ξεφύγει από κάθε έλεγχο, οπότε θα χρειαζόταν μια ευρύτερη παρέμβαση σ' όλη την περιοχή των Βαλκανίων, με επεμβάσεις πολύ πιο μαζικές για να μπορέσει, ύστερα, μια διεθνής συνδιάσκεψη να επανακαθορίσει τα όρια των κρατών της Βαλκανικής".