Για την Τυνησία στη διοργάνωση το... ρολόι του χρόνου θα 'ναι ευχής έργο να γυρίσει 20 χρόνια πίσω. Τότε στην Αργεντινή κέρδισε το Μεξικό (3 - 1) και έγινε η πρώτη αφρικανική ομάδα που πέτυχε νίκη σε τελική φάση. Τώρα με την κατάσταση της ομάδας και τη σύνθεση του ομίλου (Ρουμανία, Κολομβία, Αγγλία) ακόμα και αυτό φαντάζει ιδιαίτερα δύσκολο. Γι' αυτό αν πραγματοποιηθεί θα 'ναι επιτυχία.

Επί περίπου δύο δεκαετίες το ποδόσφαιρό της βρισκόταν στην αφάνεια. Οχι μόνο δεν είχε διεθνείς επιτυχίες, αλλά γνώρισε παταγώδεις αποτυχίες και... εντός των τειχών. Οπως, π.χ., όταν διοργάνωσε το Παναφρικανικό Κύπελλο και η παρουσία της περιορίστηκε στα καθήκοντα της οικοδέσποινας. Το πιο αδύνατο σημείο της είναι η άμυνα, που κάλλιστα μπορεί να παρομοιαστεί με... ελβετικό τυρί. Και μ' αντιπάλους επιθετικούς όπως ο Σίρερ, Ιλιε κλπ. αυτό στοιχίζει πολύ.

Η Τυνησία ζευγαρώνει φέτος τις παρουσίες της σε τελική φάση ('78). Σε 3 αγώνες μετράει όλα τ' αποτελέσματα αφού έχει από μια νίκη, ισοπαλία και ήττα με 3 - 2 γκολ. Στα γαλλικά γήπεδα βρέθηκε ως πρώτη του 2ου αφρικανικού ομίλου. Σε 8 παιχνίδια είχε 7 νίκες και μια ισοπαλία με 15 - 2 γκολ. Δύο φορές ήταν φιναλίστ στο Παναφρικανικό Κύπελλο ('65, '96), ενώ άλλες τόσες κατέκτησε το παναραβικό. Τρεις φορές έπαιξε σε Ολυμπιάδα ('60, '88, '96). Στην ομοσπονδία (Φεντερασιόν Τινισιέν ντε Φουτμπόλ) είναι εγγεγραμμένοι 29.400 παίχτες. Χρώματά της: κόκκινο και άσπρο. Από τις 20/5 κατέχει την 21η θέση στη βαθμολογία της ΦΙΦΑ.