Χωρίς "εκπλήξεις" και στο γνωστό μοτίβο συνεδρίασε χτες η Κεντρική Επιτροπή Εκλογικού Αγώνα για την Αυτοδιοίκηση, του ΔΗΚΚΙ, υπό την προεδρία του Δ. Τσοβόλα. Το θέμα συζήτησης ήταν η περαιτέρω επεξεργασία των προτάσεων που κατέθεσαν οι τοπικές πολιτικές οργανώσεις του ΔΗΚΚΙ για τη στήριξη συνδυασμών σε νομούς και δήμους, όμως τα "χαρτιά", τουλάχιστον μέχρι αργά το βράδυ, κρατιούνταν "μισάνοιχτα". Αυτή είναι η τακτική που επιλέγει το ΔΗΚΚΙ, που - σύμφωνα με τα λεγόμενα του προέδρου - το αργότερο μέχρι το τέλος Ιούλη θα γίνουν οι τελικές ανακοινώσεις. Πάντως, ανακοινώθηκε χτες η ομόφωνη στήριξη στο Δήμο του Πειραιά του Α. Ντεντιδάκη (πρόσφατα αποχωρήσαντα από το ΠΑΣΟΚ), ενώ για τους δύο μεγάλους δήμους, Αθήνας και Θεσσαλονίκης, είναι πολύ πιθανή, η στήριξη του νεοδιαγραμμένου Δ. Μπέη και του Λ. Κωσταντινίδη αντίστοιχα, που εξασφαλίζουν τα κριτήρια δήθεν του "αντινεοφιλεύθερου μετώπου του ΔΗΚΚΙ" και του διπόλου "πρόοδος - συντήρηση".

Ωστόσο, ο Δ. Τσοβόλας, στη σκιά των γεγονότων της τρομοκρατίας και του αυταρχισμού στην εκπαίδευση και την Ιονική Τράπεζα, αναφέρθηκε στην εισηγητική του ομιλία και καταδίκασε την κυβερνητική τακτική, σημειώνοντας ότι "μάταια προσπαθεί να ακυρώσει τα δημοκρατικά και συλλογικά δικαιώματα των εργαζομένων και του ελληνικού λαού". Ομως τόνισε με έμφαση ότι "επανέρχεται σε παλιές καταδικασμένες αυταρχικές μεθόδους της περιόδου 1974-81".

Φαίνεται ο κ. Τσοβόλας θέλει να ξεχνάει το "καλό" ξύλο, που "έφαγαν" οι φοιτητές, σπουδαστές το φθινόπωρο του '87 από τα πράσινα ΜΑΤ στη Σταδίου, τις δυναμικές "παρεμβάσεις" της Αστυνομίας, όταν το ΠΑΣΟΚ της πρώτης τετραετίας επέβαλε το απεργοαπαγορευτικό άρθρο 4 ή επί κυβέρνησης Α. Παπανδρέου το 1994 όταν χτυπούσαν τους συνταξιούχους... για να αναφερθούμε στα πιο χτυπητά.

Ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ αποκάλυψε για άλλη μια φορά ότι τα "κριτικά" του βέλη "χτυπάνε" μόνο πλευρές της τακτικής της κυβέρνησης και δεν έχει τη διάθεση σαν κόμμα να συγκρουστεί με την πολιτική της κυβέρνησης που εκπορεύεται από την ΕΕ. Ετσι προειδοποίησε την κυβέρνηση ότι "καταργεί την κοινωνική γαλήνη, την εργασιακή ειρήνη και τη συναίνεση του λαού, που είναι οι αναγκαίες προϋποθέσεις για μια ομαλή πορεία εκσυγχρονισμού και πολύπλευρης ανάπτυξης της χώρας, αλλά και της οικονομίας μέσα στην ΕΕ". Ετσι πρότεινε και τη λύση... δηλαδή "η κυβέρνηση να προχωρήσει σε έναν ουσιαστικό και ειλικρινή διάλογο τόσο στην παιδεία, όσο και σε άλλους χώρους". Καλεί δηλαδή το λαϊκό και συνδικαλιστικό κίνημα να εγκλωβιστεί ξανά σε νέο κύκλο διαλόγου, στη λογική της ταξικής συνεργασίας και της συναίνεσης.