Στο... "σφυρί" έβγαλε τα συμφέροντα των ναυτεργατών η πλειοψηφία της διοίκησης της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας,κατά τη χτεσινή διαπραγματευτική συνάντηση της Ομοσπονδίας με την Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών,επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα και τη ματαίωση της 48ωρης πανελλαδικής απεργίας, που η ίδια κήρυξε! Η συνάντηση μετατράπηκε κυριολεκτικά σε... πλειστηριασμό, καθώς ο μοναδικός στόχος των εκπροσώπων των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ ήταν να κλείσουν όπως κι όπως και αυτή τη συλλογική σύμβαση και το παζάρι "έκλεισε" με τη συνομολόγηση... αυξήσεων κατά 5,5%, όταν οι ναυτεργάτες έχουν χάσει πολύ περισσότερα μόνο και μόνο από την αύξηση της φορολογίας!

Η απεργία υποτίθεται ότι θα ίσχυε και για όσα ποντοπόρα πλοία βρίσκονταν- με την έναρξή της - σε λιμάνια της χώρας. Η εξέλιξη αυτή θέτει "εκτός" απεργίας και αυτή την κατηγορία πλοίων, όπως έχουν τεθεί μέχρι τώρα, τα ακτοπλοϊκά, τα τουριστικά - επιβατηγά και τα πορθμεία. Και αυτό, γιατί η ΠΝΟ έχει σπεύσει να ανακοινώσει ότι εξαιρούνται από την απεργία όσοι υπογράφουν σύμβαση, παρά το γεγονός ότι στο διεκδικητικό της πλαίσιο υποτίθεται ότι πρόβαλε και αιτήματα που είχαν να κάνουν με την προστασία του δικαιώματος της δουλιάς και ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα!Ομως η ΠΝΟ δεν ξεπουλάει μόνο τους ναυτεργάτες, αλλά επιχειρεί να εκφυλίσει και την ίδια την έννοια της απεργίας. Παρά το γεγονός ότι η απεργία δεν ισχύει - με βάση την απόφασή της - για τη συντριπτική πλειοψηφία των ναυτεργατών, η Ομοσπονδία με χτεσινή της ανακοίνωση, δεν αναφέρει λέξη αν η απεργία θα γίνει για τις εναπομείνασες κατηγορίες πλοίων ή όχι.

Ο πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ Γιώργος Τούσσας σχολιάζοντας την τακτική της ΠΝΟ σημείωσε: "Αντί η ΠΝΟ να αξιοποιήσει τις δυναμικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις που βρίσκονται τώρα μια σειρά κλάδοι εργαζομένων, για την αναχαίτιση της κυβερνητικής πολιτικής, οι συνδικαλιστές της πλειοψηφίας της διοίκησης ως γνήσιοι άνθρωποι του κεφαλαίου, χωρίς ίχνος ντροπής, βγάζουν στον πλειστηριασμό τα συμφέροντα των ναυτεργατών. Η ίδια η ζωή επιβεβαιώνει και μάλιστα με αμείλικτο τρόπο την ανάγκη για συσπείρωση και συντονισμό των δυνάμεων των εργαζομένων για την αντιμετώπιση αυτής της πολιτικής. Οι άνθρωποι του κεφαλαίου και της κυβέρνησης στο συνδικαλιστικό κίνημα δε θα μπορέσουν για αρκετό καιρό ακόμα να παίζουν το ρόλο του αβανταδόρου απέναντι στην ωμή βία και τρομοκρατία που έχει εξαπολυθεί σε βάρος του λαού για την επιβολή της αντιλαϊκής πολιτικής".