Οι Κορυσχάδες έμειναν στην ιστορία. Ενα μικρό ορεινό χωριό της Ευρυτανίας, κοντά στο Καρπενήσι, έμελλε να γίνει ο τόπος συγκρότησης της πρώτης λαϊκής Βουλής στην Ελλάδα της Αντίστασης, λίγο πριν το τελειωτικό χτύπημα στον χιτλερογερμανό κατακτητή. Ηταν Μάης του 1944, στις 15, όταν οι εκλεγμένοι εθνοσύμβουλοι απ' όλη την Ελλάδα, τη μέχρι τότε απελευθερωμένη από τον ΕΛΑΣ, την ημικατεχόμενη, αλλά και τα κατεχόμενα μέρη της, συγκεντρώθηκαν για να συγκροτήσουν το Εθνικό Συμβούλιο, εκπροσωπώντας το μαχόμενο για την απελευθέρωση από τον κατακτητή ελληνικό λαό, και την εξασφάλιση της λαϊκής κυριαρχίας. Η σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου ήταν απόφαση της ΠΕΕΑ (Πανελλήνια Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης), της κυβέρνησης του βουνού και της ελεύθερης Ελλάδας. Είχε συγκροτηθεί το Μάρτη του 1944 στη Βίνιανη και ανασυγκροτήθηκε τον Απρίλη του ίδιου χρόνου. Στην Ιδρυτική Πράξη της ΠΕΕΑ, αναφερόταν η σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου. "Η ΠΕΕΑ, πιστεύοντας πως η δύναμη της πηγάζει από το ΛΑΟ και από το ΛΑΟ αντλούνται όλες οι εξουσίες, θα συγκαλέσει σε σύντομο χρονικό διάστημα Εθνικό Συμβούλιο, που θα αποτελείται από αντιπροσώπους του λαού εκλεγμένους ελεύθερα. Ολες οι ενέργειες της ΠΕΕΑ, καθώς και η ίδια η σύστασή της θα τεθούν κάτω από την κρίση του Εθνικού Συμβουλίου, που θα είναι το μόνο αρμόδιο για τη σύνθεση και για τον παραπέρα τρόπο λειτουργίας και δράσης της. Ο τρόπος σύγκλησης του Εθνικού Συμβουλίου και της εκλογής των αντιπροσώπων θα οριστεί με ειδική Πράξη της ΠΕΕΑ".

Πραγματικά, η ΠΕΕΑ με την 6η Πράξη της καθόρισε τον τρόπο εκλογής των εθνοσυμβούλων. Σύμφωνα μ' αυτήν την πράξη, καθορίστηκαν εκλογές για τις 23 Απρίλη 1944 και διεξήχθησαν την ίδια ημερομηνία, παρά τη δύσκολη πραγματικά περίοδο που περνούσε ο λαός και η χώρα από τον κατακτητή, αλλά και παρά την εκστρατεία κατασυκοφάντησης αυτής της διαδικασίας από την ελληνική κυβέρνηση του εξωτερικού.

Αυτές οι εκλογές δεν ήταν σαν τις συνηθισμένες για το αστικό Κοινοβούλιο. Οι εθνοσύμβουλοι δεν εκλέχτηκαν άμεσα από τους εκλογείς, αλλά έμμεσα από τους εκλέκτορες. Ο λαός από κάθε εκλογική περιφέρεια ψήφισε τους εκλέκτορες, οι οποίοι, στη συνέχεια, εξέλεξαν τους εθνοσυμβούλους. Η διαδικασία αυτή διεξήχθη στις 30 Απρίλη 1944. Ηταν μια μορφή της σχέσης άμεσης με αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Στις εκλογές πήραν μέρος 1.800.000 ψηφοφόροι απ' όλα τα λαϊκά στρώματα. Ηταν δε οι πρώτες στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας εκλογές όπου ψήφισαν οι γυναίκες και οι νέοι που είχαν συμπληρώσει τα 18 χρόνια ηλικίας. Από τους εκλέκτορες εκλέχτηκαν 180 αντιπρόσωποι, οι εθνοσύμβουλοι, ενώ στο Εθνικό Συμβούλιο δήλωσαν συμμετοχή και 22 βουλευτές της Βουλής που είχε διαλύσει η δικτατορία του Μεταξά. Οι αντιπρόσωποι που εκλέχτηκαν και πήραν μέρος στις εργασίες του Εθνικού Συμβουλίου ανήκαν πολιτικά στο ΚΚΕ, στο Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας, στο Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας, στο Σοσιαλεργατικό Κόμμα Ελλάδας, στην Ενωση Λαϊκής Δημοκρατίας, στο Κόμμα των Αριστερών Φιλελευθέρων, στο Μεταρρυθμιστικό Κόμμα και ανεξάρτητοι.

Το Εθνικό Συμβούλιο άνοιξε τις εργασίες της πρώτης συνόδου του, συγκροτώντας την πρώτη λαϊκή Βουλή, στις 14 Μάη του 1944, στο σχολείο των Κορυσχάδων. Οι εργασίες διήρκεσαν ως τις 27 Μάη του 1944.

Την τελευταία μέρα, αποτύπωσε τις αρχές του στο Α Ψήφισμά του, ορισμένες από τις οποίες είναιοι ακόλουθες:

- Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ασκούνται από το λαό.

- Οι λαϊκές ελευθερίες είναι ιερές και απαραβίαστες.

- Ολοι οι Ελληνες, άντρες και γυναίκες, έχουν ίσα πολιτικά και αστικά δικαιώματα.

- Η εργασία είναι βασική κοινωνική λειτουργία και δημιουργεί δικαίωμα για την απόλαυση όλων των αγαθών της ζωής.

- Επίσημη γλώσσα για όλες τις εκδηλώσεις της δημόσιας ζωής, για όλους τους βαθμούς της εκπαίδευσης, είναι η γλώσσα του λαού.

- Η Αυτοδιοίκηση και η Λαϊκή Δικαιοσύνη είναι θεμελιώδεις θεσμοί του δημόσιου βίου των Ελλήνων.

Αυτό είναι το ιστορικό ψήφισμα της πρώτης λαϊκής Βουλής. Σ' αυτό διακρίνεται η διάθεση διαμόρφωσης και εφαρμογής αρχών και θεσμών της λαϊκής δημοκρατίας, κατοχυρώνοντας τις καταχτήσεις του λαού. Η σημασία του ψηφίσματος εστιάζεται στο ότι, για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας, κατοχυρώνονται δυο λαϊκοί θεσμοί, που αναδείχνουν και την προσπάθεια εφαρμογής στην πράξη της άσκησης της λαϊκής εξουσίας. Αυτοί είναι ο θεσμός της Λαϊκής Αυτοδιοίκησης και της Λαϊκής Δικαιοσύνης, που θεωρούνται ιστορικά και οι μεγαλύτερες λαϊκές καταχτήσεις.

Ταυτόχρονα, αυτή η ιστορική περίοδος εμφανίζεται για πρώτη φορά να προσπαθεί την εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, αλλά και πολιτικών δικαιωμάτων των νέων. Δεν είναι έξω από την πραγματικότητα το γεγονός ότι οι γυναίκες κατάχτησαν μέσα από την εθνικοαπελευθερωτική πάλη επάξια αυτά τα δικαιώματα, αφού στάθηκαν ισάξια με τους άνδρες στο καθήκον της ιστορικής περιόδου και με την ίδια δύναμη και δυνατότητα θα συνέχιζαν τη δράση για την ανοικοδόμηση και τη νέα ζωή. Επίσης, η αδάμαστη νεολαία με τις ηρωικές πράξεις της απέδειξε την τεράστια δημιουργική δύναμη που αναβλύζει από την πηγή της νιότης κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες που μόνο ο λαϊκός αγώνας για το σκοπό της οικοδόμησης της νέας ζωής μπορεί να δημιουργεί.

Παρά το γεγονός ότι τα γεγονότα μετά την απελευθέρωση, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των Αγγλοαμερικάνων και η ντόπια αντιδραστική άρχουσα τάξη, αξιοποιώντας την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων, οδήγησαν στην κατάργηση των κατακτήσεων της εθνικοαπελευθερωτικής πάλης, ανεξάρτητα αν η λαοκρατία δεν επικράτησε στην Ελλάδα, το έργο του Εθνικού Συμβουλίου είναι ιστορικό και οι κατακτήσεις του παρακαταθήκη για το λαϊκό κίνημα.

Σ.