Η συγγραφέας Ελένη Βοΐσκου έγραψε για το αφιέρωμα του «Ρ» στον Τεύκρο Ανθία το παρακάτω κείμενο:

«Νομίζω πως συναντήθηκα μόνο δυο φορές με τον Τεύκρο Ανθία και όμως, ήταν σαν να τον έβλεπα συχνά. Η μια φορά ήταν στην Κύπρο, παραμονές της λήξης του Β` Παγκόσμιου Πολέμου. Η άλλη, στο Λονδίνο, το καλοκαίρι του 1963. Τον γνώρισα και από αφηγήσεις του μεγάλου Κύπριου συγγραφέα Νίκου Νικολαΐδη, που μου είχε δώσει να του πάω μήνυμα όταν ταξίδεψα στην Κύπρο, από τα βιβλία του και από τους διάφορους διωγμούς, όταν υπογράφαμε για την απελευθέρωσή του. Πληθωρική προσωπικότητα, άνθρωπος γεμάτος δράση και ενθουσιασμό.

Ανεξίτηλη στη μνήμη μου η βραδιά στο σπίτι του στο Λονδίνο, τη χρονιά της Α` Μαραθώνιας Πορείας. Ο σύντροφος μου Αντώνης Μάρταλης κι εγώ παρακαθίσαμε σ' ένα ατέλειωτο δείπνο κυπριακής φιλοξενίας με τη γυναίκα του Ανθία, τα τρία του παιδιά (ο γιος του μόλις είχε πετύχει υποτροφία για το Πανεπιστήμιο), την κουνιάδα του και τον ποιητή να απαγγέλλει ποιήματά του, να τραγουδά μελοποιημένους στίχους από τον ίδιο για τον Γρηγόρη Αυξεντίου, να εξιστορεί τον πόνο της Κύπρου, να σε βάζει να καθίσεις στην καρέκλα όπου κάθισε ο μεγάλος φίλος του Λαμπράκης, που μαζί του είχε περπατήσει στη Μαραθώνια Πορεία.

Είναι μερικοί άνθρωποι, που σε κάνουν να νιώθεις ικανοποιημένος, γιατί τους γνώρισες, γιατί σε δέχτηκαν στην απεραντοσύνη της καρδιάς τους.

Πασίγνωστος ο Ανθίας στην Ελλάδα σε παλαιότερα χρόνια. Τι γνωρίζει για την ποίησή του η νεότερη πνευματική Ελλάδα;».