Κυριακή 21 Ιούνη 1998
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Στους αγώνες ο καλύτερος εαυτός μας

Του Βασίλη ΑΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ

Οι αγώνες των εργαζομένων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, που ξεδιπλώθηκαν τελευταία, βρέθηκαν στο κέντρο της επικαιρότητας. Σ' αυτό "βοήθησαν" μια σειρά αξιοπρόσεχτα χαρακτηριστικά που κυριάρχησαν σ' αυτούς - ενότητα και συσπείρωση κύρια από τα κάτω, αυξανόμενη διάθεση ρήξης με τις πολιτικές που υλοποιεί η κυβέρνηση, φανερές τάσεις χειραφέτησης από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες - αλλά και η πρωτοφανής επίδειξη αυταρχισμού που επέδειξε η κυβέρνηση, με τη "δραστήρια" χρήση του συνόλου, σχεδόν, του κατασταλτικού μηχανισμού που διαθέτει και τις "υπερωριακές" απασχολήσεις των δικαστηρίων. Ενδιαφέρουσα αναμένεται η συνέχεια. Ηδη μια σειρά αγώνες είναι σε εξέλιξη, ενώ πολύ σύντομα πρόκειται ν' ανοίξουν και άλλα "μέτωπα", που όπως όλοι εκτιμούν, θα τύχουν εκρηκτικής αντιμετώπισης από τους εργαζόμενους.

Εχθροί και φίλοι ομολογούν τον αποφασιστικό ρόλο που παίζουν οι κομμουνιστές - τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ - σ' αυτές τις κινητοποιήσεις. Εμείς φυσικά δεν έχουμε κανένα λόγο να αρνηθούμε - το αντίθετο μάλιστα - ότι ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε στην πρώτη τη γραμμή. Παράλληλα, βέβαια, με την πρωτοπόρα δράση μας, από τις γεμάτες αγωνιστικό παλμό τελευταίες μέρες, βγάζουμε συμπεράσματα, χρήσιμα για τις μάχες που είναι σε εξέλιξη, αλλά και γι' αυτές που ακολουθούν.

* * * * *

Ο αγώνας για την ανατροπή ακόμη και μιας πλευράς της κυβερνητικής πολιτικής, έστω και σ' έναν επιμέρους τομέα, για να είναι αποτελεσματικός, δεν μπορεί παρά να είναι μακρύς. Αυτό δείχνει μια προσεχτική μελέτη των σημερινών συσχετισμών δυνάμεων, διεθνών και εσωτερικών, αυτό επιβεβαιώνουν και οι εμπειρίες των τελευταίων χρόνων. Την αλήθεια αυτή φαίνεται να την κατανοεί όλο και μεγαλύτερο τμήμα του μαζικού λαϊκού κινήματος. Χρειάζεται όμως να την κατανοούν - και μάλιστα έγκαιρα - και τα νέα στρώματα των εργαζομένων που, χωρίς αγωνιστικές εμπειρίες πολλές φορές, αναγκάζονται να μπουν σε αγώνες με ανεβασμένες μορφές πάλης, ένεκα των οξυμένων προβλημάτων που δημιουργεί η κυβερνητική πολιτική και που νιώθουν ξαφνικά να τους πνίγουν. Κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο για να μην εκδηλώνονται στην πορεία ενός αγώνα επιζήμιες ανυπομονησίες ή και απογοητεύσεις, που λειτουργούν αρνητικά στη διατήρηση της ενότητας και της συσπείρωσης στις γραμμές του αγωνιζόμενου κλάδου και σπρώχνουν σε βεβιασμένες ενέργειες, που διευκολύνουν το έργο του αντιπάλου.

Είναι επίσης αναγκαίο να μη συγχέεται ο αγώνας με τη μορφή πάλης που επιλέγεται για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Μια συγκεκριμένη μορφή πάλης δεν οδηγεί πάντα στην τελική νίκη. Μπορεί να οδηγήσει σ' ένα μερικό αποτέλεσμα, να δώσει τη δυνατότητα στους αγωνιζόμενους να συνεχίσουν από καλύτερες θέσεις, να βελτιώσει απλώς το συσχετισμό δύναμης. Μπορεί ακόμη και να πάει, προσωρινά, πίσω τον αγώνα αν δεν έχουν σωστά συνυπολογιστεί όλοι οι παράγοντες που υπεισέρχονται στην πάλη που εξελίσσεται. Ετσι κι αλλιώς, μια μορφή πάλης δίνει τη θέση της στην επόμενή της που αναπτύσσεται, αφού ληφθούν υπόψη κι όλα τα νέα δεδομένα που η προηγούμενη διαμόρφωσε. Κι αυτό συνεχίζεται, πρέπει να συνεχίζεται, μέχρις ότου μια μορφή πάλης, η τελική, δώσει και τη νίκη. Οι μορφές πάλης, λοιπόν, ολοκληρώνονται ή διακόπτονται με ευθύνη των αγωνιζόμενων ή και του αντίπαλου, ο αγώνας όμως συνεχίζεται μέχρι τη νίκη.

* * * * *

Κάθε μέτωπο που ανοίγει η κυβέρνηση δεν αφορά μόνο τους άμεσα εμπλεκόμενους πολίτες σ' αυτό. Αφορά, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, όλη την κοινωνία. Το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο δεν ενδιαφέρει μόνο τους διδάσκοντες και τους διδασκόμενους. Ολοι μας ενδιαφερόμαστε, πρέπει να ενδιαφερόμαστε για το πώς και τι είδους μόρφωση δέχονται σήμερα τα παιδιά μας, τι απόψεις αναπτύσσει η γενιά που θα μας αντικαταστήσει. Η ιδιωτικοποίηση μιας κρατικής τράπεζας δε θίγει μόνο τους εργαζόμενους σ' αυτήν. Θίγει, έμμεσα, όλο τον ελληνικό λαό, μια που αφαιρούνται όπλα - γιατί όπλα και μάλιστα ισχυρά είναι οι κρατικές τράπεζες - χρήσιμα για την όποια κυβέρνηση θελήσει να υλοποιήσει μιας οποιασδήποτε κατεύθυνσης ανάπτυξη για τη χώρα μας. Της είναι απαραίτητο το ισχυρό κρατικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, για να χρηματοδοτήσει την προσπάθειά της και είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι ιδιωτικές τράπεζες κανένα λόγο δεν έχουν να στηρίξουν την κάθε κυβερνητική πολιτική ανάπτυξης. Το μόνο κίνητρο που υπαγορεύει σ' αυτές την πολιτική που ακολουθούν είναι το ασύδοτο υπερκέρδος.

Το όλο και διογκούμενο κίνημα αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους αγωνιζόμενους κλάδους μαρτυρά πως και αυτή η παράμετρος κερδίζει καθημερινά έδαφος στις συνειδήσεις του λαού, πρώτα και κύρια των εργαζομένων. Ομως οι ανάγκες των αγώνων απαιτούν να πάρει νέες πρωτοφανέρωτες διαστάσεις. Να ανέβει σημαντικά η συμμετοχή του στην προπαγάνδα για το δίκιο των αγώνων και για την αναγκαιότητα της νικηφόρας κατάληξή τους. Να εμπλουτιστούν αποφασιστικά οι μορφές εκδήλωσής του. Να αποχτήσει συνείδηση της δυναμικής που είναι σε θέση να αναπτύξει και που μπορεί - κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις - να γείρει αποφασιστικά την πλάστιγγα προς τη μεριά των αγωνιζόμενων.

* * * * *

Η μεγαλύτερη πολιτικοποίηση των αγώνων είναι πασιφανής. Η εκτίμηση αυτή δε στηρίζεται μόνο στα αιτήματα που προβάλλουν οι κλάδοι που βρίσκονται σε αγωνιστική κινητοποίηση - και αυτό παρά τις αντίθετες προθέσεις πολλών, συμβιβασμένων, συνδικαλιστικών ηγεσιών, που επιδιώκουν να κρατήσουν στο απυρόβλητο την κυβερνητική πολιτική. Το οσμίζεται, το βλέπει όποιος περιδιαβαίνει τις τάξεις των απεργών, κουβεντιάζει με κόσμο που βλέπει με συμπάθεια τον αγώνα τους. Ολο και περισσότερο συνειδητοποιείται ότι αν δεν ανατραπεί η κυβερνητική πολιτική στο συγκεκριμένο κλάδο, δεν πρόκειται να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα που έχουν κατεβάσει τον κόσμο στους δρόμους.

Μία μικρότερη, πιο συνειδητή και πάντως διαρκώς αυξανόμενη, πρωτοπορία αρχίζει, μέσα από τους αγώνες, να συνειδητοποιεί πως ούτε η ανατροπή της ασκούμενης πολιτικής σε ένα μόνο τομέα είναι αρκετή. Πως όσο η γενικότερη κυβερνητική πολιτική εξακολουθεί να είναι βαθιά αντιλαϊκή και αντεργατική, παραμένει ιδιαίτερη δύσκολη υπόθεση η ανατροπή της σ' ένα μόνο τομέα. Οταν δε, αυτό γίνει τελικά κατορθωτό - κάτω από σκληρούς και επίμονους αγώνες των εργαζομένων του κλάδου - αναδείχνεται ακόμα πιο δύσκολη η υπόθεση της διατήρησης των κατακτήσεων που με τόσο κόπο και θυσίες κέρδισαν.

Είναι, συνεπώς, κρίσιμο ζήτημα για την πορεία αλλά και το αίσιο τέλος των σημερινών και των αυριανών αγώνων, η συνειδητοποίηση της ανάγκης για την ανατροπή του συνόλου της εφαρμοζόμενης πολιτικής, από μεγάλα, πλατιά στρώματα τού, δοκιμαζόμενου από αυτήν, ελληνικού λαού. Η συνειδητοποίηση αυτής της αλήθειας θα βοηθήσει αποφασιστικά στην κατανόηση του μακρόχρονου των αγώνων και της βαθύτερης πολιτικοποίησής τους, θα γίνει βατήρας που θα εκτινάξει στα ύψη το κίνημα αλληλεγγύης και συμπαράστασης, θα γίνει ενεργός παράγων για το νικηφόρο τέλος κάποιων απ' αυτούς, θα συμβάλλει στο να παραμείνουν οι εργαζόμενοι σε ετοιμότητα για την απόκρουση των προσπαθειών ανατροπής των όποιων θετικών αποτελεσμάτων. Το κυριότερο όμως είναι πως θα "σπρώξει" σε συσπειρώσεις, μέτωπα και δράσεις για την ανατροπή συνολικά της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, δημιουργώντας έτσι μια κατάσταση που και την κυβέρνηση θα δυσκολεύει να αντιμετωπίσει με άνεση κάθε επιμέρους κινητοποίηση, αλλά και άλλες πολιτικές δυνάμεις, με ίδιες ή παρόμοιες με τις κυβερνητικές πολιτικές προτάσεις, θα εμποδίζει να καρπώνονται τα πολιτικά οφέλη και να ονειρεύονται κυβερνητική εξουσία, προετοιμάζοντας τις δικές τους αντεργατικές επιθέσεις.

* * * * *

Οι κομμουνιστές, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, απ' όποιο μετερίζι κι αν παλεύουμε σήμερα, χρεωνόμαστε ασφαλώς με σημαντικές ευθύνες. Τα συμπεράσματα που παρατέθηκαν παραπάνω δείχνουν ορισμένους από τους άξονες που πρέπει να κινηθεί η δουλιά μας για να βοηθήσουμε τους δοκιμαζόμενους κλάδους να αντεπεξέλθουν στις μεγάλες δυσκολίες των αγώνων που κάνουν. Η αστική τάξη, το γνωρίζουμε, δεν είναι ανίκητη. Ούτε, επομένως, και η πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνητικοί της υπάλληλοι. Ας ξεδιπλώσουμε λοιπόν όλες τις κομμουνιστικές αρετές που μας διακρίνουν και ας δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας σ' αυτούς τους αγώνες. Για να γευτούμε, μαζί με όλους τους εργαζόμενους, τη χαρά της ανατροπής αυτής της πολιτικής. Μια ώρα αρχύτερα.

Είναι αναγκαίο να μη συγχέεται ο αγώνας με τη μορφή πάλης που επιλέγεται για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Μια συγκεκριμένη μορφή πάλης δεν οδηγεί πάντα στην τελική νίκη. Οι μορφές πάλης ολοκληρώνονται ή διακόπτονται με ευθύνη των αγωνιζόμενων ή και του αντίπαλου, ο αγώνας όμως συνεχίζεται μέχρι τη νίκη.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Στο πλευρό της μικρομεσαίας αγροτιάς (2005-01-18 00:00:00.0)
Κάτω τα χέρια από τους ναυτεργάτες (2002-06-22 00:00:00.0)
Ολοι στην απεργία (2000-10-10 00:00:00.0)
Πρωτοβουλία συντονισμού (1998-05-06 00:00:00.0)
"Κερδίσαμε πολλά" (1998-02-22 00:00:00.0)
Η "βία"... των αγωνιζόμενων αγροτών (1996-12-21 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ