Εχουμε φτάσει στο σημείο να μην προκαλούν πλέον καμία εντύπωση οι εκθέσεις των ελεγκτών δημόσιας διοίκησης, όπως αυτές που δημοσίευσαν προχτές τα "Νέα". Δεν είναι μόνο το ότι οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και γενικά οι "πελάτες" των δημοσίων υπηρεσιών γνωρίζουν πολύ καλύτερα και από πρώτο χέρι τις άθλιες υπηρεσίες που τους παρέχονται, την ταλαιπωρία και τη γραφειοκρατία. Την κατάσταση αυτή τη γνωρίζει πολύ καλά, βέβαια, και η κυβέρνηση Σημίτη. Αλλωστε, στα ντουλάπια του πρώην υπουργείου Προεδρίας έχουν γεμίσει σκόνες και αράχνες άλλες... 8.000 εκθέσεις που έχουν συντάξει οι προηγούμενοι ελεγκτές.

Το ερώτημα που ανακύπτει είναι ένα: Γιατί η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει την απαράδεκτη αυτή κατάσταση; Γιατί, απλούστατα, δε θέλει. Ακριβέστερα, η πολιτική της απαγορεύει κάθε βελτίωση των δημοσίων υπηρεσιών - αλλά και της κατάστασης των υπαλλήλων - με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών. Για να υπάρξει βελτίωση των υπηρεσιών - π.χ., να μην περιμένουν οι ασθενείς στο Νοσοκομείο Νίκαιας ενάμιση μήνα στη λίστα των εξωτερικών ιατρείων, να μην κινδυνεύουν τα παιδιά στο Ασκληπιείο Βούλας από τη "συνύπαρξη του Παιδιατρικού με τα άλλα τμήματα, κ.ο.κ. - χρειάζεται πρώτα και κύρια να αυξηθούν οι δαπάνες για την υγεία. Και πέρα απ' αυτό, χρειάζεται μια κυβέρνηση κι ένα κράτος, που θα έχουν πραγματικά στο κέντρο της προσοχής τους τους εργαζόμενους και το λαό και όχι, όπως σήμερα, το "μονόδρομο" της αντιλαϊκής λιτότητας, των αποκρατικοποιήσεων, τη συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών, κλπ., κλπ.