Μόλις πριν από λίγες μέρες, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Κάρντιφ (15-16/6), ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης μαζί με όλους τους ομολόγους του αποφάσισαν ομόφωνα να υποστηρίξουν την Κομισιόν στην αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), εξέφρασαν την "ικανοποίησή" τους για την "πρόοδο" που έχει επιτελεστεί και συμφώνησαν στην ανάγκη "εξοικονόμησης πόρων" από τον αγροτικό τομέα, κάνοντας λόγο για "ανάγκη εξεύρεσης οικονομικώς ορθών λύσεων". Ομως, την περασμένη Τρίτη, 23 Ιούνη, με αφορμή την απόρριψη των επιμέρους ελληνικών αιτημάτων για το βαμβάκι, ο υπουργός Γεωργίας Στ. Τζουμάκας κατηγόρησε ανοιχτά την Κομισιόν εντός του Συμβουλίου Υπουργών στο Λουξεμβούργο ότι "συμπεριφέρεται κατά τρόπο απαράδεκτο", "δε διευκολύνει το έργο της ελληνικής διοίκησης", "είναι προφανές ότι υπηρετεί κάποιες σκοπιμότητες" και "ευνοεί, συνήθως, κάποια προϊόντα" που δεν είναι, προφανώς, τα ελληνικά. Η ίδια φανερή αντίθεση παρατηρείται και στο "εσωτερικό" μέτωπο αντιπαράθεσης της κυβέρνησης με την ελληνική αγροτιά. Κάθε δίκαιο αγροτικό αίτημα - το οποίο αναγνωρίζει και η κυβέρνηση, όταν το "μεταφέρει" στις Βρυξέλλες - και κάθε αγροτική κινητοποίηση αντιμετωπίζεται με τη βίαιη καταστολή, γιατί η κυβέρνηση κατηγορεί για "πολιτική εκμετάλλευσης" των αγροτικών κινητοποιήσεων. Την περασμένη Τρίτη, ο Στ. Τζουμάκας εκλιπαρούσε την Κομισιόν να καταλάβει το πολιτικό δράμα της κυβέρνησης και να "βοηθήσει" στην αντιμετώπιση της διαρκούς αγροτικής εξέγερσης. Με τα λόγια του υπουργού εντός του Συμβουλίου Υπουργών και παρουσία όλων των ομολόγων του, το αίτημα της κυβέρνησης διατυπώθηκε ως εξής: "Επαναλαμβάνω για μία ακόμη φορά ότι το θέμα έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία για την ελληνική κυβέρνηση και καλώ την Κομισιόν να καταλάβει επιτέλους ότι είναι υποχρέωσή της να συμβάλει στις προσπάθειες της ελληνικής διοίκησης. Τελικά, το Συμβούλιο, δηλαδή τα άλλα κράτη - μέλη, ενέκρινε με συντριπτική πλειοψηφία δεκατέσσερα - ένα την πρόταση της Κομισιόν κατά της ελληνικής βαμβακοπαραγωγής. Τέτοιες καταστάσεις, σαν κι αυτές που γίναμε μάρτυρες τον τελευταίο καιρό, έχουν επαναληφθεί συχνά και σταθερά τα τελευταία χρόνια στις Βρυξέλλες και έχουν καταγγελθεί επανειλημμένα από το "Ριζοσπάστη". Ομως η αντιαγροτική μανία της Κομισιόν και η παντελής έλλειψη αντίδρασης της Αθήνας έχουν αφήσει πλήρως εκτεθειμένη την ελληνική αγροτιά. Γίνεται φανερό ότι ο διμέτωπος αγώνας κατά της κυβέρνησης και της Κομισιόν, απαιτεί όσο το δυνατόν περισσότερη "θεωρητική" γνώση των μηχανισμών και της λειτουργίας τους, ώστε ο αγώνας της αγροτιάς να γίνει πιο αποτελεσματικός.

Είναι γνωστό από χρόνια ότι η Κομισιόν είναι το "μεγάλο αφεντικό" της κοινοτικής αγροτικής πολιτικής, εκτελώντας κατά γράμμα τις εντολές των πολυεθνικών διατροφής. Η Κομισιόν έχει έναν "πάγιο" μηχανισμό επιβολής, που είναι το ετήσιο "μαύρο πακέτο" αγροτικών τιμών και συναφών μέτρων. Η πρότασης της Κομισιόν παρουσιάζεται κάθε Φλεβάρη και εγκρίνεται με ελάχιστες επιδιορθώσεις από το Συμβούλιο Υπουργών το αργότερο κάθε Ιούνη. Η Κομισιόν έχει έναν "έκτακτο" μηχανισμό επιβολής για συγκεκριμένα προϊόντα, που είναι οι Κοινές Οργανώσεις Αγοράς (ΚΟΑ) και οι "αναθεωρήσεις" τους, όπως συμβαίνει τώρα, π.χ., με το λάδι και τον καπνό. Η Κομισιόν θα παρουσιάσει πρώτα τις φαρμακερές προτάσεις της και το Συμβούλιο Υπουργών θα εγκρίνει κάποια στιγμή αργότερα. Εξαρτάται από το προϊόν και τη χώρα που το υποστηρίζει, αν το Συμβούλιο θα αργήσει να εγκρίνει περισσότερο ή λιγότερο.

Τέλος, υπάρχει και ένα "στρατηγικό" όπλο επιβολής της Κομισιόν, που είναι οι "στρατηγικές" αναθεωρήσεις - "πακέτο". Εγινε μια το 1992 ξεχωριστά για την ΚΑΠ, προετοιμάζεται μια νέα τώρα, στα πλαίσια της "Ατζέντας 2000" για τη διεύρυνση. Εμπειρία χρόνων απέδειξε ότι, αν προτείνει η Κομισιόν κάτι, τότε οι κυβερνήσεις θα εγκρίνουν αργά ή γρήγορα. Φανερό ότι πρέπει να παρέμβεις πριν προτείνει η Κομισιόν, στο μεσοδιάστημα, και να κορυφώσεις τον αγώνα τις μέρες που εγκρίνει η κυβέρνηση στο Συμβούλιο - συνήθως Ιούνη. Η δυσκολία έγκειται στο γεγονός ότι η Κομισιόν είναι "αόρατη" για το αγροτικό κίνημα, ομόνος στόχος που απομένει, δηλαδή η κυβέρνηση, πρέπει να πολιορκείται ακόμη και όταν αποφασίζει η Κομισιόν στις Βρυξέλλες. Για παράδειγμα, η πολιτική για το βαμβάκι εγκρίθηκε από την κυβέρνηση στο Συμβούλιο Υπουργών τον Ιούνη 1995.

Μέσα στον πρώτο χρόνο εφαρμογής των μέτρων, όλοι οι αγρότες κατάλαβαν στο πετσί τους ότι το καθεστώς για το βαμβάκι ήταν καταστροφικό. Αλλά η κυβέρνηση "κερδίζει χρόνο", ισχυριζόμενη τη συνυπογραφή στις Βρυξέλλες και τα επιμέρους αιτήματα. Με τα επιμέρους αιτήματα για το βαμβάκι, ο Στ. Τζουμάκας κορόιδεψε άλλα δυο χρόνια τους βαμβακοπαραγωγούς. Φθάσαμε ήδη στα μέσα 1998. Εντός του 1999 προβλέπεται νέα αναθεώρηση για το βαμβάκι και ο υπουργός Γεωργίας υπόσχεται ήδη "καλυτερεύσεις". Αν όμως η κυβέρνηση είχε εξαναγκαστεί έγκαιρα να μην εγκρίνει στο Συμβούλιο τις προτάσεις της Κομισιόν, τότε τα πράγματα θα 'χαν έρθει διαφορετικά. Αλλο παράδειγμα επί του παρόντος, οι αποφάσεις της Κομισιόν για το λάδι και τα καπνά είναι ομολογουμένως εξοντωτικές και δεν πρέπει να εγκριθούν. Ο Στ. Τζουμάκας έχει έρθει για να συνυπογράψει, στο Λουξεμβούργο. Στην Αθήνα, η κυβέρνηση πρέπει να πολιορκηθεί από το αγροτικό κίνημα, καθ' όλη τη διάρκεια του Συμβουλίου. Μετά τη συνυπογραφή, το πλαίσιο θεωρίας και πρακτικής έχει αλλάξει ριζικά. Από τη στιγμή που η Κομισιόν προτείνει, το αγροτικό κίνημα πρέπει να 'ναι "στα καρφιά" και δεν πρέπει να περιμένει την εφαρμογή της πρότασης ένα ή περισσότερα χρόνια. Μόνο έτσι μπορεί να αμβλυνθεί και να εξουδετερωθεί η συμπαιγνία κυβέρνησης και Κομισιόν σε βάρος της αγροτιάς. Και μπορεί ο μόνος "πύργος" που μπορεί να πολιορκηθεί να 'ναι αυτός της κυβέρνησης, αλλά και η Κομισιόν είναι "αόρατη", αλλά όχι αλώβητη. Εχει μείνει χαρακτηριστικό το παράδειγμα "ευελιξίας" στη μεγάλη περσινή εξέγερση. Την ώρα που ο Ελληνας υπουργός κινδυνολογούσε εντός του Συμβουλίου στις Βρυξέλλες, ζητώντας συμπαράσταση για την "παράνομη" παρεμπόδιση των κοινοτικών φορτηγών από τους εξεγερμένους αγρότες, όλα τα διεθνή πρακτορεία μετέδιδαν ότι τα φορτηγά είχαν ήδη αφεθεί να περάσουν από τα μπλόκα. Μια έξυπνη, μελετημένη και έγκαιρη, ευέλικτη, κίνηση μπορεί να λειτουργήσει ως κίνηση αντιπερισπασμού και από απόσταση, και να εξουδετερωθεί οποιονδήποτε αντίπαλο.

Με τον ίδιο μελετημένο και ευέλικτο τρόπο, μπορεί να απαντήσει το αγροτικό κίνημα και στην επερχόμενη θύελλα της "Ατζέντας 2000", που προωθείται "ομόφωνα". Αρκεί έγκαιρα και στη βάση των ήδη γνωστών προτάσεων της Κομισιόν να εξαναγκάσει τον πρωθυπουργό να δεσμευτεί: 1) ότι δε θα συνυπογράψει τη νέα καταστροφική αναθεώρηση της ΚΑΠ, παρά μόνο στη βάση των εντολών του αγροτικού κινήματος, 2) ότι δε θα ξεπουλήσει το θέμα της ΚΑΠ με άλλοθι τον ισχυρισμό ότι ως "μέρος" του μεγάλου "πακέτου" της "Ατζέντας 2000" δεν μπορούσε να το υποστηρίξει, γιατί υπήρχαν "άλλες προτεραιότητες". Δεν ενδιαφέρει τι "παίζεται" για το "εθνικό συμφέρον". Για την "Ατζέντα 2000" δεν υπάρχει μεγαλύτερο "εθνικό" συμφέρον από τη με κάθε θυσία υπεράσπιση της ελληνικής αγροτιάς.

Βησσαρίων ΓΚΙΝΙΑΣ