Τα ποιήματα είναι "κοσμήματα". Για τον Κώστα Καλαπανίδα, όταν ο ανθρώπινος πόνος περισσεύει, τα "κοσμήματα" του λόγου είναι "μελανά". Και περισσεύει ο πόνος, όταν αυτοί που δεν υπάρχουν πια, υπάρχουν μέσα μας, να κλαιν, χύνοντας το δικό μας δάκρυ.

Ετσι ο ποιητής, σε μοτίβο δημοτικού τραγουδιού, αναρωτιέται:

"Τι θέλουν κι επιμένουνε/ και κλαίνε οι σκοτωμένοι, / κι έρχονται παιδικές φωνές/ και βάφουν μ' αίμα τα σπαρτά, / και ξαγρυπνούν, τ' αηδόνια μας/ και θλιβερά το λένε;".

Για τον τόσο πόνο "κάποιος πρέπει για όλους/ να ζητήσει συγνώμη". Είναι ο ποιητής, που θέλει τις καρδιές ευπρόσδεκτα λιμάνια επιστροφής: "Κανένα λιμάνι - λέει - δεν είναι ακατάδεκτο/ όταν σφυρίζει ο ερχομός". Ο ερχομός άλλων ημερών, όπου οι άλλοι δε θα 'ναι στην κόλαση. Ο ποιητής βιώνει αυτό που ακόμα δεν ήρθε: "Κάθε πρωί/ που ανοίγω τα μάτια και ζω/ είναι μια ευτυχία: / Να τοξεύει τ' αγκάθια του ο ήλιος/ και στων άλλων τα αισθήματα/ να βρίσκω σκιά και δροσιά. / Κι όταν μένω μονάχος/ ν' ανεβαίνω στις λέξεις μου/- κάθε πρωί/ που ανοίγω τα μάτια και ζω - είναι μια ευτυχία".

Μια ευτυχία, που θα χαίρονται οι ζωντανοί, όταν οι νεκροί θα πάψουν πια να λέγονται "σκοτωμένοι".

(Κώστας Καλαπανίδας - Κολοκοτρώνη 152 - 16451, Αργυρούπολη).

Η τρίτη ποιητική συλλογή του Σέργιου Συντελή, μετά την "ποίηση" (1982) και "Τα βήματα" (1990). Τώρα ο ποιητής εκφράζει όλη την πίκρα και "Αγωνία" του για όσα χάσαμε χτες, για όσα μας πνίγουν σήμερα. Η φωνή του, ενωμένη με"τις φωνές των σκοτωμένων", ζητά ν' ανοίξουμε ξανά το δρόμο στην αλήθεια, να κάνουμε ξανά την έξοδό μας απ' το "εγώ" στο "εμείς". "Αυτός ο βράχος/ που μας κλείνει/ Αυτός ο όγκος από ψέμα/ που έστησαν ανάμεσά μας", τούτη τη στιγμή ας γινόταν θρύψαλα απ' το δυναμίτη των καρδιών μας. Οσο "ακούγονται φωνές απ' το χτες", ο ποιητής δε θα πάψει ν' αγωνιά μπροστά στο χρέος: "Πρέπει να σηκωθούμε" - λέει. "Μπορεί μεθαύριο και να 'χουμε γλιτώσει". Τέλος, τα "ίσως" των ελπίδων του αποκρυσταλλώνονται σε πίστη ακλόνητη. Κι "υποκλίνεται στο μέλλον", όπως θα υποκλινόταν στις άπειρες θυσίες του παρελθόντος (Εκδόσεις "ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ").

Γιάννης ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ