Οι δυσκολίες της πάλης σήμερα, οι διάφορες "σειρήνες" που αποπροσανατολίζουν και τους κομμουνιστές, η αδράνεια και η μη συμμετοχή στην πάλη και την οργανωμένη ζωή διαφόρων συντρόφων, άλλων αγωνιστών, ήταν ένα άλλο θέμα που απασχόλησε τους συντρόφους στην ίδια Συνδιάσκεψη. Μίλησαν πολλοί σύντροφοι και σωστά για τις δικαιολογίες που πολλές φορές εφευρίσκονται. Αλλοι μίλησαν για τις μεγαλύτερες δυσκολίες που είχαν να αντιμετωπίσουν οι προηγούμενες γενιές κομμουνιστών, με φυλακές, εξορίες, παρανομίες. Αρκετοί σύντροφοι επισήμαναν ότι πρέπει να αντισταθούμε στις τεχνητές κι όχι πάντα πραγματικές δυσκολίες που δημιουργεί το ίδιο το σύστημα, με τις υποτιθέμενες ανάγκες που δημιουργούνται στον καθένα από την κατανάλωση "αγαθών", τα αυτοκίνητα, τις διακοπές, την οικογένεια, τις "προσωπικές στιγμές", τη "διασκέδαση" κλπ., κλπ.

Σωστά λοιπόν ένας σύντροφος εργάτης από τη Θήβα, παίρνοντας το λόγο είπε:

- Σύντροφοι, ο καπιταλισμός μας έκανε να τρέχουμε και να μη φτάνουμε. Το θέμα όμως για το οποίο οργανωθήκαμε και παλεύουμε είναι να τον ανατρέψουμε. Αλλά πώς όμως να τον ανατρέψουμε, άμα και μεις οι ίδιοι και με αυτό τον τρόπο στην πραγματικότητα τον βοηθάμε;

Λόγια μεστά, αναγκαία. Αγάντα σύντροφοι, στην πράξη έχουμε πολλά να κάνουμε, κι ένα από τα βασικά είναι να αντιπαλεύουμε όλοι μαζί κι ο καθένας ξεχωριστά τις αδυναμίες που κουβαλάμε μέσα μας...