Αυτό το νομοσχέδιο που τινάζει στον αέρα τα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις, δεν πρέπει να περάσει! Αυτό το επιχειρούμενο, μεγάλης έκτασης, ιστορικό πισωγύρισμα, πρέπει να μείνει στα χαρτιά! Αυτό το νομοθετικό τερατούργημα που έδωσε στη δημοσιότητα την περασμένη βδομάδα το υπουργείο Εργασίας, δεν παίρνει ούτε παζάρια, ούτε βελτιώσεις. Επιβάλλεται να αποσυρθεί, να μπει μια για πάντα στο χρονοντούλαπο! Αυτή τη θέληση εκφράζουν και αυτή την απαίτηση προβάλλουν όλα τα εργατικά συνδικάτα που έχουν τοποθετηθεί μέχρι τώρα απέναντι σ' αυτή τη μέγιστη πρόκληση της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Ανάλογες είναι οι τοποθετήσεις συνδικαλιστικών στελεχών του ευρύτατου συνδικαλιστικού φάσματος, εκτός από τις ηγετικές "εκσυγχρονιστικές" ομάδες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ. Εκτός από αυτό το θλιβερό δίδυμο, που λειτουργεί ανοιχτά σαν το "μακρύ χέρι" των αντίστοιχων κομματικών ηγεσιών μέσα στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος. Αύριο, στην κρίσιμη συνεδρίαση της διοίκησης της ΓΣΕΕ, τα λόγια τελειώνουν και ο καθένας - η κάθε παράταξη, αλλά και το κάθε συνδικαλιστικό στέλεχος ξεχωριστά - τίθεται προ των ευθυνών του. Οχι κυρίως για το τι θα πουν, αλλά για το τι θα πράξουν, ώστε αυτό έκτρωμα να μη γίνει νόμος του κράτους και σε κάθε περίπτωση να μην εφαρμοστεί.

Οι εργαζόμενοι περιμένουν και απαιτούν αποφάσεις που θα διαμορφώνουν κλίμα αποφασιστικής, συντονισμένης, ξεκάθαρης αντίδρασης από τα κάτω έως τα πάνω, σ' όλη την έκταση του συνδικαλιστικού κινήματος. Τυχόν επικράτηση της "γραμμής" για "μάχη στα σημεία", θα ισοδυναμεί ουσιαστικά με αποδοχή του τερατουργήματος. Με προσυπογραφή της κατάργησης του κανονικού ωραρίου, του οχτάωρου. Με συγκατάθεση στην κατάρα της γενίκευσης της μερικής απασχόλησης, των "άτυπων μορφών εργασίας" και του ωρομισθίου. Με συνομολόγηση της κατάργησης των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας μέσω των ΤΣΑ και της υπονόμευσης του θεσμού αυτού συνολικά. Και ακόμα, συνενοχή στο σπάσιμο της συλλογικής δράσης, της συλλογικής διεκδίκησης, των συλλογικών δικαιωμάτων. Στην παράδοση του κάθε εργαζόμενου ξεχωριστά, δέσμιου στην εργοδοτική ασυδοσία. "Μάχη στα σημεία" δεν υπάρχει, όχι γιατί κάποιοι επιμένουν στο "όλα ή τίποτα" - όπως διατείνονται οι φωστήρες του αποπροσανατολισμού - αλλά γιατί κάθε σημείο, κάθε σειρά αυτού του νομοσχεδίου είναι και μια τορπίλη συνολικά για το εργασιακό οικοδόμημα. Ακριβώς όπως επιτάσσουν οι πολυεθνικές στη μαύρη "Λευκή Βίβλο" και όπως αυτή εξειδικεύτηκε από τα επιτελεία του ΣΕΒ και συνομολογήθηκε στο σκοτεινό παρασκήνιο του "κοινωνικού διαλόγου" από κυβέρνηση - βιομηχάνους και τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

Εχοντας εντελώς ξεκάθαρη εκτίμηση για το βαθύτατα αντεργατικό και αντιδραστικό χαρακτήρα του νομοσχεδίου, για την "(απο)ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων", μια σειρά συνδικάτα οργανώνουν την αντίδρασή τους και προειδοποιούν ότι δε θα επιτρέψουν την επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα. Ταυτόχρονα, εντείνονται οι προσπάθειες συντονισμού από τα κάτω. Πρωτοπόρες σ' αυτή την προσπάθεια είναι οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις. Επιστρατεύουν όλες τους τις προσπάθειες στην ταχύτατη πλατιά ενημέρωση των εργαζομένων και στη στράτευση όλων στην υπόθεση της υπεράσπισης των πιο θεμελιακών κατακτήσεων που απειλούνται με ισοπέδωση, της υπεράσπισης της ίδιας της υπόστασης και της προοπτικής του συνδικαλιστικού κινήματος. Ο 21ος αιώνας δεν μπορεί και δεν πρέπει να βρει την εργατική τάξη σε συνθήκες εργασίας και υπερεκμετάλλευσης του 19ου αιώνα. Αυτή η υπόθεση, είναι υπόθεση όλων μας.