"Παγίδα" στήνει η κυβέρνηση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με το νομοσχέδιο, αφού ουσιαστικά αναγκάζει τους δήμους να αναθέτουν τη διαχείριση μέρους των δημοτικών απορριμμάτων σε ιδιώτες. Στο άρθρο 8 του νομοσχεδίου ορίζεται: "Η εναλλακτική διαχείριση των δημοτικών αποβλήτων συσκευασίας οργανώνεται: Από τους υπόχρεους φορείς διαχείρισης των αποβλήτων (Δήμους ή Κοινότητες ή Συμβούλια Περιοχής ή Συνδέσμους Δήμων ή Κοινοτήτων ή Λιμενικό Οργανισμό - Λιμενικό Ταμείο), εφόσον οι φορείς αυτοί διαθέτουν αποδεδειγμένα την τεχνική υποδομή για την εναλλακτική διαχείριση των αποβλήτων τους ή με ανάθεση σε τρίτους".

Το "εφόσον" στο παραπάνω άρθρο σημαίνει ότι οι δήμοι θα κρίνονται από το φορέα (ΕΟΕΔΣΑΠ), για να εξακριβωθεί αν έχουν την απαιτούμενη τεχνική υποδομή να δημιουργήσουν συστήματα ανακύκλωσης των δημοτικών απορριμμάτων. Αν λοιπόν ο φορέας κρίνει ότι δεν την έχουν, τότε οι δήμοι θα πρέπει να ενταχθούν στο πρόγραμμα του ΕΟΕΔΣΑΠ ή, επί το ακριβέστερον, των διαχειριστών (εταιρίες, ιδιώτες) και έτσι σημαντικό μέρος των δημοτικών απορριμμάτων θα τα διαχειρίζονται με το νόμο οι ιδιώτες! Και αυτό ακριβώς περιγράφεται στην επόμενη παράγραφο του ίδιου άρθρου. "Η εναλλακτική διαχείριση των δημοτικών αποβλήτων συσκευασίας οργανώνεται από κοινού (σε περίπτωση που οι δήμοι δεν έχουν την τεχνική υποδομή) από τους άνω υπόχρεους φορείς σε συνεργασία με τους διαχειριστές των συσκευασιών"...

Στο άρθρο 14 αναφέρεται: "Για την κατάρτιση των εθνικών προγραμμάτων για τα δημοτικά απόβλητα των άλλων προϊόντων, οι ΟΤΑ υποχρεούνταιμέσα σε 1 χρόνο από την έναρξη ισχύος του νόμου να υποβάλουν στον ΕΟΕΔΣΑΠ τις προτάσεις μετά από συνεργασία με τους διαχειριστές των προϊόντων και άλλους ενδεχομένως αρμόδιους φορείς, αναφορικά με το σχεδιασμό της διαχείρισης των αποβλήτων των προϊόντων αυτών, καθώς και μελέτη σχετικά με τις μεθόδους οργάνωσης της κυκλικής διαχείρισής τους".

Ο υπερφορέας, λοιπόν, δεν υφαρπάζει μόνο αρμοδιότητες, αλλά και υποκαθιστά στην ουσία την κεντρική διοίκηση, ενώ καμία αρμοδιότητα δε φαίνεται να έχει και ο Ενιαίος Σύνδεσμος Δήμων και Κοινοτήτων Νομού Αττικής (ΕΣΔΚΝΑ), που δεν αναφέρεται πουθενά στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αν και είναι αρμόδιος για την επεξεργασία και διάθεση του 40% των απορριμμάτων της χώρας...

Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι πολλές φορές ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης "θυμάται" τον ΕΣΔΚΝΑ, όταν πρόκειται να προβληθεί μέσω του έργου του, το οποίο οικειοποιείται κατά το δοκούν, όπως, για παράδειγμα, την περασμένη Δευτέρα, που έθεσε το θεμέλιο λίθο για το Εργοστάσιο Μηχανικής Ανακύκλωσης - Κομποστοποίησης στα Ανω Λιόσια. Με την ίδια όμως ευκολία, ο υπουργός ξεχνάει τον ΕΣΔΚΝΑ, όταν θα έπρεπε να του εμπιστεύεται περισσότερες ευθύνες.

Πιο κάτω στο ίδιο άρθρο αναφέρεται: "Σε περίπτωση οργάνωσης συστήματος συλλογικής εναλλακτικής διαχείρισης των δημοτικών αποβλήτων, καταρτίζονται μεταξύ των ενδιαφερόμενων μερών (υπόχρεων φορέων διαχείρισης αποβλήτων και διαχειριστών των συσκευασιών) πενταετείς συμβάσεις συνεργασίας, το πλαίσιο των οποίων προσδιορίζεται από τον υπόχρεο φορέα διαχείρισης αποβλήτων". Με αυτό τον τρόπο, ουσιαστικά, οι δήμοι εξαναγκάζονται στην υπογραφή των 5ετών συμβάσεων με ιδιώτες ή εταιρίες, και με την απειλή μάλιστα υπέρογκων προστίμων (θα φτάνουν το 1.000.000 δρχ.) που προβλέπει το νομοσχέδιο, εάν δε διαθέτουν αξιόπιστο τεχνικό εξοπλισμό και σύστημα ανακύκλωσης συσκευασιών. Αξιοπιστία, όμως, που θα ελέγχει ο ίδιος ο φορέας, όπως προβλέπει το νομοσχέδιο...