Οι Φιλιππίνες το 1962 έχασαν τη διοργάνωση επειδή αρνήθηκαν να χορηγήσουν βίζα στους αθλητές των σοσιαλιστικών χωρών. Η ΦΙΜΠΑ δεν το κράτησε "μανιάτικο". Ο δικτάτορας Μάρκος στην προσπάθεια να δώσει στον κόσμο άρτον και θεάματα, κατασκεύασε το "Αρενέτο Κολιζέουμ" χωρητικότητας 25.000 θεατών και η Μανίλα τον Οκτώβρη του 1978 φιλοξένησε τις 14 κορυφαίες ομάδες του κόσμου. Οι Φιλιππινέζοι έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους ώστε να έχει οργανωτική επιτυχία η διοργάνωση και το στάδιο ήταν κατάμεστο καθημερινά. Η ομάδα τους "βούλιαξε αύτανδρη" με οκτώ ήττες σε αντίστοιχους αγώνες, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο. Τις εντυπώσεις χάλασε ένας δυνατός ανεμοστρόβιλος την ημέρα του τελικού. Δεν άφησε τίποτα όρθιο στη Μανίλα. Τραγικός απολογισμός, 87 νεκροί και τα νοσοκομεία γεμάτα τραυματίες.

Στον αγωνιστικό τομέα, Γιουγκοσλαβία και ΕΣΣΔ έφτασαν αήττητες στον τελικό, που καθιερώθηκε για πρώτη φορά. Οι δυο ομάδες ήταν ισοδύναμες επί 40 λεπτά, αλλά δυστυχώς στο μπάσκετ δεν υπάρχει ισοπαλία, ούτε μοιράζονται δύο χρυσά μετάλλια όπως στη γυμναστική. Στην κανονική διάρκεια της συνάντησης το σκορ ήταν ισόπαλο 73-73. Με το ξεκίνημα της παράτασης, ο θηριώδης Τκατσένκο υπέπεσε στο πέμπτο του φάουλ και οι "πλάβι" πήραν τη νίκη με 82-81. Οχι πως δεν την άξιζαν. Ο προφέσορας του γιουγκοσλάβικου μπάσκετ, Ατσα Νίκολιτς, δημιούργησε μια εκπληκτική ομάδα με τους Σλάβνιτς, Κιτσάνοβιτς, Νταλιμπάγκιτς, Τσόσιτς, Γιέρκοφ, Ντελίμπασιτς, Κνέγκο, η οποία αναδείχτηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια αήττητη, ξεπερνώντας μάλιστα στους δέκα αγώνες της, επτά φορές τους 100 πόντους. Εκτός από την ΕΣΣΔ, τη δυσκόλεψε μόνο η Βραζιλία, η οποία με τον 18χρονο Οσκάρ Σμιτ και τον Μαρσέλ ντε Σόουσα στη δύναμή της, επικράτησε στο μικρό τελικό της Ιταλίας με 86-85. Ο Αλ. Γκομέλσκι είχε ανανεώσει την ομάδα της ΕΣΣΔ με στόχο την Ολυμπιάδα της Μόσχας. Οι Μίσκιν, Ερέμιν, Μπελοστένι, Γιοβάισα, Τκατσένκο, συνέθεταν μια μοναδική πεντάδα, αλλά έλειπε η πείρα. Οι σχέσεις του Μπέλοφ με τον Γκομέλσκι δεν ήταν οι καλύτερες και ο κορυφαίος παίκτης όλων των εποχών αγωνιζόταν ελάχιστα. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι γιουγκοσλάβικες εφημερίδες μετά τον τελικό ευχαριστούσαν τον Γκομέλσκι που εμπιστεύτηκε μόνο δέκα λεπτά τον Σ. Μπέλοφ. Η τέταρτη θέση ήταν επιτυχία για την Ιταλία του Μενεγκίν, του Μαρτζοράτι και του Βιλάλτα, η οποία δύο χρόνια αργότερα θα αγωνιζόταν στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων και το 1983 θα αναδεικνυόταν πρωταθλήτρια Ευρώπης. Πρώτος σκόρερ και πολυτιμότερος παίκτης αναδείχτηκε ο Ντράζεν Νταλιμπάγκιτς, ενώ την κορυφαία πεντάδα συμπλήρωσαν οι Κιτσάνοβιτς, Μαρσέλ Ντε Σόουσα, Οσκάρ Σμιτ και Τκατσένκο.

ΤΕΛΙΚΟΣ ΓΥΡΟΣ

- - - - - - - - - - - - -

Θέσεις 7 - 8: Αυστραλία - Φιλιππίνες 92-74

Θέσεις 5 - 6: ΗΠΑ - Καναδάς......... 96-94

Θέσεις 3 - 4: Βραζιλία - Ιταλία..... 86-85

Θέσεις 1 - 2: Γιουγκοσλαβία - ΕΣΣΔ.. 82-81

Η τελική κατάταξη: 1. Γιουγκοσλαβία, 2. ΕΣΣΔ, 3. Βραζιλία, 4. Ιταλία, 5. ΗΠΑ, 6. Καναδάς, 7. Αυστραλία 8. Φιλιππίνες, 9. Τσεχοσλοβακία, 10. Πουέρτο Ρίκο, 11. Κίνα, 12. Δομ. δημοκρατία, 13. Ν. Κορέα, 14 Σενεγάλη.

Γ. Γ.