Ενας από τους μεγάλους αγωνιστές της γενιάς των αιρετών, που συνέχισαν τις παραδόσεις της ΕΑΜικής Λαϊκής Αυτοδιοίκησης, ο Δημήτρης Νικολαϊδης,επί χρόνια δήμαρχος Βύρωνα, έφυγε χτες από κοντά μας. Πάλεψε στις πιο σκοτεινές και αντιδραστικές συνθήκες της μεταπολεμικής Ελλάδας. Φυλακίστηκε, εξορίστηκε, υπηρέτησε πιστά τα συμφέροντα του λαού μέσα από το θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και κατάφερε να ενώσει τους Βυρωνιώτες στα προβλήματα, ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις. Να πιστέψουν πως "ενωμένοι δίνουμε τις μάχες και τις κερδίζουμε".

Κι αν σήμερα πλησιάσεις τον Βυρωνιώτη και του αναφέρεις το όνομα Δημήτρης Νικολαϊδης, θα σου πει: "Ο δήμαρχός μας". Και ήταν. Γιατί, μαζί, δήμαρχος, δημοτικό συμβούλιο και δημότες, συζητούσαν και έλυναν τα προβλήματα, καθόριζαν το τεχνικό πρόγραμμα του δήμου, προσδιόριζαν τις ανάγκες σε πολιτισμό, σε αθλητισμό, σε έργα.

Τον δήμαρχό τους θα αποχαιρετήσουν η κοινωνία του Βύρωνα, ο δήμαρχος, το Δημοτικό Συμβούλιο, αύριο Παρασκευή, στις 12 το μεσημέρι, σε νεκρώσιμη ακολουθία στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας και στη συνέχεια στη 1 στο νεκροταφείο του Βύρωνα.

"Ηταν ένας αγωνιστής της δημοκρατίας και της Αριστεράς", μας είπε ο σημερινός δήμαρχος Βύρωνα, Νίκος Ρογκάκος."Ενας κομμουνιστής - συνεχίζει - ο οποίος αφοσιώθηκε, σ' όλη τη ζωή του, για την προκοπή του λαού μας. Από μικρό παιδί ήταν στις επάλξεις του αγώνα. Πέρασε φυλακές, εξορίες του Αϊ - Στράτη, στη Μακρόνησο, στην Ικαρία και αργότερα "φιλοξενήθηκε" στα κολαστήρια της χούντας των συνταγματαρχών.

Ούτε στιγμή, μας λέει ο Ν. Ρογκάκος, δεν έλειψε από τους μικρούς και μεγάλους αγώνες του λαού. Η στάση ζωής του ήταν, είναι και θα είναι παράδειγμα για όσους τον γνώρισαν. Ηταν ο κατ' εξοχήν άνθρωπος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Υπηρέτησε το θεσμό από το 1959 ως δημοτικός σύμβουλος, πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και για 16 χρόνια ως δήμαρχος. Ηταν γνώστης των προβλημάτων του θεσμού και υπήρξε μπροστάρης στους αγώνες για μια Τοπική Αυτοδιοίκηση προστάτη των συμφερόντων του λαού. Τον Βύρωνα τον αγάπησε και σαν πόλη και σαν λαό, όντας προσφυγόπουλο από τον ξεριζωμό της Μικράς Ασίας".

Ο Δημήτρης Νικολαϊδης γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1919. Με τη Μικρασιατική Καταστροφή, οι γονείς του με τα τρία παιδιά πέρασαν στη Μυτιλήνη για οχτώ μήνες και στη συνέχεια εγκαταστάθηκαν στο Βύρωνα. Τέλειωσε το Δημοτικό στο Βύρωνα, το 7ο Γυμνάσιο Παγκρατίου και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1943.

Το 1936 έγινε μέλος της ΟΚΝΕ. Το 1941 εντάχθηκε στο ΕΑΜ σαν μέλος του ΚΚΕ και πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Πιάστηκε από την Ειδική Ασφάλεια, βασανίστηκε και κλείστηκε στις φυλακές Χατζηκώστα. Στην οδό Μέρλιν, που ήταν χώρος βασανιστηρίων, έπαθε ρήξη και των δύο πνευμόνων, πριν τον μεταφέρουν στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Βγήκε από το Χαϊδάρι στις 8/9/1944.

Συνδέθηκε με το Κόμμα και ανέλαβε γραμματέας της Οργάνωσης του ΕΑΜ Νέας Σμύρνης και στη συνέχεια ανέλαβε την καθοδήγηση της οργάνωσης του ευρύτερου τομέα του ΕΑΜ από του Μακρυγιάννη έως τη Βουλιαγμένη.

Ξαναπιάστηκε από την κυβέρνηση του Ζέρβα το Μάρτη του 1946 και στάλθηκε στην Ικαρία. Οταν απολύθηκε, συνδέθηκε με την οργάνωση των δικηγόρων και ανέλαβε τη Γραμματεία της 12ης Αχτίδας του ΚΚΕ μέχρι το 1947. Το Μάη του 1948, ξαναπιάστηκε και εκτοπίστηκε στην Ικαρία. Το 1949 μεταφέρθηκε στη Μακρόνησο. Απομονώθηκε στο "σύρμα", γιατί αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση, όπου και παρέμεινε μέχρι τις αρχές του 1951. Οταν διαλύθηκε το "σύρμα", τον μετέφεραν στο στρατόπεδο του Αϊ - Στράτη, απ' όπου και απολύθηκε το Φλεβάρη του 1952.

Οταν έφτασε στην Αθήνα, συνδέθηκε με το Κόμμα και ανέλαβε τη Γραμματεία της 6ης Αχτίδας. Με την επίσκεψη του Τίτο στην Αθήνα, πιάστηκε και κρατήθηκε στην απομόνωση της Ασφάλειας στην οδό Μπουμπουλίνας, επί έναν και πλέον μήνα. Το 1964, με εντολή του Κόμματος, πήρε μέρος και εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος και στη συνέχεια πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Βύρωνα. Το 1967 ξαναπιάστηκε, μεταφέρθηκε στον Ιππόδρομο και από εκεί στη Γιούρα και κατέληξε στο Παρθένι Λέρου. Εκεί παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβρη του 1969, οπότε αφέθηκε ελεύθερος.

Οταν ήρθε στην Αθήνα, με απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, ανέλαβε γραμματέας του ΠΑΜ περιοχής Αττικής. Το Δεκέμβρη του 1977, πέθανε ο εκλεγείς δήμαρχος του Βύρωνα, αείμνηστος Θεόφιλος Φατσέας και το Δημοτικό Συμβούλιο, με εισήγηση του Κόμματος, τον εξέλεξε δήμαρχο Βύρωνα. Εκτοτε άσκησε το λειτούργημα αυτό, διακόπτοντας την επαγγελματική άσκηση της δικηγορίας. Παρέδωσε τη δημοτική αρχή στον σημερινό δήμαρχο στις 31 Δεκέμβρη του 1994. Συνέχισε μέχρι το τέλος να νοιάζεται για το Βύρωνα, τον κόσμο του, για το Κόμμα.