Εικόνα διάλυσης παρουσιάζει η μεγαλύτερη χαρτοποιία της χώρας και μόνη καθετοποιημένη επιχείρηση στον κλάδο, με σημαντική συμμετοχή στην εισροή συναλλάγματος στη χώρα, λόγω της αυξημένης εξαγωγικής δραστηριότητάς της σε πάνω από 10 χώρες του κόσμου. Το 1997 οι δραστηριότητές της συρρικνώθηκαν κατά 25,5% έναντι του 1996, ενώ τα χρέη, που οφείλονται κυρίως στη βαριά κληρονομιά των 17 δισ. δρχ. που της άφησε ο Κεφάλας το 1984, όταν η επιχείρηση πέρασε στον έλεγχο του ΟΑΕ, ήταν στο τέλος του 1997 47,7 δισ. δραχμές! Το προσωπικό της εταιρίας, από 2.400 άτομα το Δεκέμβρη του 1996, αυτή τη στιγμή έφτασε τα 1.660, ενώ αναμένεται να μειωθεί περαιτέρω κατά 500 άτομα τουλάχιστον.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης που η κυβέρνηση επέλεξε ως λύση για την "εξυγίανση" της επιχείρησης και έπεται συνέχεια, καθώς σύμφωνα με τους αρμοδίους η ολοκλήρωση του διαγωνισμού για την πώλησή της δεν προβλέπεται να ολοκληρωθεί πριν το τέλος του 1998. Η κυβέρνηση υποτίθεται ότι διαπραγματεύεται με την αμερικανική εταιρία "Λόκριτς", η οποία προκρίθηκε από τις τρεις συνολικά εταιρίες που εμφανίστηκαν στο διαγωνισμό, ως η πλέον "συμφέρουσα", με καλύτερους όρους υπέρ των εργαζομένων και της επιχείρησης.

Οι μέχρι τώρα ωστόσο εξελίξεις, αλλά και η ουσία των προσφορών που η κυβέρνηση εξετάζει δείχνουν ότι πραγματική πρόθεση των κυβερνώντων δεν είναι ούτε η σωτηρία των εργαζομένων ούτε της επιχείρησης, αλλά αντίθετα η απαλλαγή της αγοράς από τη ΣΟΦΤΕΞ, η πετυχημένη δραστηριότητα της οποίας ενοχλεί τους ανταγωνιστές της, οι οποίοι και δεν έχουν κρύψει τις επιθυμίες τους περί αυτού.

Η εταιρία ΣΟΦΤΕΞ ξεκίνησε τη δραστηριότητά της πριν 61 χρόνια, το 1937, ως μία μικρή χαρτοποιία παραγωγής χαρτιού περιτύλιξης. Το 1957 μετατράπηκε σε ανώνυμη εταιρία. Το 1973 άρχισε η δημιουργία του εργοστασιακού συγκροτήματος στη Δράμα, όπου παράγονται μηχανικός πολτός, χαρτιά γραφής και εκτύπωσης, μοριοσανίδες, πριστή ξυλεία και θειικό αργίλιο. Το 1993, μετά από μεγάλη πυρκαγιά στις εγκαταστάσεις της στην Αθήνα, η εταιρία ίδρυσε νέα υπερσύγχρονη μονάδα επεξεργασίας χαρτιού tissue στη Ν. Πέραμο Αττικής, όπου και παράγονται όλα τα καταναλωτικά προϊόντα της εταιρίας. Είναι η μόνη καθετοποιημένη χαρτοβιομηχανία και συγκαταλέγεται στις 20 μεγαλύτερες εταιρίες της χώρας. Το εμπορικό της δίκτυο αποτελείται από 24 κέντρα διανομής σε όλη τη χώρα, ενώ διαθέτει δικό της λιμάνι στη Βόρεια Ελλάδα καθώς και τεράστιες δασικές εκτάσεις.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη εταιρία παραγωγής χάρτου και πολτού στην Ελλάδα, με τα καταναλωτικά της προϊόντα να κατέχουν την πρώτη θέση στην εγχώρια αγορά. Το 1984 πέρασε υπό τον έλεγχο του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ΟΑΕ) μαζί με τα χρέη, ύψους 17 δισ. δρχ., τα οποία κουβαλάει ακόμα πλέον των τόκων, που δημιούργησαν οι μέχρι τότε ιδιοκτήτες της οικογένειας Κεφάλα, οι οποίοι μάλιστα τώρα διεκδικούν την εταιρία μέσω της δικαστικής οδού.

Εχει αναπτύξει σημαντική εξαγωγική δραστηριότητα διατηρώντας και σε αυτόν τον τομέα την πρώτη θέση στον κλάδο της, με εξαγωγές που φθάνουν το 80% του συνολικού εξαγόμενου ελληνικού χαρτιού. Τα προϊόντα της εξάγονται σε πάνω από 10 χώρες σε Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Μέση Ανατολή, εξασφαλίζοντας πολύτιμο συνάλλαγμα, αλλά και απασχόληση σε συναφείς κλάδους. Η ετήσια παραγωγή χάρτου της εταιρίας υπολογίζεται σε 150.000 τόνους και του θερμομηχανικού πολτού σε 45.000 τόνους, με δυνατότητα να φθάσει τους 90.000 τόνους. Μέχρι και το Δεκέμβρη του 1996 απασχολούσε πάνω από 2.400 άτομα, ενώ η λειτουργία της ενισχύει τη γενικότερη οικονομική ζωή της Δράμας που μαστίζεται από την ανεργία. Αυτή τη στιγμή απασχολούνται μόλις 1.660 άτομα, καθώς 740 έχουν τεθεί εκτός παραγωγής προκειμένου να προχωρήσουν τα σχέδια της ιδιωτικοποίησης, ενώ αναμένεται να τεθούν εκτός παραγωγής τουλάχιστον 500 άτομα επιπλέον, προκειμένου να ολοκληρωθεί η ιδιωτικοποίηση που η κυβέρνηση έχει αποφασίσει.

Η εν εξελίξει ιδιωτικοποίηση της εταιρίας, που άρχισε εδώ και 1,5 χρόνο περίπου, λειτούργησε πέρα για πέρα υπονομευτικά, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που να δημιουργεί ερωτηματικά για τις πραγματικές προθέσεις των κυβερνώντων. Αυτό προκύπτει και από τον ισολογισμό της εταιρίας για το έτος 1997, όπου εμφανίζει συρρίκνωση των δραστηριοτήτων της κατά 25,5% και αύξηση των ζημιών κατά 33%. Πρόκειται για απώλεια μεριδίων, τα οποία βεβαίως καρπώθηκαν γνωστοί ανταγωνιστές που έχουν κάθε λόγο να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση και συμβάλλουν σε αυτό με τον τρόπο τους.

Τα έσοδα της εταιρίας από πωλήσεις κατά το 1997 μειώθηκαν σε 33,3 δισ. δρχ. έναντι 44,7 δισ. δρχ. το 1996, ενώ αντίθετα αύξηση παρουσίασαν οι ζημιές, οι οποίες από 10 δισ. δρχ. το 1996 έφτασαν το 1997 στα 13,3 δισ. δραχμές. Οι συνολικές υποχρεώσεις της εταιρίας, τις οποίες κουβαλάει στην πλάτη της από εποχής Κεφάλα, ανέρχονται σε 43,5 δισ. δρχ. έναντι 36,9 δισ. δρχ. το 1996, εκ των οποίων τα 26 δισ. περίπου είναι προς τις τράπεζες και τα 5,4 δισ. δρχ. περίπου προς ασφαλιστικούς οργανισμούς.

Οι χειρισμοί των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών - τόσο της ΝΔ στην περίοδο από το 1990 μέχρι το 1993 όσο και το ΠΑΣΟΚ από το 1993 μέχρι σήμερα - πείθουν και τον πιο άσχετο, ότι αποσκοπούσαν στην παραχώρηση των αξιόλογων μεριδίων της ΣΟΦΤΕΞ στους ανταγωνιστές της. Ολοι οι μέχρι σήμερα χειρισμοί δείχνουν ότι στις προθέσεις των κυβερνώντων δεν ήταν η σωτηρία της επιχείρησης και άρα οι θέσεις απασχόλησης των εργαζομένων σ' αυτήν, αλλά ο σταδιακός μαρασμός της, ώστε στη συνέχεια να ξεπουληθεί όσο όσο σαν μια προβληματική επιχείρηση ή και να κλείσει και να πουληθεί σαν... οικόπεδα!

Χρύσα ΛΙΑΓΚΟΥ