Κατά την άποψή μου, καθώς και εκείνων που συμφωνούν μαζί μου,

α) ένας Ολυμπιακός Αγώνας, πρέπει να είναι κοινός για ΟΛΟΥΣ του ίδιου φύλου συνανθρώπους μας, χωρίς καμιά εξαίρεση ή διάκριση (που ενδεχόμενα να υποκρύπτει ρατσισμό ή άλλου είδους σκοπιμότητα, που δεν είναι σύμφωνη με το αληθινό του πνεύμα...) με βάση το χρώμα, τη φυλή, τον πολιτισμό, τις σωματομετρικές τους αναλογίες, την αρτιμέλεια ή μειονεξία τους, σωματική ή πνευματική... και

β) ένας Ολυμπιονίκης πρέπει να είναι ο αδιαφιλονίκητος "πρώτος", χωρίς δεύτερους, τρίτους κλπ. στην κατάταξη... Ο "ένας" και μοναδικός... Ο πιο καλός από ΟΛΟΥΣ... Ατομο καθ' όλα υπεράνω ΟΛΩΝ όσων έτυχε να τον συναγωνιστούν σε συγκεκριμένο σωματικό αγώνα, που έλαβε χώρα σε συγκεκριμένο πάλι τόπο, χώρο και χρόνο...

Αυτό σημαίνει ότι, δεν μπορούμε και για κανένα λόγο, κατά βούληση θα έλεγα, "να κατηγοριοποιούμε το είδος μας", χωρίζοντας τους συνανθρώπους μας σε ομάδες, προκειμένου έτσι, να διεκδικήσουν, "κατ' ιδίαν", αποκομμένοι από τους άλλους, σε στενό "συνομοταξιακό τους κύκλο", τον ολυμπιακόν κότινον, όπως, π.χ.

• σε αρτιμελείς,
• σε άτομα με ειδικές ανάγκες,
• σε ομοφιλόφυλους (η διεξαγωγή και τέτοιων Ολυμπιακών Αγώνων έχει κιόλας αναγγελθεί)

κλπ. και επ' αυτών, των διαφορετικών "γενικών κατηγοριών" να οργανώνουμε και να διεξάγουμε "Ειδικούς Ολυμπιακούς Αγώνες"...

Πολύ δε περισσότερο, να προχωράμε και στη δημιουργία και άλλων "υποκατηγοριών" σε αντιστοιχία με τις προηγούμενες "γενικές κατηγορίες", μεβάση, π.χ., το ανάστημά τους, το βάρος τους, τη σωματική τους αναπηρία, το βαθμό της διανοητικής τους καθυστέρησης ή άλλων "ιδιαιτεροτήτων" τους, που ούτε αρχή ούτε τέλος μπορούν να έχουν... μοιράζοντας έτσι ευκαιριακά ή προγραμματισμένα και προς κάθε σχεδόν "αιτούντα" ολυμπιακούς τίτλους, ολυμπιακά μετάλλια και "ολυμπιακό χρήμα"... ΝΑΙ, και τέτοιο χρήμα υπάρχει, αφού για τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο "χρηματίτης αγώνας" έχει πια γίνει θεσμός...

Απλή σκέψη κάνω και ανατριχιάζω (λαβαίνοντας μάλιστα υπόψη και το γεγονός ότι, από Ολυμπιάδα σε Ολυμπιάδα, διαρκώς προστίθενται και νέες απίθανες αγωνιστικές ή διαγωνιστικές δοκιμασίες, τις οποίες με περισσή αναίδεια, οι κάθε λογής έμποροι του αγωνιστικού θεάματος, αποκαλούν "ολυμπιακά αθλήματα") για το πού μπορεί να οδηγηθούμε, αν, π.χ., τη θεσπισμένη κιόλας "κατηγοριοποίηση" των ανακηρυσσομένων σύγχρονων ολυμπιονικών, με βάση το σωματικό τους βάρος, όπως αυτό συμβαίνει στην πάλη, στην πυγμαχία, στην άρση βαρών και όπου αλλού αυτό ισχύει, την επεκτείνουμε και για το ανάστημά τους, για αγωνίσματα όπου οι πιο ψηλοί αθλητές έχουν, κατ' αρχήν, ένα "αγωνιστικό πλεονέκτημα" έναντι των πιο κοντών συναθλητών τους ή και το αντίθετο, όπου, δηλαδή, το σχετικό "πλεονέκτημα" το έχουν οι πιο κοντοί έναντι των πιο υψηλών συναθλητών τους...

Και ακριβώς, επειδή αυτός ο "δρόμος" τελειωμό δεν έχει, όπως και το παιδικό παιχνίδι της "κολοκυθιάς", αλλά και για να είμαστε σύμφωνοι με το τι ακριβώς σημαίνει ή πρέπει να σημαίνει Ολυμπιακός Αγώνας και Ολυμπιονίκης, είναι ανάγκη να επανεξετάσουμε τη "στάση" μας απέναντί τους...

Να θεσπίσουμε, δηλαδή, έναν και κοινό για ΟΛΟΥΣ Ολυμπιακό Αγώνα, στον οποίο θα παίρνει μέρος απεριόριστα, καθένας που θα το επιθυμεί, αρκεί να του "βαστούν τα κότσια" και να ανακηρύσσουμε έναν και μοναδικό Ολυμπιονίκη, χωρίς παραστάτες... για κάθε πραγματικό σωματικό αγώνα, που θα συνιστά ολυμπιακό άθλημα ή αγώνισμα...

Πέτρος ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ