Με όλο τους το ...μεγαλείο, προβάλλουν τα καταστροφικά αδιέξοδα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, με αφορμή το θέμα της εγκατάστασης των ρωσικής προέλευσης αντιαεροπορικών πυραύλων "S - 300" στην Κύπρο και τους χειρισμούς που γίνονται γύρω από αυτό. Καθώς, όπως δείχνουν τα πράγματα, έχουν δρομολογηθεί εξελίξεις στην κατεύθυνση της παραπέρα υποβάθμισης της ελευθερίας και της ίδιας της υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας, με την εδραίωση της διχοτόμησης των εδαφών της και την πλήρη ΝΑΤΟποίηση του νησιού.

Στην ουσία, αυτό που συντελείται, με τη συγκατάθεση των κυβερνήσεων Αθηνών και Λευκωσίας, είναι, όχι απλά και μόνο η παγιοποίηση των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής, αλλά δημιουργείται μια κατάσταση ακύρωσης της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και επιστροφής στο προ του 1960 καθεστώς. Αυτό προκύπτει από την προωθούμενη αμερικανική φόρμουλα - την οποία αποδέχονται Αθήνα και Λευκωσία - που προβλέπει ως αντιστάθμισμα της μη εγκατάστασης στην Κύπρο των πυραύλων "S - 300", ένα μορατόριουμ πτήσεων τουρκικών και ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών πάνω από το νησί, που θα επιτηρείται από τα ραντάρ των εκεί αγγλικών βάσεων στο έδαφος, με αποτέλεσμα να ανάγεται η αμερικανοΝΑΤΟική εξουσία σε υπέρτατη εξουσία επί του κυπριακού εδάφους. Αυτό, λοιπόν, που κρίνεται, δεν είναι το αν θα πετάνε στον κυπριακό εναέριο χώρο τουρκικά ή ελληνικά μαχητικά, αλλά αν υπάρχει κυπριακό κράτος με δικαίωμα άμυνας των εδαφών του και με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα, στο οποίο πρέπει να δοθεί απάντηση.

Ομως, η κατάσταση αυτή, όπως διαμορφώνεται, δεν προέρχεται από παρθενογένεση. Οι χειρισμοί των κυβερνήσεων Αθηνών και Λευκωσίας την τελευταία πενταετία, από την εξαγγελία των Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος Ελλάδας - Κύπρου και μετά, δημιούργησαν με μαθηματική ακρίβεια τις προϋποθέσεις που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Το ΚΚΕ έγκαιρα είχε προειδοποιήσει για το πού, τελικά, θα οδηγήσουν όλες αυτές οι πανηγυρικές και για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης εξαγγελίες. Γιατί αυτό, που πρώτα και κύρια έχει ανάγκη η Κύπρος, η αναγκαία προϋπόθεση και για την ίδια την αμυντική της θωράκιση, είναι να θωρακιστεί απέναντι στα σχέδια της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Μόνο μέσα από αυτό το πρίσμα, μπορεί να δει κανείς και το πραγματικό πρόβλημα άμυνας της Κύπρου, αλλά και της Ελλάδας.

Ακόμα, η αυτοπαγίδευση στα αδιέξοδα της πολιτικής της εξάρτησης και της διεκδίκησης ρόλου στο νέο ιμπεριαλιστικό καταμερισμό στην περιοχή, επιτείνεται και με την αναζήτηση λύσης του Κυπριακού μέσω της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τις σχετικές αυταπάτες που καλλιεργούνται.Είναι σαφές ότι το όποιο βήμα στην κατεύθυνση της αμυντικής θωράκισης, ακόμα και αν είναι πραγματικό και όχι για τις εντυπώσεις, εμπεριέχει τον κίνδυνο, αν δεν εντάσσεται σε μια πολιτική εθνικής ανεξαρτησίας και μη εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια, να μεταβληθεί σε μπούμερανγκ. Και αυτό ακριβώς γίνεται και με την υπόθεση των "S - 300". Το αποτέλεσμα είναι η ελληνική πλευρά να βρίσκεται σήμερα σε πολύ δυσμενέστερη θέση, από αυτήν που ήταν προ της εξαγγελίας του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος και της παραγγελίας των ρωσικών πυραύλων. Αυτοί είναι οι καρποί της πολιτικής της εξάρτησης και της υποταγής.