****

Συνήθως, στην ιστορία, η αρχή του τέλους ενός πολιτισμού σημαδεύεται από την εισβολή των βαρβάρων. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι βάρβαροι έρχονται απ' έξω. Σε άλλες περιπτώσεις οι ντόπιοι βάρβαροι δίνουν το "παρών" με τα δείγματα της αυτογνωσίας τους. Σε άλλες περιπτώσεις συμπράττουν. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι πάντα το ίδιο: "καίνε" ό,τι πολύτιμο έχει δημιουργηθεί από τη φύση και τον άνθρωπο. Ενα άλλο χαρακτηριστικό είναι η "πασαρελοποίηση" της πολιτικής ζωής. Η πούληση της πολιτιστικής ταυτότητας. Σήμερα, το έτος 1998, η Ελλάδα γίνεται στάχτη και οι ανευθυνοϋπεύθυνοι πολιτικοί εκπρόσωποι κάνουν πασαρέλα, συναγωνιζόμενοι στην τέχνη της επίρριψης ευθυνών σε αδιαφανείς και άπιαστους παράγοντες. Η αρχαιότητα γίνεται πασαρέλα στο όνομα της"αισθητικής" της αισχροκέρδειας. Ο πολιτιστικός θησαυρός της αρχαιότητας θυσιάζεται στο βωμό της εμπορικής βαρβαρότητας και, μαζί με την αμήχανη πασαρέλα των υπεύθυνων υπουργών, δίνει ακριβώς την εικόνα της παρακμής και του εκφυλισμού ενός πολιτισμού, της παράδοσής του στα χέρια των βαρβάρων. Ο περιβαλλοντικός θησαυρός των δασών - βασικό στοιχείο του πολιτισμού - θυσιάζεται και αυτός στο βωμό της αισχροκέρδειας, της εμπορικής και πολιτικής βαρβαρότητας. Και στην πασαρέλα της πολιτικής εξουσίας περνάνε οι θλιβερές φιγούρες υπουργών και παρατρεχάμενων: οι υπεύθυνοι ενός εγκλήματος που τιμωρία δεν είχε μέχρι τώρα. Η μήπως κάτι δεν καταλάβαμε; Μήπως μας διαφεύγει η πρόθεση πίσω από τις πολιτικές αποφάσεις και οδηγούμαστε σε κάτι το καλό, που δεν το αντιληφθήκαμε; Διότι το ζητούμενο μιας αριστερής πολιτικής για τον Πολιτισμό είναι, σύμφωνα με τον υπουργό Πολιτισμού στο προαναφερόμενο άρθρο, "ακριβώς η κοινωνική συνοχή... μια νέα αντίληψη για τη διαρκή δημοκρατική νομιμοποίηση των πολιτικών αποφάσεων, που λαμβάνονται γύρω από τα θέματα. Μόνο έτσι μπορεί να βρει θεσμική υποδοχή η αφομοίωση της πολιτιστικής κληρονομιάς, η δημιουργικότητα και η έμπνευση. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία τώρα που γίνεται αντιληπτό ότι τίποτα δεν είναι τόσο σημαντικό για το μέλλον της Ευρώπης, όσο ο διανοητικός πλούτος και η ευρωπαϊκή πολιτιστική παράδοση".

****

Ο λαός - θύμα σκόρπιες κραυγές βγάζει πάνω στις στάχτες του κόπου του, μετατρεπόμενος σε θλιβερό θεατή μιας πολιτικής, που τον καίει και τον καταστρέφει και που, ωστόσο, τη νομιμοποίησε μέχρι τώρα με την ψήφο του. Μέχρι πότε θα δέχεται, η ταυτότητά του να είναι αποκαϊδια και πασαρέλες; Μέχρι πότε θα δέχεται, να είναι συνυπεύθυνος στο έγκλημα, που κραυγάζει για τιμωρία; Καιρός να κάνει την ψήφο του καταπέλτη αντεπίθεσης. Η πνευματική παρακαταθήκη των αρχαίων χρόνων, η περιβαλλοντική παρακαταθήκη των αιώνων φωνάζουν για εκδίκηση, απαιτούν δικαίωση. Το άθλιο σύστημα πρέπει να ανατραπεί.

Αννεκε ΙΩΑΝΝΑΤΟΥ

Η αρχαιότητα γίνεται πασαρέλα στο όνομα της "αισθητικής" της αισχροκέρδειας. Ο πολιτιστικός θησαυρός της αρχαιότητας θυσιάζεται στο βωμό της εμπορικής βαρβαρότητας και, μαζί με την αμήχανη πασαρέλα των υπεύθυνων υπουργών, δίνει ακριβώς την εικόνα της παρακμής και του εκφυλισμού ενός πολιτισμού, της παράδοσής του στα χέρια των βαρβάρων. Ο περιβαλλοντικός θησαυρός των δασών - βασικό στοιχείο του πολιτισμού - θυσιάζεται και αυτός στο βωμό της αισχροκέρδειας, της εμπορικής και πολιτικής βαρβαρότητας