Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο είπε να παραμείνουν ανοιχτά. Αλλά η κοινότητα και οι περίοικοι διαφωνούν και ζητούν το σφράγισμά τους για θέματα δημόσιας τάξης. Ο λόγος για δύο μπαρ στον πεζόδρομο της Απολλωνίας της Σίφνου,που βρίσκονται στην είσοδο του δρομίσκου που οδηγεί στο ναό της Μεταμόρφωσης (18ος - 19ος αι.).

Θα απορήσει κανείς γιατί το Συμβούλιο έδωσε άδεια, αλλά μία βόλτα σε δεκάδες νησιά απλώς αποδεικνύει ότι η κατάσταση είναι πλέον τόσο ανεξέλεγκτη που "ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη" και μια αρνητική απόφαση δε διορθώνει την κατάσταση των δεκάδων μπαρ, που κατακλύζουν τα νησιωτικά καλντερίμια. Κοντά ή λίγο πιο μακριά από αρχαιολογικούς χώρους. Την ίδια στιγμή ανάλογες αιτήσεις συρρέουν στο ΚΑΣ και ένα σύστημα αρχών, βάσει των οποίων θα δίνονται ή δε θα δίνονται εγκρίσεις, δεν υπάρχει. Ισχύει πάντα η αρχή της περιπτωσιολογίας.Και επειδή ισχύει εδώ και δεκαετίες έτσι εξηγείται το ανεπίστρεπτο της κατάστασης. Μια κατάσταση που είναι επόμενο να δημιουργεί αντιδράσεις, όπως εκείνη επιχειρηματιών της Σίφνου καθώς και καλλιτεχνών - τραγουδιστών, που ζητούν τη λειτουργία των μπαρ, γιατί, όπως τονίζουν σε διαμαρτυρία, "όταν σε έναν τόπο διακοπών και παραθερισμού δεν υπάρχει ψυχαγωγία, ο κόσμος φεύγει". Δηλαδή, Ελλάδα - θέρετρο και ξενοδοχείο με οποιοδήποτε αντίτιμο.

Μια άλλη υπόθεση στο Κάστρο της Σίφνου έχει ακριβώς τον ίδιο παρονομαστή. Ακριβώς στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου ένα πολυσύνθετο κτίσμα, που προετοιμάζεται για μπαρ παραβιάζει πολεοδομικούς κανόνες και απορρίφθηκε από την πολεοδομία, αλλά το δικαστήριο βρήκε αθώο τον ιδιοκτήτη ως προς το αρχαιολογικό μέρος, διότι η μεν Αρχαιολογική Υπηρεσία έχει το δικαίωμα να προστατεύσει μεταβυζαντινά μνημεία, αλλά δεν υπάρχει και αντίστοιχη ποινή για εκείνους που τα παραβλάπτουν! Κι ευτυχώς που θεωρήθηκε πολεοδομικά παράνομο, γιατί διαφορετικά το Κάστρο θα καταντούσε ένα πολύ καλό φόντο νεογέννητου χώρου διασκέδασης.