Γνωρίζοντας τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση, κυρίως στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έχοντας υπόψη τη δεδηλωμένη προσήλωσή της στην πορεία προς την Οικονομική και Νομισματική Ενωση, αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα όσα φημολογούνται, για δήθεν ελάφρυνση της οικονομικής πολιτικής απέναντι στους εργαζόμενους. Αντίθετα, όλα τα στοιχεία συνηγορούν ότι η κυβέρνηση θα επιχειρήσει την πιο σκληρή και πολυμέτωπη επίθεση κατά των μισθωτών και των συνταξιούχων, με στόχο την ακόμη μεγαλύτερη μείωση της αγοραστικής τους δύναμης σε συνδυασμό με την αφαίρεση θεμελιακών εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, στα πλαίσια των λεγόμενων "διαρθρωτικών αλλαγών".

***

Υπάρχει, όμως, και ένα άλλο στοιχείο που αποδεικνύει ότι η πολιτική της κυβέρνησης κινείται σε μονόδρομο χωρίς "εκπλήξεις", αλλά και αν υπάρξουν εκπλήξεις αυτές θα είναι ιδιαίτερα δυσάρεστες. Τα δυο βασικά εργαλεία της οικονομικής πολιτικής, δηλαδή η δημοσιονομική πολιτική και η νομισματική πολιτική δε βρίσκονται στα χέρια της κυβέρνησης, αφού φρόντισε να τα παραδώσει στους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οσον αφορά στη δημοσιονομική πολιτική, αυτή προσδιορίζεται αυστηρά τόσο στους στόχους, όσο και τα μέσα, από το νέο "πρόγραμμα σύγκλισης" που υπέβαλε η κυβέρνηση και εγκρίνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Απ' την άλλη, η ένταξη της δραχμής στο Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών, σε συνδυασμό με τη λειτουργία από την 1η Ιανουαρίου 1999 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αφοπλίζει την κυβέρνηση (πρόκειται φυσικά για εθελοντικό αφοπλισμό) από το δικαίωμα άσκησης νομισματικής πολιτικής. Επομένως, ο μοναδικός μηχανισμός παρέμβασης που απομένει είναι η εισοδηματική πολιτική, σε συνδυασμό με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για την αύξηση των "εσόδων" και τις άλλες "διαρθρωτικές αλλαγές".

****

Η αναγωγή της ΟΝΕ και του "ΕΥΡΩ" σε "εθνικό στόχο" βοηθάει, όπως υπολογίζουν τα κυβερνητικά στελέχη, στο να αντιμετωπιστούν και μια σειρά άλλων πολιτικών προβλημάτων που θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση το επόμενο διάστημα. Το πρώτο και κυριότερο επιχείρημα είναι ότι έτσι αποδυναμώνεται ο "αντιπολιτευτικός" λόγος της Νέας Δημοκρατίας, του ΣΥΝ, αλλά και του ΔΗΚΚΙ, που εξαιτίας των επιλογών τους είναι υποχρεωμένοι να υποστηρίξουν την πορεία προς την ΟΝΕ και επομένως δεν έχουν περιθώρια άσκησης ουσιαστικής αντιπολίτευσης.

Απ' την άλλη, ο πρωθυπουργός θα προειδοποιήσει για σκληρή αντιμετώπιση των κινητοποιήσεων των εργαζόμενων, των αγροτών και άλλων τμημάτων του ελληνικού λαού, που αναμένεται να κλιμακωθούν το Φθινόπωρο. Η επίκληση της "σιωπηλής πλειοψηφίας" θα χρησιμοποιηθεί, για να κατηγορηθούν εκ των προτέρων οι όποιες κινητοποιήσεις σαν έργο "μειοψηφιών", που αγωνίζονται για την προάσπιση των "προνομίων" τους και στρέφονται κατά του "κοινού καλού" και του "εθνικού συμφέροντος". Ετσι θα δικαιολογηθούν και οι νέες αυταρχικές και αστυνομοκρατικές επιθέσεις που θα ακολουθήσουν.

Ομως, ακόμα και τα κρίσιμα θέματα εξωτερικής πολιτικής θα υπαχθούν στο στόχο της ΟΝΕ, αφού, όπως θα τονίσει ο πρωθυπουργός, η συμμετοχή της χώρας σ' αυτήν θα ενισχύσει τη θέση της στην Ευρωπαϊκή Ενωση και θα προσφέρει νέα ερείσματα, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά και τη μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική "διείσδυση" στα Βαλκάνια.

Στις προθέσεις του πρωθυπουργού είναι να μη συσχετίσει την οικονομική πολιτική καθ' οιονδήποτε τρόπο με τις δημοτικές εκλογές στις οποίες αναμένεται ότι το ΠΑΣΟΚ θα υποστεί δεινό πλήγμα. Θα προσπαθήσει, μάλιστα, να υποβαθμίσει εκ των προτέρων την αναμενόμενη καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής, την οποία θα επιχειρήσει να αποδώσει στο "σοκ" από την εφαρμογή αυτής της πολιτικής, σημειώνοντας ότι αυτό το "σοκ" θα έχει τελικά ευεργετικές συνέπειες για την οικονομία και την απασχόληση.

****

Μπροστά στη διαμορφούμενη κατάσταση η οργανωμένη και συντονισμένη αντίσταση των εργαζομένων είναι μονόδρομος. Καθώς, όμως, κλιμακώνεται η κυβερνητική πολιτική δεν αρκεί η συνδικαλιστική κινητοποίηση για την αντιμετώπιση της χιονοστιβάδας των συνεπειών απ' την πολιτική της κυβέρνησης. Η συνολική αντιμετώπιση αυτής της πολιτικής απαιτεί τη συγκρότηση ενός μετώπου με κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά ικανού όχι μόνο να αντιμετωπίσει τις συνέπειες αλλά και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Ετσι κι αλλιώς το 1999 προβλέπεται μια χρονιά καθοριστικής σημασίας, καθώς από την έκβασή της θα κριθεί, σε μεγάλο βαθμό, το ποιος θα βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις για μεγάλο χρονικό διάστημα. Θα είναι η ολιγαρχία, τα μονοπώλια και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, ή θα είναι οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, η νεολαία. Ενα μεγάλο στοίχημα.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Καθώς κλιμακώνεται η κυβερνητική πολιτική δεν αρκεί η συνδικαλιστική κινητοποίηση για την αντιμετώπιση της χιονοστιβάδας των συνεπειών απ' την αντιλαϊκή πολιτική. Η συνολική αντιμετώπιση αυτής της πολιτικής απαιτεί τη συγκρότηση ενός μετώπου με κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά ικανού όχι μόνο να αντιμετωπίσει τις συνέπειες, αλλά και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την ανατροπή αυτής της πολιτικής