Ο Μισισιπής ενώνεται με τη θάλασσα, το ποτάμι που οι σκλάβοι έπρεπε κάποτε να διαβούν για να φτάσουν στην ελευθερία. Οι δούλοι αλλοτινών εποχών και πολλών αφεντάδων έβρισκαν εδώ καταφύγιο. Στεγνά εβένινα ροζιασμένα χέρια ένωναν το αίμα και τη λάσπη και την έκαναν τραγούδι και μουσική, ετοιμάζοντας την εξέγερση. Η οργανική λάσπη του ποταμού, με το φεγγάρι να κρέμεται πάνω του, κυριαρχεί πια στην πόλη που την ξέχασε η πρόνοια. Στη Νέα Ορλεάνη, την τρίτη πόλη σε εγκληματικότητα των ΗΠΑ. Ενα κομμάτι του παζλ μπαίνει στη θέση του.

Ακολουθώντας ανάστροφα την πορεία του ποταμού και των σκλάβων, παίρνοντας το δρόμο της μουσικής, αναζητώ και τα υπόλοιπα κομμάτια του παζλ. Από μακριά ακούγονται άναρθρες κραυγές και αναστεναγμοί. Ζέστη και υγρασία αναμειγνύεται με τους καημούς των σύγχρονων σκλάβων των εργοστασίων του νότου των πολυεθνικών πια αυτοκινητοβιομηχανιών. Φυλακισμένοι, χωρίς δικαίωμα επικοινωνίας, ξένοι σε μια ξένη χώρα, μόνο παράγουν. "Απαγορεύεται να κουνηθείς, να μιλήσεις, να βγεις έξω από τους υψηλούς τοίχους ασφαλείας", είναι οι υποδείξεις της διεύθυνσης. Το ποτάμι δακρύων τους ενώνεται με το θολό και γερασμένο ποτάμι και το καθαγιάζει. Αλλο ένα κομμάτι στη θέση του. Η δύσκολη ανοδική πορεία φτάνει ως το Σικάγο. Οι ουρανοξύστες τρυπούν το μουντό ουρανό, η εικόνα ευμάρειας βαδίζει χέρι - χέρι με την απόγνωση. Εξι η ώρα το πρωί και εκατοντάδες στοιβάζονται και πασχίζουν σε μια απέραντη ουρά για μια θέση καθαρίστριας σε ένα από τα πολυάριθμα κτιριακά συγκροτήματα γραφείων. Τα γραφεία θα ανοίξουν στις 9. Κάποιος ψιθυρίζει ότι έχει έρθει από το βράδυ για να πιάσει καλή θέση. Η τελευταία κατάρρευση των προσχημάτων, που αποκάλυψε το βαθύ κυνισμό της "οικονομίας της αγοράς". Ακόμα ένα κομμάτι παίρνει θέση.

Το ποτάμι χύνεται στη λίμνη. Ο άνεμος, παγερός, σπρώχνει ανατολικά. Ντιτρόιτ. Η καρδιά της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, μια καρδιά με σοβαρή πια αρρυθμία. Χιλιάδες εργάτες παλεύουν να κρατήσουν αυτό που τους ανήκει. Το δικαίωμα στην εργασία. Το "απροσδιόριστο" που βασανίζειτους "μοντέρνους φιλοσόφους" κρέμεται σαν απειλή για το μέλλον των παιδιών αυτής της πόλης. Το παζλ με αυτό το κομμάτι αρχίζει πια να παίρνει μορφή.