Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τη δήλωση του πρωθυπουργού, ότι οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές πρέπει να πάρουν το χαρακτήρα δημοψηφίσματος για την κυβερνητική πολιτική. Προχτές ο κ. Σημίτης άλλαξε ολίγον "ρότα" και δήλωσε ότι σ' αυτές τις εκλογές θα κριθεί "το έργο και η συνέχιση των μεταρρυθμιστικών αλλαγών στο χώρο της Νομαρχιακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης". Με λίγα λόγια, προσπάθησε να μειώσει εκ των προτέρων την πολιτική σημασία της εκλογικής αναμέτρησης και να περιορίσει έτσι το μέγεθος της αναμενόμενης καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής. Η αλλαγή της στάσης του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης οφείλεται ασφαλώς στα μηνύματα που έχουν πάρει για την αποδοκιμασία των υποψηφίων που προτείνονται ή υποστηρίζονται από το ΠΑΣΟΚ. Αποδοκιμασία, που δεν αφορά μόνο στα πρόσωπα, αλλά κυρίως στην πολιτική της κυβέρνησης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και στους τομείς της οικονομίας, της κοινωνίας, της εξωτερικής πολιτικής, στο σύνολό της.

Εχει δίκιο ο πρωθυπουργός ότι σ' αυτές τις εκλογές δε θα βγει κυβέρνηση, αλλά θέλει να ξεχνά πως η πολιτική της κυβέρνησης κρίνεται καθημερινά και πως δεν μπορούν να μπουν στεγανά στα κριτήρια με τα οποία οι εργαζόμενοι θα διαλέξουν ποιον θα ψηφίσουν και ποιον θα αποδοκιμάσουν. Θα βόλευε, βέβαια, τον κ. Σημίτη και την κυβέρνηση να ξεχάσουμε, μπροστά στις κάλπες, την ανεργία, τη μείωση της αγοραστικής μας δύναμης, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την κατάργηση των θεμελιακών εργασιακών δικαιωμάτων, την καταστροφή του ασφαλιστικού συστήματος, τη δικαίωση των εμπρηστών και των καταπατητών, να ξεχάσουμε, πολύ περισσότερο, την πολιτική που προκαλεί όλα τα παραπάνω.

Υπάρχει, βέβαια, μια προφανής σκοπιμότητα στην πρωθυπουργική παρέμβαση, και αυτή αφορά στην προσπάθεια να προβληθεί ένα μοντέλο Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ένα μοντέλο δημάρχου και νομάρχη. Προβάλλει, λοιπόν, ο κ. Σημίτης και η κυβέρνηση το πρότυπο του δημάρχου - "καταφερτζή". Αυτού, δηλαδή, που μπορεί να έχει καλύτερη... πρόσβαση στα κοινοτικά κονδύλια, που θα "ανοίγει" τις πόρτες των υπουργείων, που θα τα 'χει καλά με την κυβερνητική εξουσία για να "εξυπηρετεί" καλύτερα τους δημότες του, που θα φροντίζει να τα "βολεύει" χωρίς φωνές και γκρίνιες, έστω κι αν χρειάζεται να προσθέτει νέα βάρη στους δημότες του.

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι επαγγελματίες, οι αγρότες, οι γυναίκες, οι νέοι γνωρίζουν ήδη πολύ καλά αυτό το μοντέλο Αυτοδιοίκησης, αυτό το πρότυπο δημάρχου. Μόνο που γνωρίζουν ότι αυτή η Αυτοδιοίκηση, αυτοί οι δήμαρχοι δεν έχουν καμιά σχέση με τα πραγματικά τους προβλήματα, τις πραγματικές τους ανάγκες, τους αγώνες τους. Χρειάζονται και θέλουν δημάρχους και νομάρχες αγωνιστές, που θα στέκονται δίπλα τους, θα συμμετέχουν στους αγώνες τους για την αντιμετώπιση αυτής της πολιτικής. Της πολιτικής, που ευθύνεται όχι μόνο για την υποβάθμιση της ζωής τους, την υποβάθμιση των πόλεων και των περιοχών, αλλά και την υποβάθμιση του θεσμού της Αυτοδιοίκησης, με τη μετατροπή της σε εξάρτημα της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής.