Με θέμα τη "γυναίκα στη σύγχρονη Ελλάδα" πραγματοποιήθηκε τελευταία στο Κιλκίς διήμερο συνδιοργανωμένο από τον Οργανισμό Πολιτισμού του δήμου, το σύλλογο Γυναικών Κιλκίς, το Σώμα Ελληνίδων Οδηγών και το σύλλογο Κυριών και Δεσποινίδων "Αρμονία". "Πολλή φασαρία για το τίποτα", το χαρακτήρισαν αρκετοί και αρκετές ενώ άλλοι μίλησαν για "πολυδάπανη φιέστα μακριά από τα προβλήματα των γυναικών".

Ομως, υπήρξαν και χειρότερα: ακούστηκαν στην εκδήλωση λόγια που θυμίζουν φρασεολογία και νοοτροπία άλλων εποχών. Για παράδειγμα στην ομιλία της δημάρχου Σιδηροκάστρου Βασιλικής Χατζηαγγέλου, που είπε ανάμεσα σε άλλα τα ακόλουθα: "Κι ερχόμαστε στα χρόνια της ντροπής, του τρόμου, του ξεριζωμού από το βιος, στα χρόνια του εμφυλίου. Η γυναίκα των παραμεθόριων περιοχών υπέστη τα πάνδεινα από τον απέναντι αδελφό... Ζούσε και ζει καθημερινά και τώρα ακόμη τον φόβο της εισβολής των άξεστων και αιμοσταγών βόρειων και ανατολικών ορδών. Βρίσκεται ακόμα στον αγώνα. Δεν επιτρέπει ποδάρι βάρβαρο να καταπατήσει το σπιτικό της. Πολέμησε και πολεμάει τον Αλβανό, τον Σκοπιανό, τον Τούρκο, τον Βούλγαρο...".

Τι να πει κανείς; Για την ομιλήτρια, εχθροί παραμένουν πάντα οι Βόρειοι και "αιμοσταγείς" γείτονες και όχι οι κυρίαρχοι του κόσμου που μοιράζουν Αιγαίο και Κύπρο, διχάζουν τους λαούς και προκαλούν ένοπλες συγκρούσεις και φυσικά δεν υπήρξε ποτέ κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας, ούτε θυμάται πότε και... πού ψήφισαν για πρώτη φορά οι γυναίκες στη διάρκεια της κατοχής!

Πόσες από το ακροατήριο διαμαρτυρήθηκαν γι' αυτό το μισαλλόδοξο κήρυγμα; Η απάντηση είναι απογοητευτική, αν κρίνουμε από επιστολή που απηύθυνε στα τοπικά ΜΜΕ η πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Παντελεήμονα Μέμα Τεμεκενίδου, από το δίκτυο γυναικών "Τελεσίλλα": Στο κείμενό της μιλάει τσεκουράτα, επισημαίνοντας ανάμεσα σε άλλα ότι δε θίχτηκε στη διάρκεια του διήμερου ούτε το θέμα της ανεργίας, ούτε η βία που υφίστανται οι γυναίκες, ούτε ο αναλφαβητισμός, ούτε το πρόβλημα των ναρκωτικών. Σημειώνουμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την επιστολή της:

"Η επιλογή των ομιλητριών ήταν κακή με εξαίρεση την κυρία Αικατ. Δασκαλάκη... που δε φοβήθηκε να τοποθετηθεί σε θέματα ταμπού (για την πορνεία των προσφύγων και πήρε θέση για την αρμοδιότητα των δήμων πλέον να δίνουν άδεια για εγκατάσταση και λειτουργία πορνείων στα όριά τους). Είπε λοιπόν, πως όταν στον Δήμο Αθηναίων προσπάθησαν να βάλουν κάποια τάξη στα πράγματα και να απομακρύνουν τα "σπίτια" από κάποιες περιοχές, τρόμαξαν με τα συμφέροντα που κρύβονταν πίσω απ' αυτά, πολιτικοί - αστυνομικοί διευθυντές, ιδιοκτησίες - υπόκοσμος και τα παράτησαν.

Παραιτήθηκε καμιά υπουργός ποτέ (όπως και κανείς συνάδελφός της) για θέματα κοινωνικής ευαισθησίας, π. χ. γιατί άλλα λέγανε και άλλα υλοποιούν με πάθος;

Και τελικά τι είναι αυτό το διαφορετικό που θα 'πρεπε να δει κάθε γυναίκα στις σημερινές Ελληνίδες πολιτικούς για να τις κρίνει αλλιώτικα απ' τους αρσενικούς συναδέλφους τους; Τον φεμινισμό πρώτες οι γυναίκες πολιτικοί τον κατακρεούργησαν, τον χρησιμοποίησαν και τον έθεσαν στο περιθώριο των γυναικείων προτεραιοτήτων και ας μην ξαφνιαζόμαστε που εισπράττουμε ανυποληψία...".

Για το "η Γυναίκα στις παραμεθόριες περιοχές" τι να πω; Είναι ένας εφιάλτης που τον έζησα μόνη μου, αν κρίνω απ' τα χειροκροτήματα που δέχτηκε η κ. Χατζηαγγέλου.