Εντονες επικρίσεις δέχονται τα θεμέλια της "παγκοσμιοποίησης" και της "απελευθέρωσης των διεθνών συναλλαγών", με αφορμή τη συνεχιζόμενη χρηματιστηριακή κρίση και την κερδοσκοπική ασυδοσία των μεγάλων, πολυεθνικών χρηματιστηριακών επιχειρήσεων. Και δεν εννοούμε τους κομμουνιστές ή μαρξιστές οικονομολόγους και αναλυτές, που από την πρώτη στιγμή καταδίκασαν τις πολιτικές αυτές και πρόβλεψαν τις μεγάλες και βαριές συνέπειές τους στις χώρες και τους λαούς. Τελευταία πληθαίνουν οι επικριτικές φωνές και από επιφανείς αστούς θεωρητικούς και οικονομολόγους.Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν - όπως μετέδωσε το "Ρόιτερ" - ο Τζον Γκρέι, καθηγητής του London School of Economics, ο Γιαγκτίς Μπαγκουάτι, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολούμπια και ο διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν. Ο τελευταίος, μάλιστα, υποστηρίζει ότι ο έλεγχος της διακίνησης συναλλάγματος, ίσως είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουν - ιδιαίτερα οι χώρες της Ασίας και της Ανατολικής Ευρώπης - να "κερδίσουν" μια περίοδο σταθερότητας. Τεκμηριώνοντας δε την άποψή του, χρησιμοποιεί το παράδειγμα της Κίνας. "Γιατί η Κίνα, λέει, επλήγη πολύ λιγότερο από τους γείτονές της; Επειδή κατάφερε να μειώσει και όχι να αυξήσει τα επιτόκια καταθέσεων, στη διάρκεια της κρίσης, παρά το γεγονός ότι διατήρησε σταθερή την ισοτιμία του νομίσματός της και ο λόγος που το πέτυχε αυτό, ήταν ότι το νόμισμά της είναι μη μετατρέψιμο".

Περιττό, βέβαια, να σημειώσουμε, ότι ρίγη ανατριχίλας διαπερνούν τις ράχες των αξιωματούχων των διεθνών οργανισμών - π.χ. του ΔΝΤ - όταν ακούνε απόψεις περί επιβολής περιορισμών στη διακίνηση κεφαλαίων και στην "απελευθέρωση των διεθνών συναλλαγών" γενικότερα...