Το θέμα της κρίσης και των δυνατοτήτων αντιμετώπισής της, δεν είναι στενά οικονομικό, αλλά κατ' αρχήν πολιτικό, τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΣΚΑΪ και απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με τις τελευταίες οικονομικές εξελίξεις.

Κυρία Παπαρήγα, παλιά ήτανε, ας το πούμε, πιο καθαρά τα πράγματα, ποια είναι τα στρατόπεδα. Τώρα υπάρχει ένα ισχυρότατο στρατόπεδο, τα οικονομικά φανς, οι μεγάλοι οικονομικοί όμιλοι που καθορίζουν τις τύχες μας και μπορούν να μεταφέρουν όπου θέλουν τις κρίσεις, να την πληρώνουν όποια χρηματιστήρια και κυβερνήσεις που είναι διατεθειμένα να παίξουν σ' αυτό το παιχνίδι έτσι όπως είναι τώρα, της παγκοσμιοποίησης. Εσείς πώς το βλέπετε, υπάρχει δυνατότητα να αποτραπεί αυτό το παιχνίδι; Οποιος θέλει να φύγει απ' αυτό θα πρέπει να υψώσει κάποια δικά του οικονομικά τείχη, υπάρχουν περιθώρια;

Αλέκα Παπαρήγα: Κατ' αρχήν, θα έλεγα ότι έχουμε σημαντικές εξελίξεις, δεν έχουμε όμως εντελώς νέα φαινόμενα. Ξέρετε αυτό το θέμα, νέο και τι νέο, έχει κάποια σημασία. Και μια παλιότερη εμπειρία οπωσδήποτε δεν μπορεί να μεταφερθεί μηχανιστικά σε αυτά τα ζητήματα. Τώρα οι χρηματοοικονομικοί όμιλοι στην πραγματικότητα κινούνται και εκφράζουν αυτό που γίνεται, κατ' αρχήν, στην παγκόσμια οικονομία, στην παγκόσμια παραγωγική διαδικασία. Δεν μπορούμε να το απομονώσουμε και να το δούμε σαν ένα ζήτημα κυκλοφορίας του χρήματος. Αλλωστε και οι πιο σοβαροί οικονομολόγοι, οι οπαδοί αυτής της πολιτικής, το αναγνωρίζουν και επιβεβαιώνουν, αυτό που κι εμείς σκεφτόμαστε, ότι είναι βαθύτερη κρίση, είναι μέσα στο ίδιο το σώμα της οικονομίας, το ίδιο το σύστημα γεννάει αυτή την κρίση. Αναμφισβήτητα, το ότι υπάρχουν δυνατότητες τα κεφάλαια να κινούνται ταχύτατα, οξύνει την κατάσταση. Απ' αυτή την άποψη, νομίζω, υπάρχει εναλλακτική λύση, υπάρχει δρόμος που οδηγεί σε μια τέτοια λύση. Και θα έλεγα ότι το θέμα δεν είναι στενά οικονομικό, είναι κατ' αρχήν, πολιτικό. Πρέπει να συσπειρωθούν δυνάμεις απ' όλες τις χώρες, οι οποίες θέλουν να συγκρουστούν μ' αυτές τις κατευθύνσεις. Και αυτό σημαίνει όχι εθνική απομόνωση. Αντίθετα, εγώ θα έλεγα, περιφερειακή και γενικότερη διεθνή συνεργασία. Και σ' αυτήν μπορούν να μπουν και κυβερνήσεις οι οποίες λόγω της θέσης των χωρών τους στο σύστημα έχουν συμφέρον να υποστηρίξουν έστω κάποιους μοχλούς ανάπτυξης.

Η κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας με ανακοίνωσή της λέει πως οι χώρες που είναι στο ΕΥΡΩ δεν υπέστησαν τέτοιες αναταράξεις όπως οι άλλες χώρες. Λένε ότι η λειτουργία αυτού του μηχανισμού του ΕΥΡΩ προστάτεψε τις χώρες αυτές κι αυτές τις οικονομίες από τις πολύ μεγάλες αναταράξεις που πήγαν σε άλλες χώρες τελικά. Εχει αυτό το θετικό η ΟΝΕ;

Αλέκα Παπαρήγα: Οχι, είναι ψέματα, θα το πω καθαρά. Κοιτάξτε να δείτε. Κατ' αρχήν και παλιότερα υπήρχε σύστημα, ας το πούμε, ισοτιμιών. Ηταν παλιά το γενικό ισοδύναμο, το δολάριο, πιο παλιά ο χρυσός. Στην Ευρώπη ήταν το ECU. Δεν το ταυτίζω, αλλά υπάρχει εξέλιξη σ' αυτό, δεν είναι κάτι καινούριο. Από το 2002 τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δραματικά. Εχουμε εκτιμήσεις, όχι κομμουνιστών αλλά αντιπάλων των κομμουνιστών, που εκτιμάνε ότι το σύστημα των συναλλαγματικών ισοτιμιών αλλιώς λειτουργεί για τη Γερμανία κι αλλιώς για την Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, λειτουργεί με βάση το γερμανικό μάρκο το οποίο στην ουσία γίνεται ΕΥΡΩ. Και μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης χώρες σαν την Ελλάδα, δε θα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν ούτε κι αυτούς τους ελιγμούς που μπορεί να κάνει η Γερμανία. Και τα πράγματα θα είναι πολύ πιο δραματικά, γιατί δε θα υπάρχει πια ο μηχανισμός εκείνος που θα επιτρέπει στην Ελλάδα να παίρνει ορισμένα αμυντικά μέτρα. Και καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για τον ελληνικό λαό.