Είναι αδιανόητο. Ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να συλλάβει αυτά τα οποία έβλεπε με τα ίδια του τα μάτια να διαδραματίζονται το βράδυ της Τετάρτης μέσα στην καρδιά της Αθήνας. Είναι αδιανόητο ότι την ίδια στιγμή - και όλες τις στιγμές που ακολούθησαν - η ΕΤ-1 έμοιαζε να πάσχει από αυτισμό, να απέχει και να ζει στον κόσμο της. Στον κόσμο των τηλεοπτικών βραβείων... και όχι μόνο. Το γεγονός που συγκλόνιζε τη χώρα μας, δυστυχώς, αποτελούσε για την παρουσιάστρια των βραβείων θέμα για εξυπνακίστικες ατάκες, όπως "έχουμε και το Ρουμάνο από την άλλη...", δηλαδή τον άνθρωπο που της έκλεβε την τηλεθέαση της εκπομπής. Είναι αδιανόητο το ότι το κανάλι δε διέκοψε το "υπερθέαμα", το οποίο παρακολουθούσαν εκ του σύνεγγυς πολλοί υπουργοί, όπως ο κ. Ρέππας, ο κ. Γιαννόπουλος και ο κ. Βενιζέλος... για να μεταδώσει την είδηση για το φοβερό μακελειό που βρισκόταν σε εξέλιξη. Αλλά ούτε και μετά τροποποίησε τη ροή του προγράμματος, όταν αυτό τέλειωσε, έτσι όπως όσοι γνωρίζουμε ότι τέλειωσε. Με αίμα!

Και, ενώ η καρδιά των Ελλήνων είχε σταματήσει, η ανάσα είχε κοπεί, τα τηλέφωνα χτυπούσαν σαν δαιμονισμένα, οι σειρήνες των περιπολικών και των ασθενοφόρων έσκιζαν τον αέρα, η ΕΤ-1 εκεί, το χαβά της. Συνέχιζε να απουσιάζει και να παρουσιάζει την "τόλμη της και τη γοητεία της". Είναι αδιανόητο, αλλά και την επομένη το πρωί, και ενώ όλοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί έδιναν όλες όσες πληροφορίες είχαν κατορθώσει να συγκεντρώσουν για την κατάσταση των θυμάτων της τραγωδίας της Αχαρνών, η ΕΤ-1 μετέδιδε παιδικά προγράμματα, λες και τίποτε δεν έτρεχε, τίποτε δεν έτρεξε. Μα, τι τρέχει, λοιπόν, στην Αγία Παρασκευή; Το σίγουρο είναι ότι χρειάζεται ένα βραβείο απουσίας και ευαισθησίας.