Ετσι, ανεξάρτητα από την τακτική της προπαγάνδας κάθε πολιτικής δύναμης για το χαρακτήρα των εκλογών για την Αυτοδιοίκηση, δεν μπορεί να συγκαλυφτεί το γεγονός ότι η αυτοδιοικητική πολιτική που προβάλλει είναι ενταγμένη στη γενικότερη πολιτική της και ότι θα αξιοποιήσει το ίδιο το αποτέλεσμα στις γενικότερες πολιτικές επιδιώξεις της. Απ' αυτή την άποψη, η γενική πολιτική κάθε κόμματος αντανακλάται και στην Αυτοδιοίκηση και είναι το καθοριστικό κριτήριο για τη λαϊκή ψήφο στις εκλογές. Αυτή την αλήθεια προσπαθεί να την παρουσιάσει ο ΣΥΝ με τέτοιο τρόπο που να συγκαλύπτει τον πραγματικό του ρόλο και τη στήριξη που παρέχει η πολιτική και η τακτική του στην κυρίαρχη πολιτική. Αποκαλυπτικές της μεθόδου αυτής είναι διάφορες παρεμβάσεις και συνεντεύξεις στελεχών του ΣΥΝ, όπως, π.χ., η συνέντευξη του Στ. Πιτσιώρλα, μέλους της ΠΓ του ΣΥΝ στο "Εθνος" (31/8/98).

* * *

Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Τι σημαίνει "αντιπολιτευτική σκοπιμότητα" και "ήπια αντιπολίτευση"; Εδώ γίνεται προσπάθεια συγκάλυψης της ουσίας της πολιτικής του ΣΥΝ, γιατί, αν η πολιτική του είναι φιλολαϊκή, δε χρειάζεται ο προσδιορισμός "αντιπολιτευτική σκοπιμότητα", πολύ περισσότερο, ο χαρακτηρισμός "ήπια" ή "σκληρή". Είτε έχει πολιτική φιλολαϊκή, αντίθετη από την κυρίαρχη και, επομένως, αντιπολιτεύεται υπέρ των λαϊκών συμφερόντων - εδώ δεν υπάρχουν σκοπιμότητες, ούτε "ηπιότητες" - είτε η πολιτική του δεν είναι φιλολαϊκή, άρα, δεν είναι αντίθετη με την κυρίαρχη, δηλαδή στην ουσία στηρίζει την κυβερνητική πολιτική, άρα, ουσιαστικά, δεν ασκεί αντιπολίτευση, παρά τις φραστικές αντιπαραθέσεις προς την κυβέρνηση και αυτό είναι που υποκρύπτει σκοπιμότητα. Και πράγματι, η πολιτική του ΣΥΝ είναι παραλλαγή της αστικής πολιτικής, άρα, δεν είναι αντιπολιτευτική. Επομένως, δεν πείθει ούτε με τους χαρακτηρισμούς "ήπια" ή όχι "ήπια" αντιπολίτευση, αφού στη συνέχεια ανατρέπει το υπονοούμενο ότι κάνουν σκληρή αντιπολίτευση, γιατί "δεν υπάρχουν περιθώρια για ήπια", λέγοντας ότι "είμαστε αντίθετοι στη λογική του στείρου αντιΠΑΣΟΚισμού. Αυτές οι λογικές έχουν δημιουργήσει τα σημερινά αδιέξοδα!".

Ωστε, λοιπόν, η καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής, της κυρίαρχης αστικής πολιτικής, που εξυπηρετεί την άρχουσα τάξη, τον ιμπεριαλισμό και την εξουσία τους, η δράση για την οργάνωση της εργατικής τάξης και του λαού, για να την ανατρέψει είναι που δημιουργεί τα σημερινά αδιέξοδα! Για ποιον; Για το λαό; Μα, αυτή η πολιτική κάνει άγρια επίθεση στα δικαιώματά του καθημερινά και καθολικά. Αυτή είναι, που δημιουργεί τα αδιέξοδα για τους εργαζόμενους και όχι η αντίθεση σ' αυτήν. Αρα, ο ΣΥΝ θέλει να διευκολύνει το ΠΑΣΟΚ και την κυβερνητική πολιτική, να βγει από τα, κατά το ΣΥΝ, "αδιέξοδά" της. Αυτή η τακτική, όμως, είναι προς όφελος της κυβερνητικής πολιτικής, γενικότερα προς όφελος του κεφαλαίου.

Φαίνεται ότι ο ΣΥΝ δουλεύει καλά την τακτική της δημιουργίας αυταπατών, συγχύσεων στις λαϊκές μάζες, για να ανταποκριθεί όσο γίνεται καλύτερα στην ανάγκη λαθροχειρίας και υφαρπαγής, μπροστά στις εκλογές, ψήφων, προκειμένου, όχι μόνο να καρπωθεί μέρος από τη δυσαρέσκεια, αλλά να τη διοχετεύσει στα ίδια κανάλια που την προκαλούν. Γιατί ενώ δηλώνει ότι αντιπολιτεύεται, στην ουσία, και μέσα από το "μη στείρο αντιΠΑΣΟΚισμό" αναδεικνύει αυτό που δε λέει με το όνομά του, ότι, δηλαδή, δεν κάνει αντιπολίτευση, αλλά συμπολιτεύεται. Γιατί ή κάνει αντιπολίτευση στη βάση συμφερόντων αντίθετων απ' αυτά που υπηρετεί η κυβέρνηση ή δεν κάνει αντιπολίτευση.

* * *

Αυτό, ουσιαστικά, δοκιμάζει και με την τακτική του στις εκλογές για την Αυτοδιοίκηση, όταν στον πρώτο δήμο της Ελλάδας, την Αθήνα, με γενικότερη πολιτική σημασία, στέλεχός του γίνεται υποψήφια διαχειρίστρια της κυβερνητικής πολιτικής. Και ας μην παραπλανούν οι εμφανισθείσες για άλλους λόγους τριβές - αν αυτό δεν ίσχυε, γιατί να την επιλέξει και, σ' ένα βαθμό, να την επιβάλει το ΠΑΣΟΚ; Οταν την προηγούμενη τετραετία η Αυτοδιοίκηση αποτέλεσε πεδίο καλής δοκιμής συνδιαχείρισης ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ, αφού συνεργάστηκαν σχεδόν πανελλαδικά, τότε ο ΣΥΝ δε χρειάζεται και άλλα πειστήρια, για να πείσει ότι το άγχος του είναι μήπως και δεν προχωρήσει το εγχείρημα της "κεντροαριστερής" διαχείρισης για τη "σωτηρία" της κοινωνίας των μονοπωλίων.

Η ίδια η Μ. Δαμανάκη, άλλωστε, σε συνέντευξή της στο "ΒΗΜΑ" (6/9/98), αναφέρει ότι "η ανησυχία ήταν, αν θα μπορούσα να ενώσω εγώ ένα χώρο πέραν της ΝΔ. Αν θα μπορούσα να ενώσω το χώρο μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ", ότι "η ιδέα για συνεργασίες όλου του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, είναι μια ιδέα, που εγώ την υποστηρίζω. Αυτό δεν το έκρυψα ποτέ και είναι μια ιδέα που περπατάει και στην Ευρώπη", ή ότι "εγώ πριν από τέσσερα χρόνια δεν έκανα αγώνα ενάντια στον Πάγκαλο". Αρέσκεται δε να προβάλει ως "βήμα ανάσας για την Αθήνα", την ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας από το δήμο και την ανταποδοτικότητα. Για την υπέρογκη αύξηση της φορολογίας δεν κάνει κουβέντα, όταν προβάλει ότι η ίδια θα διαχειρίζεται καλύτερα τους πόρους. Ναι, τους ίδιους πόρους της επιχειρηματικότητας και της ανταποδοτικότητας, εις βάρος των εργαζομένων!

* * *

Στέφανος ΛΟΥΚΑΣ

Η γενική πολιτική κάθε κόμματος αντανακλάται και στην Αυτοδιοίκηση και είναι το καθοριστικό κριτήριο για τη λαϊκή ψήφο στις εκλογές. Αυτή την αλήθεια προσπαθεί να την παρουσιάσει ο ΣΥΝ με τέτοιο τρόπο, που να συγκαλύπτει τον πραγματικό του ρόλο και τη στήριξη που παρέχει η πολιτική και η τακτική του στην κυρίαρχη πολιτική