"Πες μου ποιος σε στηρίζει να σου πω ποιος είσαι"

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ - ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

"Πες μου ποιος σε στηρίζει να σου πω ποιος είσαι"

Σε κάθε προεκλογική περίοδο που σχετίζεται με την Τοπική Αυτοδιοίκηση - και περισσότερο από κάθε άλλη φορά σε αυτή που ήδη διανύουμε - το πανελλήνιο παρακολουθεί μια υποκρισία χωρίς αρχή και τέλος: Η συντριπτική πλειοψηφία των υποστηριζομένων υποψήφιων δημάρχων και νομαρχών από το τάδε ή το δείνα αστικό κόμμα, κάνει ό,τι περνά από το χέρι τους και τα επικοινωνιακά τους επιτελεία, για να αποδείξουν ότι... "ουδεμία σχέση έχουν με τα κόμματα που τους στηρίζουν"! Αυτή η φαιδρή προπαγάνδα, η θλιβερή επιχείρηση"απογαλακτισμού" των υποψηφίων από τους πολιτικούς χώρους που τους στεγάζουν, η διαφήμιση του "υπερβατικού" και "ακομμάτιστου" (!) χαρακτήρα της υποψηφιότητας του α ή του β "τοπάρχη", βρίσκει ίσως την πιστότερη αποτύπωσή της στον τρόπο με τον οποίο πολιτεύονται, λίγες μέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες, οι υποψήφιοι δήμαρχοι του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ, στην Αθήνα.

Ούτε να ντρέπονταν, δηλαδή, για τα κόμματά τους... Πράγμα που, σε ορισμένες περιπτώσεις, θα ήταν θετικό αν συνέβαινε, αλλά δε συμβαίνει, καθώς άλλοι είναι οι λόγοι γι' αυτό το παιχνίδι του... "δε σε ξέρω, δε με ξέρεις", που παίζουν, τόσο οι ίδιοι (και οι... ίδιες), όσο και οι πολιτικοί τους φορείς. Και το βασικό παιχνίδι που διεξάγεται, είναι το οφθαλμοφανές: Να απαλειφθεί ως κριτήριο, για το πού θα εμπιστευτεί την ψήφο του ο πολίτης, το εξής: Το ποιο κόμμα, με την πολιτική του, τη στάση του, τις αξίες του, τη συμπεριφορά του, "εγγυάται" την αξιοπιστία και τη φιλολαϊκή κατεύθυνση του εκάστοτε υποψήφιου. Είναι φυσικό, δε, να επιχειρείται μια τέτοιου είδους προεκλογική "αποκομματικοποίηση" από τους αναξιόπιστους, τουλάχιστον, της πολιτικής. Είτε πρόκειται για κομματικούς φορείς είτε πρόκειται για πρόσωπα.

***

Αντί άλλης πιστοποίησης των παραπάνω, ας προσέξει και ο τελευταίος δημότης Αθήνας, την αγωνία της συντριπτικής πλειοψηφίας των υποψήφιων στην πρωτεύουσα, με την οποία επιδιώκουν να αυτοεμφανίζονται σαν προϊόντα α-κομματικής παρθενογένεσης:

Ο κ. Αβραμόπουλος και η ηγεσία της ΝΔ, διαλαλούν ότι ο νυν δήμαρχος έχει αναστείλει, λέει, την όποια κομματική του ιδιότητα. Μάλιστα. Αλήθεια, ο κ. δήμαρχος έχει αναστείλει και την κομματική του συνείδηση, έχει αναστείλει και την πολιτική του αντίληψη όσον αφορά το "πράττειν και το σκέπτεσται", οι οποίες, όσο να 'ναι... σχετίζονται με την πολιτική του ένταξη; Η μόνη αναστολή που, πραγματικά, έχει ο κ. Αβραμόπουλος είναι να χρεωθεί τις αντιλήψεις και την πολιτική του κόμματός του.
Η περίπτωση της κ. Δαμανάκη είναι αντίστοιχη. Εξεδήλωσα μια "ανεξάρτητη" υποψηφιότητα, υποστηρίζει, την οποία κατόπιν αποφάσισαν να στηρίξουν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ. Δεν κρύβεται, βέβαια, ότι είναι στέλεχος και βουλευτής του ΣΥΝ, αλλά και ότι συνεπαίρνεται από τις πολιτικές θεωρήσεις του πρωθυπουργού, αλλά το βασικό της μέλημα είναι να πείσει ότι κινείται..."υπεράνω" των κομμάτων που τη στηρίζουν. Πολύ λογικό. Τα κόμματα που τη στηρίζουν είναι υπέρ της ευρωλιτότητας, της υπερφορολόγησης των δημοτών, είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, υπέρ των καταναγκασμών τύπου "Καποδίστριας", είναι κόμματα που κάθε δεξιά τους πιρουέτα την ντύνουν με "αριστερά" φληναφήματα. Ποιος θα ήθελε, αλήθεια, να θυμίζει στους ψηφοφόρους τη σχέση του με τέτοια κόμματα... Ασε που στην Ελλάδα είναι πολύ διαδεδομένη η παροιμία "πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι".
Οσο για τον υποστηριζόμενο από το ΔΗΚΚΙ, τον κ. Μπέη, μέχρι τώρα κάνει ό,τι μπορεί για να το ξεχάσουν οι Αθηναίοι. Και το ΔΗΚΚΙ το ίδιο. Πάντως και οι δυο πλευρές, εκείνο που δεν ξεχνούν με τίποτα είναι ότι ζουν για να θυμούνται το "παλιό καλό ΠΑΣΟΚ"... Ταυτόχρονα, θέτουν τα φουσκωμένα με περηφάνια στήθη τους από τα άρθρα 4 και τα σταθεροποιητικά προγράμματα του 1985-'87 (σ.σ. το "παλιό καλό ΠΑΣΟΚ" δηλαδή), ενάντια στο "κακό νέο ΠΑΣΟΚ", που στηρίζει την κ. Δαμανάκη...

***

Να σβήσουμε, λοιπόν, το κριτήριο "ποιο κόμμα στηρίζει ποιον υποψήφιο", πηγαίνοντας προς τις κάλπες; Να ψηφίσουμε αδιαφορώντας για το ποιος πολιτικός χώρος συμφωνεί ή διαφωνεί με τις θέσεις του κάθε υποψήφιου; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Και κάτι παραπάνω: Το πιο κόμμα τάσσεται με τον ά ή το β συνδυασμό στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, καθορίζει και καθρεφτίζει σε τεράστιο βαθμό το είδος των συμφερόντων, τη σταθερότητα, τον κοινωνικό χαρακτήρα, τη συνέπεια του συνδυασμού και της πολιτικής που επαγγέλλεται για το δήμο ή τη νομαρχία. Να το πούμε διαφορετικά: Δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκό το πρόγραμμα ενός υποψηφίου που στηρίζεται από ένα κόμμα με αντιλαϊκή πολιτική.

Πριν φτάσει, επομένως - και ο τελευταίος πολίτης της χώρας, στο πιο απομακρυσμένο χωριό - στην κάλπη, παίρνοντας τα ψηφοδέλτια στα χέρια του, πρέπει να σκεφτεί: Ποιο κόμμα στηρίζει ποιον; Ποιο κόμμα "εγγυάται" για ποιο; Ποιου κόμματος η στάση στην ελληνική κοινωνία συντελεί στην αξιοπιστία ή την αναξιοπιστία του εκάστοτε συνδυασμού;

Αν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΝ, το ΔΗΚΚΙ και οι υποψήφιοί τους έχουν λόγους να θέτουν σε δεύτερη μοίρα τις σχέσεις τους, το ΚΚΕ και οι υποψήφιοι που στηρίζει έχουν λόγους για το ακριβώς αντίθετο. Το ΚΚΕ έχει κάθε λόγο να "βεβαιώνει" ότι ο υποψήφιος που στηρίζει στην κοινότητα, στο δήμο, στη νομαρχία είναι μπροστάρης στον αγώνα των εργαζόμενων, των αγροτών, των ανέργων, των ανθρώπων του πολιτισμού. Οι υποψήφιοι που στηρίζονται από το ΚΚΕ έχουν κάθε λόγο να πιστοποιούν την αξία των διακηρύξεών τους μέσα από την πράξη του κόμματος που τους στηρίζει, του ΚΚΕ. Οσοι φοβούνται την καταδίκη της πολιτικής τους έχουν κάθε λόγο να κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους.

***

Το ΚΚΕ με τη δύναμη του κόμματος που δεν κάνει καμία έκπτωση στην υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, που δεν έχει βάλει την υπογραφή του σε διατάγματα λιτότητας, που δεν έχει συναινέσει στις ιμπεριαλιστικές θηριωδίες, που δε συνεργεί σε μια Τοπική Αυτοδιοίκηση - φοροεισπράκτορα, που δεν αποδέχεται να αυξάνουν τα δημοτικά τέλη για να πηγαίνουν υπέρ της ΟΝΕ, που δε συμβιβάζεται με τη λογική "πλήρωσε για να έχεις", δεν ντρέπεται καθόλου, ούτε για την πολιτική του, ούτε για τους υποψηφίους που στηρίζει. Γι' αυτό και το λέει καθαρά: Σκεφτείτε ποιο κόμμα στηρίζει ποιον υποψήφιο στις 11 Οκτώβρη.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

σποτ

Το πιο κόμμα τάσσεται με τον ά ή το β συνδυασμό στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, καθορίζει και καθρεφτίζει σε τεράστιο βαθμό το είδος των συμφερόντων, τη σταθερότητα, τον κοινωνικό χαρακτήρα, τη συνέπεια του συνδυασμού και της πολιτικής που επαγγέλλεται για το δήμο ή τη νομαρχία. Να το πούμε διαφορετικά: Δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκό το πρόγραμμα ενός υποψηφίου που στηρίζεται από ένα κόμμα με αντιλαϊκή πολιτική