Η Καλαμαριά, που ήταν εργατούπολη και προσφυγούπολη, τα τελευταία χρόνια αστικοποιείται όλο και περισσότερο. Στο κέντρο, τα προβλήματα δεν είναι τόσο οξυμένα, έχουμε όμως συνοικίες εργατικές και πολύ υποβαθμισμένες περιοχές...

Οταν λ. χ. κάνεις μια περιοδεία στο Φοίνικα, αντικρίζεις εικόνες τριτοκοσμικές. Υπάρχει έλλειψη υποδομής, είναι μια περιοχή παραμελημένη, παρατημένη... Το βλέπεις σε θέματα καθαριότητας, στην εγκατάλειψη της αγοράς, που είναι έτοιμη να πέσει. Τα προβλήματα είναι περισσότερο έντονα στις γυναίκες. Τα κορίτσια σταματάνε γρήγορα το σχολείο... Κάποιοι μιλάνε για αναβάθμιση της περιοχής, όμως έχουμε πολύ μεγάλο αριθμό άνεργων γυναικών. Για μια θέση εργασίας γίνονται δεκάδες αιτήσεις! Στα σούπερ μάρκετ κυριαρχεί η ημιαπασχόληση - τετράωρα, τρίωρα, οι ελαστικές μορφές εργασίας έχουν περάσει πλήρως στην περιοχή μας. Και όταν συζητάμε με τις γυναίκες μάς λένε: "Τι να κάνουμε, μας βολεύει κιόλας η μερική απασχόληση". Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Γιατί δεν υπάρχει μέριμνα από το κράτος για παιδικούς σταθμούς, ώστε να εμπιστεύονται εκεί τα παιδιά τους όταν εργάζονται. Είχαμε πέντε κρατικούς παιδικούς σταθμούς με 35-40 παιδιά, που βέβαια δεν επαρκούν για τις ανάγκες που υπάρχουν. Τώρα έχουν περάσει στην ευθύνη του δήμου, ήταν από τους πρώτους δήμους που ανέλαβαν τους παιδικούς σταθμούς στη δική τους αρμοδιότητα. Τα τροφεία είναι ανάμεσα στους όρους που προβλέπονται στην απόφαση που μετατρέπει τους σταθμούς σε νομικά πρόσωπα, στη σύμβαση με το υπουργείο Πρόνοιας.

Ο δήμος έχει δημιουργήσει παράλληλα επιχείρηση παιδικών σταθμών, ξεκινώντας με ένα παιδικό και ένα βρεφονηπιακό, και βρίσκεται στη διαδικασία πρόσληψης προσωπικού. Είχε μάλιστα συνεδριάσει και το διοικητικό συμβούλιο της επιχείρησης για καθορισμό κριτηρίων για πρόσληψη. Οι γονείς θα πληρώνουν τροφεία - ήδη στη Θεσσαλονίκη πληρώνουν σε δημοτικούς παιδικούς σταθμούς τριάντα χιλιάδες. Αυτό όμως σημαίνει ότι θα είναι ακόμα ένα χαράτσι για τις οικογένειες, που θα επιβαρύνει δυσανάλογα τις φτωχές ή λιγότερο εύπορες.

Στην περιοχή μας υπάρχουν βιοτεχνίες ιματισμού, ενώ πολλές γυναίκες δουλεύουν φασόν. Προσπαθούμε να ενημερώσουμε τις εργαζόμενες για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, ώστε να καταλάβουν την αναγκαιότητα του αγώνα. Στο πρόγραμμά μας τονίζουμε ότι πρέπει να συνεργαστούμε με το γυναικείο κίνημα. Εμείς εδώ, στην Καλαμαριά, έχουμε ένα δραστήριο Σύλλογο Γυναικών που είναι μέλος της ΟΓΕ, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει συνεργασία με το δήμο. Θέλουμε να συνεργαστούμε και με άλλους γυναικείους φορείς. Με πίεση της δικής μας παράταξης έγινε ένα Γραφείο Ισότητας εδώ και ενάμιση χρόνο, αλλά δε λειτούργησε σχεδόν καθόλου. Μόνο μια παρουσία είχε την Ημέρα της Γυναίκας, αλλά τίποτε περισσότερο.

Εμείς είχαμε προτείνει να συμμετέχουν όλοι οι γυναικείοι φορείς ή οι φορείς που έχουν μέλη πολλές γυναίκες, όπως η ΧΕΝ, οι Σχολές Γονέων, ο Σύλλογος Ιδιωτικών Υπαλλήλων και ο Εμπορικός Σύλλογος.

Επιδιώκουμε πάντα αυτή τη συνεργασία, αλλά και την επέκταση των προγραμμάτων άθλησης, πολιτισμού, καλλιτεχνικής δημιουργίας, ώστε να βγει η γυναίκα από το σπίτι, να ξεφύγει από την τηλεόραση, ν' ανοίξει το μυαλό της για να μπορέσει να καταλάβει τι συμβαίνει και να ενδιαφερθεί για τα κοινά. Να σημειώσουμε εδώ ότι για πρώτη φορά οι δημότισσες άρχισαν να πληρώνουν ένα ποσό 3.000 δραχμών για συμμετοχή στα προγράμματα άθλησης, που μπορεί να φαίνεται μικρό, αλλά φοβόμαστε μήπως είναι η αρχή για να αυξηθούν στο μέλλον αυτά τα ποσά.

Ο δήμος έχει Συμβουλευτικό Σταθμό, που περιορίζεται στο πρόβλημα της πρόληψης των ναρκωτικών. Επιδιώκουμε να επεκταθεί και σε άλλους τομείς, να στελεχωθεί με κοινωνιολόγο, ψυχολόγο, να διδάσκει οικογενειακό προγραμματισμό, να δημιουργηθεί Σχολή Γονέων.

Είμαι μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Γυναικών και βλέπω πόσο ανησυχούν οι γονείς για τα παιδιά τους. Υπάρχει κρίση αξιών και οι γονείς δεν ξέρουν πώς να φερθούν.

Θέλουμε ακόμα να υπάρξει προληπτική ιατρική, για παράδειγμα τεστ Παπανικολάου γίνεται περιστασιακά.

Τι άλλο μπορεί να κάνει ο δήμος για τις γυναίκες; Ισως μερικοί το θεωρήσουν πολυτέλεια, όμως εμείς πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί ένα "πολύκεντρο" στο δήμο, όπου τα παιδιά θα μπορούν να απασχολούνται δημιουργικά και οι μητέρες να έχουν κάποιο ελεύθερο χρόνο να βγουν έξω από το σπίτι, να κάνουν κάποια πράγματα για τον εαυτό τους, για την προσωπική τους απόλαυση, να ψυχαγωγηθούν, να ασχοληθούν με τα κοινά. Πρέπει να διεκδικήσουμε, αν δε διεκδικήσουμε, δεν μπορούμε να πετύχουμε τίποτα.

Τις γυναίκες αφορούν όλα τα γενικότερα προβλήματα, όπως η παιδεία, ο πολιτισμός. Με όλα αυτά όμως απασχολούνται οι περισσότεροι καμπανιακά και συνήθως στο κέντρο, όχι στην περιφέρεια. Σ' ό,τι αφορά το δικό μας ψηφοδέλτιο είναι ένα νεανικό ψηφοδέλτιο και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό υποψηφίων είναι γυναίκες.