Η βδομάδα που αρχίζει αύριο πρόκειται να κρίνει αν θα πραγματοποιηθεί στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στο Κόσσοβο κι αλλού στη Νέα Γιουγκοσλαβία, προκειμένου να "συμμορφωθεί" ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Επέμβαση - αν κρίνει κάποιος από τα λόγια των κορυφαίων ηγετών της Δύσης την Παρασκευή -"άφευκτη".

Τις διαβεβαιώσεις του Βελιγραδίου ότι οι στρατιωτικές - αστυνομικές του δυνάμεις επέστρεψαν στα στρατόπεδά τους πλην εκείνων που απαιτούνται για την τήρηση της τάξης, την πρόσκληση προς τον Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών Κόφι Ανάν να "δει μόνος του" τι συμβαίνει, όπως και την επίκληση στους "μετριοπαθείς" της Πρίστινας να προσέλθουν σε ουσιαστικό διάλογο, ξεπέρασε και τελικά κατέπνιξε ο θόρυβος των κραυγών στο Συμβούλιο Ασφαλείας για τις "σφαγές των Σέρβων" σε βάρος των Κοσσοβάρων (χρειάζεται εδώ ένα ερωτηματικό: ο Γκάι Ντίνμορ των "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς" όλες αυτές τις μέρες επαναλαμβάνει ότι "δεν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία" για τους ενόχους) και η συζήτηση για την "αναγκαιότητα" στρατιωτικής δράσης, σε πείσμα της (κατά Κοέν) "προσκολλημένης σε νομικίστικα επιχειρήματα" Μόσχας. Δεν είναι μόνο το ότι οι εικόνες των σφαγμένων γυναικόπαιδων "όργισαν" σύμπασα τη Διεθνή Κοινότητα, που "θυμήθηκε" τη Βοσνία. Είναι και η ανάγκη "περίσωσης του προσώπου" της - όπως το έθεσε ο "Eκόνομιστ", αν επιτέλους η Δύση δε δράσει "τώρα", πότε θα το κάνει;

(Παρενθετικώς, σημειώνεται μια αντίφαση στην επιχειρηματολογία της επέμβασης: Δύση και Μιλόσεβιτς πρακτικά συμφωνούν, όχι μόνο στο ότι "δε θα δοθεί ανεξαρτησία στο Κόσσοβο". Το μόνο που "τεκμηριώνει" την "ανάγκη" για αεροπορικές επιδρομές του ΝΑΤΟ είναι ο πειθαναγκασμός του Βελιγραδίου να κάνει όσα... δέχεται να κάνει!).

Οι Κοσσοβάροι, πάντως, δηλαδή τα δύο βασικά τους στρατόπεδα, οι πολιτικοί περί τον Ρουγκόβα και οι ένοπλες ομάδες με κυριότερη τον λεγόμενο Απελευθερωτικό Στρατό, αίφνης "συμφώνησαν" στην "ανάγκη" επέμβασης. Ο καθένας για τους λόγους του. Ο μεν Ρουγκόβα, για να επαναφέρει το αίτημα μετατροπής του Κοσσόβου σε κάτι σαν "προτεκτοράτο" υπό διεθνή προστασία. Οι δε του "Απελευθερωτικού Στρατού" για να κερδίσουν το χρόνο που απαιτείται ώστε να ξαναρχίσουν τον "εθνικοαπελευθερωτικό" αγώνα τους.

Παρεμπιπτόντως, στη γειτονική Αλβανία η ανάδειξη της κυβέρνησης Μάικο - καθ' όλες τις ενδείξεις υποστηρίζεται από την αμερικανική διπλωματία - ίσως σηματοδοτήσει νέες εξελίξεις. Δε θα πρέπει να θεωρείται τυχαίο ότι ο νέος (και ηλικιακά) Αλβανός πρωθυπουργός μίλησε για "νέα βήματα" στην αντιμετώπιση της κρίσης από κοινού με τις ΗΠΑ.

Τι είδους και με ποιο σκοπό; Απαντήσεις, προσεχώς.