Τη θάλασσα, που τη λατρεύω από μικρός, τη στερήθηκα όλα αυτά τα χρόνια, που ήμουνα σκλάβος των μεγαλοεκδοτών. Είπα, λοιπόν, τώρα που βγήκα στη σύνταξη να τη χαρώ. Πήγα και αγόρασα ένα φουσκωτό βαρκάκι συνολικού μήκους 2 μέτρων, δηλαδή ένα βελτιωμένο στρώμα θαλάσσης, σαν κι αυτό περίπου που παίζουν τα παιδιά στις ακρογιαλιές. Πήρα κι απ' το "Μινιόν" δυο κουπάκια για την "πρόωσή" του κι άρχισα τους... πλόες. Το βάπτισα μάλιστα! Του 'δωσα το αγαπημένο όνομα "ΕΙΡΗΝΗ" - με το όνομα αυτό δεν υπάρχει καμιά γυναίκα στην οικογένεια - του κόλλησα στην πρύμνη και το μικρό σημαιάκι με τη γαλανόλευκη, που πήρα απ' το ποδήλατο του εγγονού μου. Είχα, όμως, και την αφέλεια να πάω και στο Λιμεναρχείο να πάρω "Αδεια Κυκλοφορίας". Αυτό ήταν και το μοιραίο σφάλμα μου. Το σφάλμα που κάνουμε όλοι που υπακούμε στους νόμους... Το Λιμεναρχείο κοινοποίησε τα στοιχεία του "νέου πλοιοκτήτου" στο ΜΗΚΥΟ και με βάση τη σχετική εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών, το φουσκωτό ήταν τεκμήριο και ίσως δείγμα πολυτελούς διαβίωσης, που για έναν συνταξιούχο δημοσιογράφο είναι επιλήψιμο, ύποπτο και επιβαρυντικό. Το μήνυμα ότι αυτές οι χαρές της θάλασσας δεν είναι για όλους και είναι προνόμιο λίγων, έφτανε σε μένα για μια ακόμη φορά. Από εδώ τώρα αρχίζει το κωμικοτραγικό της αληθινής αυτής ιστορίας.
Το τεκμήριο για το φουσκωτό των 2 μέτρων ήταν 650.000 δρχ., το οποίο, όμως, εκάλυπτα με το εισόδημά μου. Το "έγκλημά" μου ήταν ότι δεν είχα αναφέρει στη φορολογική μου δήλωση το βαρκάκι και η τιμωρία για το "έγκλημα" ήταν 250.000 πρόστιμο! Αρχίζει η γνωστή αντιδικία και το γνωστό πήγαινε - έλα μεταξύ του αρμόδιου εφοριακού υπαλλήλου, του τμηματάρχη και του εφόρου, προκειμένου να βρεθεί η λύση. Να πηγαίνουμε πότε στο ένα γραφείο και πότε στο άλλο. Να λέω εγώ τα δικά μου, να μου λένε οι εφοριακοί τα δικά τους. Το επιχείρημά μου ότι δε γνώριζα τη σχετική εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών απορρίπτεται και δικαιολογημένα. Αγνοια του νόμου δεν επιτρέπεται! Μου δείχνουν οι άνθρωποι την εγκύκλιο που σαφέστατα αναφέρει ότι σκάφη από 1 μέχρι 6 μέτρα υπάγονται στις ίδιες διατάξεις. Δηλαδή, η φορολογική επιβάρυνση είναι ίδια είτε είναι 1 μέτρο, είτε 5 ή 6 μέτρα. Είτε φουσκωτό είναι το σκάφος, είτε ξύλινο, είτε πλαστικό, είτε έχει καρίνα, είτε πιλοτήριο, είτε έχει καμπίνες και πλήρωμα... Εκείνη τη στιγμή, λοιπόν, για να αποδείξω ότι δεν είμαι πλοιοκτήτης, πάω στο σπίτι και φέρνω το "σκάφος", κρατώντας το κάτω απ' τη μασχάλη μου τυλιγμένο πακέτο!
Βλέπετε όμως ότι η εφαρμογή των νόμων είναι για τους "πλοιοκτήτες" σαν κι εμένα... Είπα στο διευθυντή της Εφορίας ότι φουσκωτά μεγαλυτέρων διαστάσεων με ισχυρές εξωλέμβιες μηχανές 15 και 20 ίππων χρησιμοποιούν τα κότερα και οι θαλαμηγοί των γνωστών εφοπλιστών και μεγαλοεκδοτών που ρεμιτζάρουν στις μαρίνες του Παλαιού Φαλήρου, και της Ζέας του Πειραιά. Και δεν έχουν μόνο ένα, αλλά δύο και τρία τέτοια φουσκωτά. Μάλιστα στη ναυτική γλώσσα τα φουσκωτά αυτά τα ονομάζουν "υπηρέτριες" και σαν υπηρέτριες τα αφεντικά τους ούτε τα δηλώνουν στην εφορία, ούτε με άδειες κυκλοφορίας είναι εφοδιασμένα, ούτε ονόματα τους έχουν δώσει. Είναι ανώνυμα σαν όλες τις υπηρέτριες όλων των ειδών...
Με την κατανόηση που έδειξαν οι υπάλληλοι της εφορίας αποφύγαμε την προσφυγή στα φορολογικά δικαστήρια και καταλήξαμε σε κάποιο νόμιμο συμβιβασμό. Ετσι ύστερα από πολύ παζάρι αντί των 250.000 δρχ. πλήρωσα με επίσημη απόδειξη πρόστιμο 30.000 δρχ.
Τελικά, δεν ευτύχησα σαν πλοιοκτήτης! Η "ΕΙΡΗΝΗ" το φουσκωτό βαρκάκι μου, το βελτιωμένο στρώμα της θάλασσας, κακοτύχησε. Δεν πέρασε ούτε ένας χρόνος και σε μια σοροκάδα χτύπησε στα βράχια, τρύπησε και βούλιαξε. Μου 'μεινε ανάμνηση η χαρά και ο τίτλος του τέως πλοιοκτήτη, χωρίς να εισπράξω ούτε την... ασφάλεια που οι "συνάδελφοί" μου μεγαλοεφοπλιστές εισπράττουν όταν προκαλούν οι ίδιοι το ναυάγιο στα παρήλικα κυρίως πλοία. Μου 'μεινε και κάτι άλλο. Μια φωτογραφία της "ΕΙΡΗΝΗΣ" αραγμένης σε κάποια παραλία για να μου θυμίζει πάντα πόσο άδικο είναι αυτό το κράτος και σε ποιους δίνει το προνόμιο να χαίρονται τις θάλασσές μας και όχι μόνο.
Δημήτρης ΣΕΡΒΟΣ
Feeds
"Συνεχίζουμε μαζί, θα νικήσουμε μαζί" 
